Skip to main content

Sloka 51

Text 51

Verš

Texto

strīṇāṁ mad-dhata-bandhūnāṁ
droho yo ’sāv ihotthitaḥ
karmabhir gṛhamedhīyair
nāhaṁ kalpo vyapohitum
strīṇāṁ mad-dhata-bandhūnāṁ
droho yo ’sāv ihotthitaḥ
karmabhir gṛhamedhīyair
nāhaṁ kalpo vyapohitum

Synonyma

Palabra por palabra

strīṇām — žen; mat — mnou; hata-bandhūnām — přátel, kteří jsou zabiti; drohaḥ — nepřátelství; yaḥ — to; asau — ti všichni; iha — zde; utthitaḥ — vzešlo; karmabhiḥ — prací; gṛhamedhīyaiḥ — osobami, které pečují o hmotné blaho; na — nikdy; aham — já; kalpaḥ — očekávat; vyapohitum — odčinit.

strīṇām — de las mujeres; mat — por mí; hata-bandhūnām — de los amigos que son matados; drohaḥ — enemistad; yaḥ — esa; asau — todos esos; iha — con esto; utthitaḥ — se ha acumulado; karmabhiḥ — a fuerza de trabajo; gṛhamedhīyaiḥ — por personas dedicadas al bienestar material; na — nunca; aham — yo; kalpaḥ — puedo esperar; vyapohitum — reparando lo mismo.

Překlad

Traducción

Zabil jsem mnoho přátel žen, a tím jsem způsobil takové nepřátelství, jaké nelze odčinit žádnou hmotně prospěšnou prací.

Yo he matado a muchos amigos de mujeres, y he provocado con ello enemistad hasta tal punto, que no es posible repararlo por medio de obras de beneficencia material.

Význam

Significado

Gṛhamedhī jsou ti, jejichž jedinou starostí je veřejně prospěšná práce v zájmu hmotné prosperity. Této hmotné prosperitě někdy brání hříšné činnosti, protože materialisté se při vykonávání hmotných povinností nevyhnutelně dopouštějí hříchů. Vedy proto doporučují několik druhů obětí, které tyto hříšné reakce odstraní. Ve Vedách je řečeno, že aśvamedha-yajña (oběť koně) může odstranit účinky i takového hříchu, jako je brahma-hatyā (zabití brāhmaṇy).

Los gṛhamedhīs son aquellos cuyo único interés consiste en realizar obras de beneficencia en aras de la prosperidad material. En ocasiones, dicha prosperidad material es obstaculizada por actividades pecaminosas, pues en el transcurso del desempeño de los deberes materiales, es seguro que el materialista comete pecados, incluso sin querer. Para uno librarse de esas reacciones pecaminosas, los Vedas prescriben diversas clases de sacrificios. En los Vedas se dice que mediante la ejecución del aśvamedha-yajña (el sacrificio de caballo), uno puede expiar incluso el brahma-hatyā (el acto de matar a un brāhmaṇa).

Yudhiṣṭhira Mahārāja tuto aśvamedha-yajñu vykonal, ale myslel si, že ani takovou obětí se nemůže zbavit účinků velikých hříchů, kterých se dopustil. Ve válce jdou do boje manžel nebo bratr, nebo dokonce i otec a synové. A když padnou, vzniká nové nepřátelství. Tímto způsobem se vytváří dlouhý řetězec akcí a reakcí, kterému nelze zabránit ani tisíci aśvamedha-yajñami.

Yudhiṣṭhira Mahārāja realizó ese aśvamedha-yajña, pero él considera que ni siquiera mediante la ejecución de tales yajñas es posible liberarse de los grandes pecados cometidos. Durante la guerra, ya sea el esposo, el hermano, o incluso el padre o los hijos, van a pelear. Y cuando estos son matados, se crea una enemistad nueva, aumentando así una cadena de acciones y reacciones que no es posible contrarrestar ni siquiera con miles de aśvamedha-yajñas.

To je zákon práce karmy. S akcí vytváří zároveň další reakci a řetězec hmotných činností tak neustále narůstá a uvazuje člověka k hmotnému otroctví. Bhagavad-gītā (9.27-28) naznačuje, že jediným způsobem, jak zastavit akce a reakce na cestě práce, je vykonávat tuto práci pro Nejvyššího Pána. Bitva na Kurukṣetře ve skutečnosti proběhla vůlí Nejvyššího Pána Śrī Kṛṣṇy, což dokládá i On Sám, a pouze Jeho vůlí Yudhiṣṭhira usedl na trůn v Hastināpuru. Proto se Pāṇḍuovců zdaleka nedotkl žádný hřích, neboť oni pouze plnili příkazy Pána. Ti však, kteří vyhlašují válku kvůli svým osobním zájmům, nesou za všechno plnou zodpovědnost.

Así es la naturaleza del trabajo (karma): crea simultáneamente una acción y una reacción, y aumenta de ese modo la cadena de las actividades materiales, atando al ejecutor al cautiverio material. En el Bhagavad-gītā (9.27-28) se sugiere el remedio: que esas acciones y reacciones de la senda del trabajo pueden ser detenidas únicamente cuando el trabajo se realiza en beneficio del Señor Supremo. La batalla de Kurukṣetra se libró de hecho por la voluntad del Supremo Señor Śrī Kṛṣṇa, como lo hace evidente Su exposición, y únicamente por la voluntad de Él fue Yudhiṣṭhira instalado en el trono de Hastināpura. Por lo tanto, ninguna clase de pecado tocó en realidad a los Pāṇḍavas, quienes tan solo eran ejecutores de las órdenes del Señor. En cuanto a los demás, que declaran la guerra movidos por intereses personales, toda la responsabilidad recae sobre ellos.