Sloka 58
Text 58
Verš
Texto
kaḥ paretavad utthitaḥ
kṛcchrād unmīlya vai dṛṣṭīr
ācaṣṭedaṁ sahātmanā
kaḥ paretavad utthitaḥ
kṛcchrād unmīlya vai dṛṣṭīr
ācaṣṭedaṁ sahātmanā
Synonyma
Palabra por palabra
tataḥ — entonces; arvāk — externamente; pratilabdha-akṣaḥ — habiendo recobrado la conciencia; kaḥ — el Señor Brahmā; pareta-vat — como un muerto; utthitaḥ — se puso de pie; kṛcchrāt — con gran dificultad; unmīlya — abriendo; vai — en verdad; dṛṣṭīḥ — sus ojos; ācaṣṭa — vio; idam — este universo; saha-ātmanā — junto con él mismo.
Překlad
Traducción
Poté se Brahmovi vrátilo vnější vědomí a vstal, jako když ožije mrtvý člověk. Když s velkými potížemi otevřel oči, uviděl vesmír i sebe sama.
El Señor Brahmā recobró entonces su conciencia externa y se puso de pie, tal como un muerto que vuelve a la vida. Abriendo los ojos con gran dificultad, vio el universo, y se vio a sí mismo.
Význam
Significado
Ve skutečnosti neumíráme. Smrt nás pouze uvede na nějaký čas do stavu netečnosti, jako když spíme. V noci spíme a všechny naše činnosti se zastaví, ale jakmile vstaneme, ihned se nám vrátí paměť a přemýšlíme: “Kde to jsem? Co musím dělat?” Tomu se říká suptotthita-nyāya. Řekněme, že umřeme. “Umřeme” znamená, že budeme nějaký čas neteční a pak opět začneme se svými činnostmi. To se děje jeden život za druhým podle naší karmy neboli činností a svabhāvy neboli povahy dané prostředím. Pokud se nyní, jako lidé, připravíme tak, že začneme s činnostmi našeho duchovního života, vrátíme se ke svému skutečnému životu a dosáhneme dokonalosti. Jinak budou pokračovat naše různé životy a činnosti dané karmou, svabhāvou, prakṛti a tak dále a budou nás čekat další zrození a smrti. Bhaktivinoda Ṭhākura zpíval: māyāra vaśe, yāccha bhese, khāccha hābuḍubu bhāi-“Moji milí bratři, proč se necháváte unášet vlnami māyi?” Měli bychom dospět na duchovní úroveň, a pak budou naše činnosti trvalé. Kṛta-puṇya-puñjāḥ-této úrovně se dosahuje po nahromadění výsledků zbožných činností za mnoho životů. Janma-koṭi-sukṛtair na labhyate (Cc. Madhya 8.70). Hnutí pro vědomí Kṛṣṇy chce zastavit opakované zrození a smrt, koṭi-janma. V jednom životě by měl člověk vše napravit a dosáhnout věčného života. To je vědomí Kṛṣṇy.
En realidad no morimos. Al morir, simplemente permanecemos inertes durante algún tiempo, como cuando dormimos. Por la noche dormimos, y todas nuestras actividades se interrumpen, pero tan pronto como nos levantamos, recobramos la memoria de inmediato, y pensamos: «¡Oh!, ¿dónde estoy?, ¿qué tengo que hacer?». Eso se denomina suptotthita-nyāya. Supongamos que morimos. «Morir» significa que estamos inertes durante un tiempo antes de comenzar de nuevo con nuestras actividades. Así ocurre vida tras vida, conforme a nuestro karma, nuestras actividades, y conforme a svabhāva, la naturaleza adquirida por contacto. Pero si ahora, en la forma humana de vida, nos preparamos y damos comienzo a las actividades de nuestra vida espiritual, el resultado es que regresamos a nuestra vida real y alcanzamos la perfección. De lo contrario, y en función del karma, de svabhāva, de prakṛti, etc., la diversidad de nuestra vida y de nuestras actividades continúa, y, con ello, también el ciclo de nacimientos y muertes. Bhaktivinoda Ṭhākura lo explica con las siguientes palabras: māyāra vaśe, yāccha bhese, khāccha hābuḍubu bhāi: «Mis queridos hermanos, ¿por qué se dejan arrastrar por las olas demāyā?». Debemos elevarnos al plano espiritual; entonces, nuestras actividades serán permanentes. Kṛta-puṇya-puñjāḥ; esa etapa se alcanza después de acumular los resultados de muchísimas vidas de actividades piadosas. Janma-koṭi-sukṛtair na labhyate (Cc.Madhya 8.70). El movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa desea interrumpir el ciclo de nacimientos y muertes, koṭi-janma. En una sola vida, debemos corregirlo todo y alcanzar la vida permanente. Eso es conciencia de Kṛṣṇa.