Skip to main content

VERSOS 3-4

Texts 3-4

Texto

Text

śṛṇvan bhagavato ’bhīkṣṇam
avatāra-kathāmṛtam
śraddadhāno yathā-kālam
upaśānta-janāvṛtaḥ
śṛṇvan bhagavato ’bhīkṣṇam
avatāra-kathāmṛtam
śraddadhāno yathā-kālam
upaśānta-janāvṛtaḥ
sat-saṅgāc chanakaiḥ saṅgam
ātma-jāyātmajādiṣu
vimuñcen mucyamāneṣu
svayaṁ svapnavad utthitaḥ
sat-saṅgāc chanakaiḥ saṅgam
ātma-jāyātmajādiṣu
vimuñcen mucyamāneṣu
svayaṁ svapnavad utthitaḥ

Sinônimos

Synonyms

śṛṇvan — ouvir; bhagavataḥ — do Senhor; abhīkṣṇam — sempre; avatāra — das encarnações; kathā — narrações; amṛtam — o néctar; śraddadhānaḥ — sendo muito fiel em ouvir a respeito da Suprema Personalidade de Deus; yathā-kālam — de acordo com o tempo (em geral, o gṛhastha pode dispor de tempo à noite ou à tarde); upaśānta — inteiramente livre das atividades materiais; jana — de pessoas; āvṛtaḥ — estando cercado; sat-saṅgāt — nessa boa associação; śanakaiḥ — aos poucos; saṅgam — associação; ātma — no corpo; jāyā — na esposa; ātma-ja-ādiṣu — bem como nos filhos; vimuñcet — ele deve livrar-se do apego a essa associação; mucyamāneṣu — sendo afastada (dele); svayam — pessoalmente; svapna-vat — como um sonho; utthitaḥ — acordado.

śṛṇvan — hearing; bhagavataḥ — of the Lord; abhīkṣṇam — always; avatāra — of the incarnations; kathā — narrations; amṛtam — the nectar; śraddadhānaḥ — being very faithful in hearing about the Supreme Personality of Godhead; yathā-kālam — according to time (generally a gṛhastha can find time in the evening or in the afternoon); upaśānta — completely relieved of material activities; jana — by persons; āvṛtaḥ — being surrounded; sat-saṅgāt — from such good association; śanakaiḥ — gradually; saṅgam — association; ātma — in the body; jāyā — wife; ātma-ja-ādiṣu — as well as in children; vimuñcet — one should get free from the attachment for such association; mucyamāneṣu — being severed (from him); svayam — personally; svapna-vat — like a dream; utthitaḥ — awakened.

Tradução

Translation

O gṛhastha deve associar-se frequentemente com pessoas santas e, com muito respeito, deve ouvir o néctar das atividades do Senhor Supremo e de Suas encarnações conforme essas atividades são descritas no Śrīmad-Bhāgavatam e em outros Purāṇas. Assim, tal qual um homem despertando de um sonho, pouco a pouco ele deve desapegar-se da afeição à sua esposa e filhos.

A gṛhastha must associate again and again with saintly persons, and with great respect he must hear the nectar of the activities of the Supreme Lord and His incarnations as these activities are described in Śrīmad-Bhāgavatam and other Purāṇas. Thus one should gradually become detached from affection for his wife and children, exactly like a man awakening from a dream.

Comentário

Purport

SIGNIFICADOO movimento da consciência de Kṛṣṇa foi estabelecido para que, no mundo inteiro, os gṛhasthas tenham a oportunidade de ouvir especialmente o Śrīmad-Bhāgavatam e a Bhagavad-gītā. O processo, como se descreveu em várias ocasiões, consiste em ouvir e cantar (śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ). Todos, notadamente os gṛhasthas, que são mūḍha-dhī, ignorantes quanto à meta da vida, devem ter essa oportunidade de ouvir a respeito de Kṛṣṇa. Pelo simples fato de ouvir isso e assistir às aulas nos diferentes centros do movimento da consciência de Kṛṣṇa, onde são ventilados tópicos relacionados com Kṛṣṇa, os quais estão contidos na Bhagavad-gītā e no Śrīmad-Bhāgavatam, eles se purificarão de suas inclinações pecaminosas que os induzem à constante prática de sexo ilícito, consumo de carne, intoxicação e participação em jogos de azar, atividades estas tão proeminentes nos dias modernos. Assim, podem elevar-se a um estado de iluminação. Puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ. Simplesmente participando do kīrtana – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare – e ouvindo o que a Bhagavad-gītā fala sobre Kṛṣṇa, todos podem purificar-se, especialmente caso também comam prasāda. O movimento da consciência de Kṛṣṇa está proporcionando tudo isso.

The Kṛṣṇa consciousness movement has been established to give gṛhasthas all over the world an opportunity to hear Śrīmad-Bhāgavatam and Bhagavad-gītā specifically. The process, as described in many ways, is one of hearing and chanting (śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ). Everyone, especially the gṛhasthas, who are mūḍha-dhī, ignorant about the goal of life, should be given opportunities to hear about Kṛṣṇa. Simply by hearing, by attending lectures in the different centers of the Kṛṣṇa consciousness movement, where topics of Kṛṣṇa from Bhagavad-gītā and Śrīmad-Bhāgavatam are discussed, they will be purified of their sinful inclination for constant indulgence in illicit sex, meat-eating, intoxication and gambling, which have all become prominent in modern days. Thus they can be raised to the status of light. Puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ. Simply by joining the kīrtana — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare — and by hearing about Kṛṣṇa from Bhagavad-gītā, one must be purified, especially if he also takes prasāda. This is all going on in the Kṛṣṇa consciousness movement.

Outra descrição especial aqui apresentada é śṛṇvan bhagavato ’bhīkṣṇam avatāra-kathāmṛtam. Ninguém deve pensar que, só porque terminou a leitura da Bhagavad-gītā, não precisa ouvi-lo novamente. A palavra abhīkṣṇam é muito importante. Devemos ouvir repetidas vezes. Não há por que parar: mesmo que alguém tenha lido esses tópicos muitas vezes, deve continuar lendo-os repetidas vezes, pois o bhagavat-kathā, as palavras faladas por Kṛṣṇa e aquelas que os devotos de Kṛṣṇa falam acerca de Kṛṣṇa, são amṛtam, néctar. Quanto mais alguém bebe esse amṛtam, mais avança para a vida eterna.

Another specific description here is śṛṇvan bhagavato ’bhīkṣṇam avatāra-kathāmṛtam. It is not that because one has once finished Bhagavad-gītā he should not hear it again. The word abhīkṣṇam is very important. We should hear again and again. There is no question of stopping: even if one has read these topics many times, he should go on reading again and again because bhagavat-kathā, the words spoken by Kṛṣṇa and spoken by Kṛṣṇa’s devotees about Kṛṣṇa, are amṛtam, nectar. The more one drinks this amṛtam, the more he advances in his eternal life.

A pessoa deve utilizar a forma de vida humana para obter a liberação, mas, infelizmente, devido à influência de Kali-yuga, todos os dias os gṛhasthas trabalham como asnos. De manhã bem cedo, eles se levantam e percorrem os cento e cinquenta quilômetros que os separam de seu local de trabalho. Especialmente nos países ocidentais, tive a oportunidade de observar que as pessoas acordam às cinco horas e vão até os escritórios e fábricas para poderem sobreviver. Em Calcutá e Bombaim, as pessoas também fazem isso todos os dias. Trabalham muito arduamente no escritório ou na fábrica e, então, na volta para casa, gastam três ou quatro horas de transporte. Recolhem-se às dez horas da noite para, no dia seguinte, acordarem bem cedo e se dirigirem aos seus escritórios e fábricas. Descreve-se essa espécie de trabalho árduo nos śāstras como a vida de porcos e comedores de fezes. Nāyaṁ deho deha-bhājāṁ nṛloke kaṣṭān kāmān arhate viḍ-bhujāṁ ye: “De todas as entidades vivas que aceitaram corpos materiais neste mundo, aquela que recebeu esta forma humana não deve trabalhar arduamente dia e noite na simples tentativa de obter gozo dos sentidos, o qual está disponível até mesmo para os cães e porcos que comem excremento.” (Śrīmad-Bhāgavatam 5.5.1) Deve-se reservar algum tempo para ouvir o Śrīmad-Bhāgavatam e a Bhagavad-gītā. Essa é a cultura védica. Para subsistir, a pessoa deve trabalhar, no máximo, oito horas por dia, e, ou à tarde ou à noite, o pai de família deve associar-se com os devotos para ouvir sobre as encarnações e atividades de Kṛṣṇa e, dessa maneira, livrar-se gradualmente das garras de māyā. Entretanto, em vez de reservar tempo para ouvir a respeito de Kṛṣṇa, o pai de família, após o trabalho árduo nos escritórios e fábricas, usa seu tempo para ir a clubes e restaurantes, onde, em vez de ouvir sobre Kṛṣṇa e Suas atividades, fica muito satisfeito em ouvir sobre as atividades políticas dos demônios e dos não devotos ou em desfrutar de sexo, vinho, mulheres e carne, e é dessa maneira que desperdiça seu tempo. Isso não é vida de gṛhastha, senão que se trata de vida demoníaca. Entretanto, o movimento da consciência de Kṛṣṇa, com os seus centros em todo o mundo, proporciona a essas pessoas caídas e condenadas a oportunidade de ouvirem sobre Kṛṣṇa.

The human form of life is meant for liberation, but unfortunately, due to the influence of Kali-yuga, every day the gṛhasthas are working hard like asses. Early in the morning they rise and travel even a hundred miles away to earn bread. Especially in the Western countries, I have seen that people awaken at five o’clock to go to offices and factories to earn their livelihood. People in Calcutta and Bombay also do this every day. They work very hard in the office or factory, and again they spend three or four hours in transportation returning home. Then they retire at ten o’clock and again rise early in the morning to go to their offices and factories. This kind of hard labor is described in the śāstras as the life of pigs and stool-eaters. Nāyaṁ deho deha-bhājāṁ nṛloke kaṣṭān kāmān arhate viḍ-bhujāṁ ye: “Of all living entities who have accepted material bodies in this world, one who has been awarded this human form should not work hard day and night simply for sense gratification, which is available even for dogs and hogs that eat stool.” (Bhāg. 5.5.1) One must find some time for hearing Śrīmad-Bhāgavatam and Bhagavad-gītā. This is Vedic culture. One should work eight hours at the most to earn his livelihood, and either in the afternoon or in the evening a householder should associate with devotees to hear about the incarnations of Kṛṣṇa and His activities and thus be gradually liberated from the clutches of māyā. However, instead of finding time to hear about Kṛṣṇa, the householders, after working hard in offices and factories, find time to go to a restaurant or a club where instead of hearing about Kṛṣṇa and His activities they are very much pleased to hear about the political activities of demons and nondevotees and to enjoy sex, wine, women and meat and in this way waste their time. This is not gṛhastha life, but demoniac life. The Kṛṣṇa consciousness movement, however, with its centers all over the world, gives such fallen and condemned persons an opportunity to hear about Kṛṣṇa.

Em nossos sonhos, formamos uma sociedade de amizade e amor, mas, quando acordamos, vemos que ela deixou de existir. Igualmente, a sociedade, família e amor do cotidiano também são um sonho, e esse sonho acabará logo que morrermos. Portanto, quer alguém esteja sonhando de maneira sutil, quer de maneira grosseira, todos esses sonhos são falsos e temporários. O verdadeiro dever da pessoa é entender que ela é a alma (ahaṁ brahmāsmi), cabendo-lhe, então, executar atividades diferentes. Com isso, ela poderá ser feliz.

In a dream we form a society of friendship and love, and when we awaken we see that it has ceased to exist. Similarly, one’s gross society, family and love are also a dream, and this dream will be over as soon as one dies. Therefore, whether one is dreaming in a subtle way or a gross way, these dreams are all false and temporary. One’s real business is to understand that one is soul (ahaṁ brahmāsmi) and that his activities should therefore be different. Then one can be happy.

brahma-bhūtaḥ prasannātmā
na śocati na kāṅkṣati
samaḥ sarveṣu bhūteṣu
mad-bhaktiṁ labhate parām
brahma-bhūtaḥ prasannātmā
na śocati na kāṅkṣati
samaḥ sarveṣu bhūteṣu
mad-bhaktiṁ labhate parām

“Aquele que está situado nessa posição transcendental compreende de imediato o Brahman Supremo e se torna completamente feliz. Ele nunca se lamenta nem deseja ter nada, e é equânime para com todas as entidades vivas. Nesse estado, ele passa a Me prestar serviço devocional puro.” (Bhagavad-gītā 18.54) Quem está ocupado em serviço devocional pode libertar-se do sonho da vida material muito facilmente.

“One who is transcendentally situated at once realizes the Supreme Brahman and becomes fully joyful. He never laments or desires to have anything; he is equally disposed toward all living entities. In that state he attains pure devotional service unto Me.” (Bg. 18.54) One who is engaged in devotional service can very easily be liberated from the dream of materialistic life.