Skip to main content

VERSO 9

Text 9

Texto

Texto

aho batāyaṁ hariṇa-kuṇakaḥ kṛpaṇa īśvara-ratha-caraṇa-paribhramaṇa-rayeṇa sva-gaṇa-suhṛd-bandhubhyaḥ parivarjitaḥ śaraṇaṁ ca mopasādito mām eva mātā-pitarau bhrātṛ-jñātīn yauthikāṁś caivopeyāya nānyaṁ kañcana veda mayy ati-visrabdhaś cāta eva mayā mat-parāyaṇasya poṣaṇa-pālana-prīṇana-lālanam anasūyunānuṣṭheyaṁ śaraṇyopekṣā-doṣa-viduṣā.
aho batāyaṁ hariṇa-kuṇakaḥ kṛpaṇa īśvara-ratha-caraṇa-paribhramaṇa-rayeṇa sva-gaṇa-suhṛd-bandhubhyaḥ parivarjitaḥ śaraṇaṁ ca mopasādito mām eva mātā-pitarau bhrātṛ-jñātīn yauthikāṁś caivopeyāya nānyaṁ kañcana veda mayy ati-visrabdhaś cāta eva mayā mat-parāyaṇasya poṣaṇa-pālana-prīṇana-lālanam anasūyunānuṣṭheyaṁ śaraṇyopekṣā-doṣa-viduṣā.

Sinônimos

Palabra por palabra

aho bata — ai de mim; ayam — este; hariṇa-kuṇakaḥ — o veadinho; kṛpaṇaḥ — desamparado; īśvara-ratha-caraṇa-paribhramaṇa-rayeṇa — pela força da rotação do tempo, que é agente da Suprema Personalidade de Deus e é comparado à roda de Sua quadriga; sva-gaṇa — próprios parentes; suhṛt — e amigos; bandhubhyaḥ — parentes; parivarjitaḥ — privado de; śaraṇam — como refúgio; ca — e; — a mim; upasāditaḥ — tendo obtido; mām — a mim; eva — somente; mātā-pitarau — pai e mãe; bhrātṛ-jñātīn — irmãos e parentes; yauthikān — pertencendo ao grupo; ca — também; eva — decerto; upeyāya — tendo obtido; na — não; anyam — ninguém mais; kañcana — alguma pessoa; veda — ele conhece; mayi — em mim; ati — muito grande; visrabdhaḥ — tendo fé; ca — e; ataḥ eva — portanto; mayā — por mim; mat-parāyaṇasya — daquele que é tão dependente de mim; poṣaṇa-pālana-prīṇana-lālanam — criando, mantendo, acariciando e protegendo; anasūyunā — que não guardo rancor algum; anuṣṭheyam — para se executar; śaraṇya — aquele que se refugiou; upekṣā — de negligenciar; doṣa-viduṣā — que conhece o erro.

aho bata — ¡ay!; ayam — este; hariṇa-kuṇakaḥ — el cervatillo; kṛpaṇaḥ — indefenso; īśvara-ratha-caraṇa-paribhramaṇa-rayeṇa — por la influencia de la rotación del tiempo, agente de la Suprema Personalidad de Dios que se compara con la rueda de Su cuadriga; sva-gaṇa — los de su especie; suhṛt — y amigos; bandhubhyaḥ — familiares; parivarjitaḥ — privado de; śaraṇam — como refugio; ca — y; — a mí; upasāditaḥ — habiendo obtenido; mām — a mí; eva — solo; mātā-pitarau — padre y madre; bhrātṛ-jñātīn — hermanos y parientes; yauthikān — perteneciente a la manada; ca — también; eva — ciertamente; upeyāya — habiendo obtenido; na — no; anyam — ninguna otra; kañcana — alguna persona; veda — conoce; mayi — en mí; ati — muy grande; visrabdhaḥ — con fe; ca — y; ataḥ eva — por lo tanto; mayā — por mí; mat-parāyaṇasya — del que depende de mí; poṣaṇa-pālana-prīṇana-lālanam — criar, mantener, mimar y proteger; anasūyunā — que no guardo el menor rencor; anuṣṭheyam — para ser realizado; śaraṇya — el que se ha refugiado; upekṣā — de abandonar; doṣa-viduṣā — que conoce la falta.

Tradução

Traducción

O grande rei Mahārāja Bharata começou a pensar: Ai de mim! Devido à força do tempo, que é um agente da Suprema Personalidade de Deus, esse veadinho desprotegido está agora sem parentes e amigos e refugiou-se em mim. Ele não conhece ninguém além de mim, e eu me tornei seu pai, mãe, irmão e parentes. Esse veadinho está pensando dessa maneira e tem fé plena em mim. Ele não conhece ninguém além de mim; portanto, não devo ser invejoso e pensar que, por causa desse veadinho, meu próprio bem-estar perecerá. É óbvio que devo criá-lo, protegê-lo, satisfazê-lo e acariciá-lo. Uma vez que ele se refugiou em mim, como posso me descuidar dele? Embora o veado esteja perturbando minha vida espiritual, compreendo que uma pessoa desamparada que aceitou refúgio não pode ser desprezada. Essa negligência seria um grande erro.

El gran rey Bharata pensaba: ¡Ay! Por la influencia del tiempo, que es un agente de la Suprema Personalidad de Dios, este indefenso cervatillo ha perdido a su familia y amigos, y se ha refugiado en mí. No conoce a nadie más; yo soy ahora su padre, su madre, su hermano y sus familiares. Este ciervo piensa de esta forma, y confía plenamente en mí. No conoce a nadie más; por lo tanto, no debo ser envidioso, pensando que por su culpa voy a perder mi propio bienestar. Sin duda alguna, mi deber es criarlo, protegerlo, complacerlo y mimarlo. ¿Cómo lo puedo abandonar, si se ha refugiado en mí? Aunque está siendo un trastorno para mi vida espiritual, me doy cuenta de que no se puede rechazar a una persona desamparada que viene en busca de refugio. Eso sería una gran falta.

Comentário

Significado

SIGNIFICADO—Quem é avançado em consciência espiritual, ou consciência de Kṛṣṇa, por natureza se torna muito compassivo para com todas as entidades vivas que sofrem no mundo material. Naturalmente, semelhante pessoa avançada pensa no sofrimento das pessoas em geral. Contudo, se ela desconhece os sofrimentos materiais das almas caídas e, tal qual Bharata Mahārāja, sente compaixão inspirando-se nos confortos físicos, essa empatia ou compaixão é a causa de sua queda. Quem sente verdadeira compaixão pela humanidade sofredora e caída deve tentar tirá-la da consciência material e elevá-la para a consciência espiritual. Quanto ao veadinho, Bharata Mahārāja sentia muita compaixão, mas esqueceu-se de que lhe seria impossível elevar um veado à consciência espiritual, pois, afinal, um veado é apenas um animal. Era muito perigoso que, com o simples propósito de cuidar do animal, Bharata Mahārāja sacrificasse todos os seus princípios reguladores. Os princípios enunciados na Bhagavad-gītā devem ser obedecidos. Yaṁ hi na vyathayanty ete puruṣaṁ puruṣarṣabha. No que diz respeito ao corpo material, não podemos fazer nada por ninguém. Contudo, pela graça de Kṛṣṇa, podemos elevar as pessoas à consciência espiritual se nós mesmos seguirmos as regras e regulações. Se abandonarmos nossas próprias atividades espirituais e simplesmente nos interessarmos no conforto físico dos demais, cairemos em uma posição perigosa.

La persona avanzada en conciencia espiritual, o conciencia de Kṛṣṇa, de modo natural siente una gran compasión por todas las entidades vivientes que sufren en el mundo material. Por naturaleza, esa persona avanzada piensa en el sufrimiento de la gente. Sin embargo, cuando alguien ignora los sufrimientos materiales de las almas caídas y se apiada de ellas pensando en el bienestar del cuerpo, como en el caso de Bharata Mahārāja, esa piedad y esa compasión son la causa de su propia caída. Quien de verdad se compadezca de la caída y sufriente humanidad, debe tratar de elevar a la gente desde el plano material de conciencia al plano de conciencia espiritual. En lo que al ciervo se refiere, Bharata Mahārāja sintió una gran compasión, pero olvidó que le era imposible elevar a un ciervo al plano espiritual de conciencia, ya que, al fin y al cabo, un ciervo no es más que un animal. Para Bharata Mahārāja era muy peligroso sacrificar todos los principios regulativos para cuidar de un simple animal. Deben seguirse los principios establecidos en el Bhagavad-gītā: yaṁ hi na vyathayanty ete puruṣaṁ puruṣarṣabha. En lo que se refiere al cuerpo material, no podemos hacer nada por nadie. Sin embargo, si seguimos las reglas y regulaciones, por la gracia de Kṛṣṇa podemos elevar a otras personas al plano espiritual de conciencia. Pero si abandonamos nuestras propias actividades espirituales y simplemente nos preocupamos por el bienestar físico de otros, caeremos en una posición peligrosa.