Skip to main content

Sloka 21

Text 21

Verš

Texto

mātā bhastrā pituḥ putro
yena jātaḥ sa eva saḥ
bharasva putraṁ duṣmanta
māvamaṁsthāḥ śakuntalām
mātā bhastrā pituḥ putro
yena jātaḥ sa eva saḥ
bharasva putraṁ duṣmanta
māvamaṁsthāḥ śakuntalām

Synonyma

Palabra por palabra

mātā — matka; bhastrā — jako měch naplněný vzduchem; pituḥ — otce; putraḥ — syn; yena — jehož prostřednictvím; jātaḥ — člověk se rodí; saḥ — otec; eva — jistě; saḥ — syn; bharasva — jen pečuj o; putram — svého syna; duṣmanta — ó Mahārāji Duṣmanto; — ne; avamaṁsthāḥ — urážej; śakuntalām — Śakuntalu.

mātā — la madre; bhastrā — como el cuero de un fuelle que contiene aire; pituḥ — del padre; putraḥ — el hijo; yena — por quien; jātaḥ — nace; saḥ — el padre; eva — en verdad; saḥ — el hijo; bharasva — cuida; putram — a tu hijo; duṣmanta — Duṣmanta; — no; avamaṁsthāḥ — insultes; śakuntalām — a Śakuntalā.

Překlad

Traducción

Hlas pravil: “Ó Mahārāji Duṣmanto, syn ve skutečnosti patří svému otci. Matka je jen jako schránka, jako kůže měchů. Podle védských pokynů se otec rodí v synu. Proto se starej o svého syna a neurážej Śakuntalu.”

La voz dijo: ¡Oh, Mahārāja Duṣmanta!, los hijos en realidad pertenecen al padre, y la madre no es más que un recipiente, como el cuero de un fuelle. Según los mandamientos védicos, el padre nace en la forma del hijo. Por lo tanto, cuida de tu hijo y no insultes a Śakuntalā.

Význam

Significado

Ve Védách je řečeno: ātmā vai putra-nāmāsi-otec se stává synem. Matka je pouze jako strážce, neboť do jejího lůna je vloženo semeno dítěte, ale odpovědnost za péči o syna nese otec. V Bhagavad-gītě Pán říká, že On je otcem všech živých bytostí, dávajícím símě (ahaṁ bīja- pradaḥ pitā), a proto je Jeho povinností se o ně starat. To je rovněž potvrzeno ve Védách. Eko bahūnāṁ yo vidadhāti kāmān-i když je Bůh jen jeden, zaopatřuje veškeré živé bytosti vším, co k životu potřebují. Živé bytosti v nejrůznějších tělech jsou Pánovi synové, a proto jim jejich otec, Nejvyšší Pán, dodává potravu, jež odpovídá jejich různým tělům. Malý mravenec dostává zrnko cukru a slon dostává tuny jídla, ale každý má co jíst. Proto přelidnění vůbec nepřipadá v úvahu. Jelikož otec, Kṛṣṇa, má veškeré bohatství, o jídlo není nouze a propaganda o přelidnění je pouhým mýtem. Člověk ve skutečnosti trpí nedostatkem jídla tehdy, když mu hmotná příroda na pokyn otce odmítne jídlo dávat. Postoj živé bytosti je tím, co rozhoduje, zda jídlo dostane či nikoliv. Když má nemocný člověk zakázáno jíst, není to známkou nouze o jídlo-znamená to pouze, že vyžaduje léčbu půstem. V Bhagavad-gītě (7.10) Pán také říká: bījaṁ māṁ sarva-bhūtānām-“Já jsem semeno všech živých bytostí.” Do země se zaseje semeno určitého druhu a potom vyroste určitý strom nebo rostlina. Matka připomíná zemi, a když do ní otec zaseje určité semeno, narodí se tělo příslušného druhu.

Según el mandamiento védico ātmā vai putra-nāmāsi, el padre se vuelve el hijo. La madre es como un simple almacenista que guarda en su vientre la semilla del hijo, pero el verdadero responsable de mantener al hijo es el padre. En el Bhagavad-gītā, el Señor dice que Él es el padre que aporta la semilla de todas las entidades vivientes (ahaṁ bīja-pradaḥ pitā), por lo cual es responsable de mantenerlas. Esto se confirma también en los Vedaseko bahūnāṁ yo vidadhāti kāmān: Aunque Dios es uno, Él mantiene a todas las entidades vivientes con todo lo que necesitan para vivir. Las entidades vivientes, en sus diversas formas, son hijos del Señor, de modo que el padre, el Señor Supremo, les abastece de alimentos conforme al cuerpo que poseen. La pequeña hormiga recibe un granito de azúcar, y el elefante recibe toneladas de comida, pero todos tienen para comer. Por lo tanto, la idea de «superpoblación» no tiene fundamento. Como el padre, Kṛṣṇa, goza de plena opulencia, no hay escasez de alimentos, y como no hay escasez, la tan divulgada idea de «superpoblación» no es más que un mito. En realidad, cuando sufrimos por falta de alimentos es porque la naturaleza material, bajo la orden del padre, se niega a alimentarnos, pero es la posición de la entidad viviente la que determina que recibamos o no los alimentos necesarios. Cuando a un enfermo se le prohíbe comer, no es porque escasee la comida, sino porque el tratamiento de la enfermedad requiere que no reciba ningún alimento. En el Bhagavad-gītā (7.10), el Señor dice también: bījaṁ māṁ sarva-bhūtānām: «Yo soy la semilla de todas las entidades vivientes». En la tierra se siembra una determinada semilla, que germina y da un determinado árbol o planta. La madre es semejante a la tierra, y cuando el padre siembra en ella una determinada semilla, nace un determinado tipo de cuerpo.