Skip to main content

Text 25

Sloka 25

Texto

Verš

yan-nibaddho ’bhimāno ’yaṁ
tad-vadhāt prāṇināṁ vadhaḥ
tathā na yasya kaivalyād
abhimāno ’khilātmanaḥ
parasya dama-kartur hi
hiṁsā kenāsya kalpyate
yan-nibaddho ’bhimāno ’yaṁ
tad-vadhāt prāṇināṁ vadhaḥ
tathā na yasya kaivalyād
abhimāno ’khilātmanaḥ
parasya dama-kartur hi
hiṁsā kenāsya kalpyate

Palabra por palabra

Synonyma

yat — en el cual; nibaddhaḥ — atado; abhimānaḥ — concepto falso; ayam — este; tat — de eso (el cuerpo); vadhāt — de la aniquilación; prāṇinām — de los seres vivos; vadhaḥ — aniquilación; tathā — de manera similar; na — no; yasya — de quien; kaivalyāt — debido a que es absoluto, uno sin igual; abhimānaḥ — concepto falso; akhila-ātmanaḥ — de la Superalma de todas las entidades vivientes; parasya — la Suprema Personalidad de Dios; dama-kartuḥ — el controlador supremo; hi — ciertamente; hiṁsā — daño; kena — cómo; asya — Suyo; kalpyate — se lleva a cabo.

yat — ve kterém; nibaddhaḥ — poutaná; abhimānaḥ — falešné pojetí; ayam — toto; tat — toho (těla); vadhāt — ze zničení; prāṇinām — živých bytostí; vadhaḥ — zničení; tathā — podobně; na — ne; yasya — koho; kaivalyāt — jelikož je absolutní, jeden jediný; abhimānaḥ — falešné pojetí; akhila-ātmanaḥ — Nadduše všech živých bytostí; parasya — Nejvyšší Osobnost Božství; dama-kartuḥ — svrchovaný vládce; hi — zajisté; hiṁsā — ublížení; kena — jak; asya — Jeho; kalpyate — je vykonané.

Traducción

Překlad

Debido al concepto corporal de la vida, el alma condicionada piensa que, cuando el cuerpo es aniquilado, el ser viviente también lo es. El Señor Viṣṇu, la Suprema Personalidad de Dios, es el controlador supremo, la Superalma de todas las entidades vivientes. Debido a que no tiene cuerpo material, está libre del falso concepto de «yo y lo mío». Por lo tanto, la idea de que Él siente placer o dolor cuando blasfeman contra Él o Le ofrecen oraciones, no es correcta. En Él, eso es imposible. De modo que no tiene ni amigos ni enemigos. Cuando castiga a los demonios, es por su bien, y cuando acepta las oraciones de los devotos, también es por su bien. A Él no Le afectan ni las oraciones ni las blasfemias.

Vinou tělesného pojetí života si podmíněná duše myslí, že se zničením těla je zničena i živá bytost. Pán Viṣṇu, Nejvyšší Osobnost Božství, je svrchovaný vládce, Nadduše všech živých bytostí. Jelikož nemá hmotné tělo, je mu cizí i falešné pojetí “já a moje”. Je proto chybou si myslet, že pociťuje radost či bolest, když Ho někdo uráží nebo Mu přednáší modlitby. To u Pána nepřipadá v úvahu. Nemá proto nepřátele ani přátele. Když trestá démony, je to pro jejich dobro, a když přijímá modlitby oddaných, je to také pro jejich dobro. Modlitby ani urážky Ho neovlivňují.

Significado

Význam

Las almas condicionadas están cubiertas con cuerpos materiales, y debido a ello piensan que todo se termina tan pronto como le llega el fin al cuerpo. Esa mentalidad, de la que no están libres ni siquiera los grandes sabios eruditos y los supuestos grandes profesores, se debe al cultivo del concepto corporal de la vida. Ese concepto corporal no existe en Kṛṣṇa; Su cuerpo no es diferente de Su ser. Kṛṣṇa, por lo tanto, está libre del concepto material de la vida; así que ¿cómo podría verse afectado por oraciones y acusaciones materiales? En este verso se indica que el cuerpo de Kṛṣṇa es kaivalya, es decir, no es diferente de Él mismo. ¿Qué diferencia habría entre Kṛṣṇa y el alma condicionada si Kṛṣṇa también estuviera sometido al concepto corporal material en que todo el mundo está absorto? Las enseñanzas de Kṛṣṇa en el Bhagavad-gītā se consideran conclusiones definitivas porque Él no tiene cuerpo material. Desde el mismo momento en que tenemos un cuerpo material, adquirimos cuatro defectos. El cuerpo de Kṛṣṇa, sin embargo, no es material; de modo que no tiene defectos. Él siempre es consciente y feliz en el plano espiritual. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ sac-cid-ānanda-vigrahaḥ: Su forma es conocimiento eterno y bienaventurado. El significado de las expresiones sac-cid-ānanda-vigrahaānanda-cinmaya-rasa y kaivalya es el mismo.

Podmíněné duše jsou pokryté hmotnými těly. Všechny, včetně velkých učenců a profesorů s pochybeným vzděláním, si proto vlivem tělesného pojetí života myslí, že když je s tělem konec, je konec se vším. Kṛṣṇa tomuto tělesnému pojetí nepodléhá a Jeho tělo se také neliší od Jeho vlastního Já. Jak by Ho tedy mohly ovlivňovat hmotné modlitby a nařčení? O těle Kṛṣṇy je zde řečeno, že je kaivalya, neliší se od Něho samotného. Hmotnému pojetí života podléhá každý, a kdyby mu podléhal i Kṛṣṇa, jaký by byl rozdíl mezi Ním a podmíněnou duší? Kṛṣṇovy pokyny uvedené v Bhagavad-gītě jsou uznávány za rozhodující, protože Kṛṣṇa nemá hmotné tělo. Ten, kdo je uvězněn v hmotném těle, má čtyři nedostatky, ale jelikož Kṛṣṇa hmotné tělo nemá, nemá ani žádné nedostatky. Jeho duchovní vědomí a blaženost jsou trvalé. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ sac-cid-ānanda-vigrahaḥ — Jeho podobu tvoří věčné, blažené poznání. Sac-cid-ānanda-vigrahaḥ, ānanda-cinmaya-rasa a kaivalya vyjadřují jedno a totéž.

Kṛṣṇa puede expandirse como Paramātmā en lo más profundo del corazón de todos. Esto lo confirma el Bhagavad-gītā (13.3):kṣetrajñaṁ cāpi māṁ viddhi sarva-kṣetreṣu bhārata: El Señor es Paramātmā, es decir, el ātmā o Alma Suprema de todas las almas individuales. Por lo tanto, la conclusión natural es que Él está libre de conceptos corporales imperfectos. Aunque está en el cuerpo de todos, está libre del concepto corporal de la vida. Él siempre está libre de esos conceptos y, por lo tanto, no puede verse afectado por nada que esté relacionado con el cuerpo material de la jīva.

Kṛṣṇa se může expandovat v podobě Paramātmy do srdce každého. Bhagavad-gītā (13.3) to dokládá slovy kṣetrajñaṁ cāpi māṁ viddhi sarva-kṣetreṣu bhārata: Pán je Paramātmā — ātmā neboli Nadduše všech individuálních duší. To vede k přirozenému závěru, že Ho žádná nedokonalá, tělesná pojetí neovlivňují, i když sídlí v těle všech bytostí. Nic, co se týká hmotného těla jīvy, Ho nemůže ovlivnit.

En el Bhagavad-gītā (16.19), Kṛṣṇa dice::

V Bhagavad-gītě (16.19) Kṛṣṇa říká:

tān ahaṁ dviṣataḥ krūrān
saṁsāreṣu narādhamān
kṣipāmy ajasram aśubhān
āsurīṣv eva yoniṣu
tān ahaṁ dviṣataḥ krūrān
saṁsāreṣu narādhamān
kṣipāmy ajasram aśubhān
āsurīṣv eva yoniṣu

«A aquellos que son envidiosos y malvados, que son lo más bajo entre los hombres, Yo los arrojo perpetuamente al océano de la existencia material, en diversas especies de vida demoníaca». Siempre que el Señor castiga a un alma condicionada como en el caso de los demonios, ese castigo es por su bien. Es posible que ella, envidiosa de la Suprema Personalidad de Dios, Le acuse diciendo: «Kṛṣṇa es malo, Kṛṣṇa es un ladrón», y cosas semejantes; pero Kṛṣṇa, que es bondadoso con todas las entidades vivientes, no tiene en cuenta esas acusaciones. En lugar de ello, lo que observa es la gran cantidad de veces que esa alma condicionada ha dicho: «Kṛṣṇa, Kṛṣṇa». A esos demonios, a veces los castiga durante una vida, enviándoles a especies inferiores; pero en su siguiente vida, una vez que han dejado de acusarle, en virtud de su constante canto del nombre de Kṛṣṇa, se liberan. No es nada bueno que el alma condicionada blasfeme contra el Señor Supremo o contra Su devoto; pero Kṛṣṇa, que es muy bondadoso, después de castigarla durante una vida por esas actividades pecaminosas, la lleva de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Con respecto a esto, es muy claro el ejemplo de Vṛtrāsura, que en su vida anterior había sido un gran devoto, Citraketu Mahārāja. Ese devoto, por haberse burlado del Señor Śiva, el principal de los devotos, tuvo que recibir un cuerpo de demonio y nació como Vṛtra, para después ser llevado de regreso a Dios. Así pues, cuando Kṛṣṇa castiga a un demonio o a un alma condicionada, acaba con el hábito que esa alma tiene de blasfemar contra Él; cuando el alma se purifica completamente, el Señor la lleva de regreso a Dios.

“Záštiplné a zlomyslné, nejnižší z lidí, věčně vrhám do oceánu hmotné existence, do různých démonských druhů.” Každé Pánovo potrestání démonských osob ovšem sleduje dobro podmíněné duše. Podmíněná duše, která Nejvyššímu Pánu, Osobnosti Božství, závidí, Ho může obviňovat a říkat: “Kṛṣṇa je darebák, Kṛṣṇa je zloděj,” a tak dále, ale Kṛṣṇa je laskavý ke všem živým bytostem a nebere taková nařčení v úvahu. Spíše si všímá toho, že podmíněná duše tolikrát vyslovuje “Kṛṣṇa, Kṛṣṇa”. Někdy tyto démony potrestá tím, že je na jeden život umístí do nižších druhů, ale poté, když Ho takto přestanou obviňovat, budou díky neustálému vyslovování Kṛṣṇova jména v příštím životě vysvobozeni. Urážení Nejvyššího Pána nebo Jeho oddaného podmíněné duši vůbec neprospívá, ale Kṛṣṇa je velice laskavý — na jeden život ji za tyto hříšné činnosti potrestá a pak ji přivede zpátky domů, zpátky k Bohu. Názorným příkladem toho je Vṛtrāsura, který byl dříve Mahārājem Citraketuem, velkým oddaným. Jelikož se vysmíval Pánu Śivovi, nejpřednějšímu z oddaných, musel přijmout tělo démona zvaného Vṛtra, ale pak se mohl vrátit zpátky k Bohu. Když tedy Pán Kṛṣṇa trestá démona či podmíněnou duši, docílí tím toho, že duše upustí od svého zvyku urážet Ho, a když se pak zcela očistí, Pán ji přijme zpátky k sobě.