Skip to main content

VERSOS 26-27

Texts 26-27

Texto

Texto

cetas tat-pravaṇaṁ yuñjann
astāvīt saṁhatāñjaliḥ
ślakṣṇayā sūktayā vācā
sarva-loka-garīyasaḥ
cetas tat-pravaṇaṁ yuñjann
astāvīt saṁhatāñjaliḥ
ślakṣṇayā sūktayā vācā
sarva-loka-garīyasaḥ
atrir uvāca
viśvodbhava-sthiti-layeṣu vibhajyamānair
māyā-guṇair anuyugaṁ vigṛhīta-dehāḥ
te brahma-viṣṇu-giriśāḥ praṇato ’smy ahaṁ vas
tebhyaḥ ka eva bhavatāṁ ma ihopahūtaḥ
atrir uvāca
viśvodbhava-sthiti-layeṣu vibhajyamānair
māyā-guṇair anuyugaṁ vigṛhīta-dehāḥ
te brahma-viṣṇu-giriśāḥ praṇato ’smy ahaṁ vas
tebhyaḥ ka eva bhavatāṁ ma ihopahūtaḥ

Sinônimos

Palabra por palabra

cetaḥ — coração; tat-pravaṇam — fixando-se neles; yuñjan — fazendo; astāvīt — ofereceu orações; saṁhata-añjaliḥ — de mãos postas; ślakṣṇayā — extáticas; sūktayā — orações; vācā — palavras; sarva-loka — em todo ο mundo; garīyasaḥ — honráveis; atriḥ uvāca — Atri disse; viśva — ο universo; udbhava — criação; sthiti — manutenção; layeṣu — na destruição; vibhajyamānaiḥ — dividindo-se; māyā-guṇaiḥ — pelos modos externos da natureza; anuyugam — segundo diferentes milênios; vigṛhīta — aceitaram; dehāḥ — corpos; te — eles; brahma — o senhor Brahmā; viṣṇu — o Senhor Viṣṇu; giriśāḥ — o senhor Śiva; praṇataḥ — prostrado; asmi — estou; aham — eu; vaḥ — a vós; tebhyaḥ — deles; kaḥ — quem; eva — decerto; bhavatām — de vós; me — por mim; iha — aqui; upahūtaḥ — chamados.

cetaḥ — corazón; tat-pravaṇam — fijando en ellos; yuñjan — haciendo; astāvīt — ofreció oraciones; saṁhata-añjaliḥ — con las manos juntas; ślakṣṇayā — extáticas; sūktayā — oraciones; vācā — palabras; sarva-loka — por todo el mundo; garīyasaḥ — honorable; atriḥ uvāca — Atri dijo; viśva — el universo; udbhava — creación; sthiti — mantenimiento; layeṣu — en destrucción; vibhajyamānaiḥ — dividido; māyā-guṇaiḥ — por las modalidades externas de la naturaleza; anuyugam — conforme a los milenios; vigṛhīta — adoptados; dehāḥ — cuerpos; te — ellos; brahma — el Señor Brahmā; viṣṇu — el Señor Viṣṇu; giriśāḥ — el Señor Śiva; praṇataḥ — postrado; asmi — estoy; aham — yo; vaḥ — ante ustedes; tebhyaḥ — de ellos; kaḥ — quién; eva — ciertamente; bhavatām — de ustedes; me — por mí; iha — aquí; upahūtaḥ — llamado.

Tradução

Traducción

Contudo, uma vez que seu coração já estava atraído pelas deidades, de alguma forma ele recobrou seus sentidos e, de mãos postas e com palavras doces, começou a oferecer orações às deidades predominantes do universo. Ο grande sábio Atri disse: Ó senhor Brahmā, Senhor Viṣṇu e senhor Śiva, vós vos dividistes em três corpos, aceitando os três modos da natureza material, como fazeis em todo milênio para a criação, manutenção e dissolução da manifestação cósmica. Ofereço minhas respeitosas reverências a todos vós, tomando a liberdade de perguntar qual de vós três eu chamei em minha oração.

Pero como su corazón ya estaba atraído a las deidades de una u otra forma controló sus sentidos, y con las manos juntas y palabras dulces, ofreció oraciones a las deidades regentes del universo. El gran sabio Atri dijo: ¡Oh, Señor Brahmā, Señor Viṣṇu y Śiva! Aceptando las tres modalidades de la naturaleza material, como hacen cada milenio para la creación, mantenimiento y disolución de la manifestación cósmica, se han dividido en tres cuerpos. Les ofrezco a todos mis respetuosas reverencias, y humildemente me atrevo a preguntarles a cuál de los tres he invocado con mi oración.

Comentário

Significado

SIGNIFICADO—Atri Ṛṣi chamou pela Suprema Personalidade de Deus, jagad-īśvara, ο Senhor do universo. Ο Senhor certamente existia antes da criação, ou como poderia Ele ser o Senhor dela? Se alguém constrói um grande edifício, isso indica que ele certamente existia antes que ο edifício fosse construído. Portanto, ο Senhor Supremo, ο criador do universo, é decerto transcendental aos modos da natureza material. Sabe-se, porém, que Viṣṇu Se encarrega do modo da bondade, Brahmā se encarrega do modo da paixão, e ο senhor Śiva, do modo da ignorância. Portanto, Atri Muni disse: “Este jagad-īśvara, ο Senhor do universo, é com certeza um de vós, mas, como três de vós apareceram, não posso reconhecer quem chamei. Todos vós sois muito bondosos. Por favor, informai-me quem é realmente o jagad-īśvara, ο Senhor do universo.” De fato, Atri Ṛṣi estava em dúvida sobre a posição constitucional do Senhor Supremo, Viṣṇu, mas ele era plenamente ciente de que ο Senhor do universo não podia ser uma das criaturas criadas por māyā. Sua própria pergunta sobre quem ele havia chamado indica que ele estava em dúvida sobre a posição constitucional do Senhor. Portanto, ele orou a todos os três: “Por favor, deixai-me saber quem é ο Senhor do universo, o Senhor transcendental.” Ele estava certo, é claro, de que não era o caso de os três serem o Senhor, senão que ο Senhor do universo era um dos três.

Atri Ṛṣi invocó a la Suprema Personalidad de Dios, jagad-īśvara, el Señor del universo. Si el Señor no existiese antes de la creación, ¿cómo podría ser su Señor? El hecho de que alguien construya un gran edificio implica la existencia de ese alguien con anterioridad a la construcción del edificio. Por lo tanto, el creador del universo, el Señor Supremo, tiene que ser trascendental a las modalidades materiales de la naturaleza. Pero de todos es sabido que Viṣṇu Se encarga de la modalidad de la bondad, Brahmā de la modalidad de la pasión, y el Señor Śiva de la modalidad de la ignorancia. Esa es la razón de que Atri Muni dijese: «El jagad-īśvara, el Señor del universo, tiene que ser uno de ustedes, pero como han aparecido los tres, no puedo reconocer a quién he invocado. Los tres son extremadamente bondadosos. Por favor, díganme cuál de ustedes es el jagad-īśvara, el Señor del universo». En efecto, Atri Ṛṣi dudaba acerca de la posición constitucional del Señor Supremo, Viṣṇu, pero estaba completamente seguro de que el Señor del universo no podía ser una de las criaturas creadas por māyā. El simple hecho de que preguntase a quién había invocado, revela que tenía dudas sobre la posición constitucional del Señor. Esa es la razón de que orase dirigiéndose a los tres: «Por favor, díganme quién es el trascendental Señor del universo». Por supuesto, estaba seguro de que los tres no podían ser el Señor, sino que el Señor del universo era uno de ellos.