Skip to main content

Text 1

VERSO 1

Texto

Texto

brahmovāca
yatrodyataḥ kṣiti-taloddharaṇāya bibhrat
krauḍīṁ tanuṁ sakala-yajña-mayīm anantaḥ
antar-mahārṇava upāgatam ādi-daityaṁ
taṁ daṁṣṭrayādrim iva vajra-dharo dadāra
brahmovāca
yatrodyataḥ kṣiti-taloddharaṇāya bibhrat
krauḍīṁ tanuṁ sakala-yajña-mayīm anantaḥ
antar-mahārṇava upāgatam ādi-daityaṁ
taṁ daṁṣṭrayādrim iva vajra-dharo dadāra

Palabra por palabra

Sinônimos

brahmā uvāca — el Señor Brahmā dijo; yatra — en ese momento (cuando); udyataḥ — intentando; kṣiti-tala — el planeta Tierra; uddharaṇāya — con objeto de levantar; bibhrat — adoptó; krauḍīm — pasatiempos; tanum — la forma; sakala — total; yajña-mayīm — sacrificios que incluyen todo; anantaḥ — el Ilimitado; antar — dentro del universo; mahā-arṇave — el gran océano Garbha; upāgatam — habiendo llegado a; ādi — el primer; daityam — demonio; tam — a él; daṁṣṭrayā — mediante el colmillo; adrim — las montañas voladoras; iva — como; vajra-dharaḥ — el controlador de los relámpagos; dadāra — atravesó.

brahmā uvāca — o senhor Brahmā disse; yatra — naquela ocasião (quando); udyataḥ — tentou; kṣititala – o planeta Terra; uddharaṇāya — com o propósito de erguer; bibhrat — assumiu; krauḍīm — passatempos; tanum — forma; sakala — total; yajñamayīm – sacrifícios que abrangem tudo; anantaḥ — o Ilimitado; antar — dentro do universo; mahā-arṇave — o grande Oceano Garbha; upāgatam — tendo chegado a; ādi — o primeiro; daityam — demônio; tam — a ele; daṁṣṭrayā — com a presa; adrim — as montanhas voadoras; iva — como; vajradharaḥ – o controlador dos raios; dadāra — trespassou.

Traducción

Tradução

El Señor Brahmā dijo: Cuando el ilimitadamente poderoso Señor adoptó como pasatiempo la forma de un jabalí, tan solo para levantar el planeta Tierra que había sido sumergido en el gran océano del universo, denominado el Garbhodaka, apareció el primer demonio [Hiraṇyākṣa], y el Señor lo atravesó con Su colmillo.

O senhor Brahmā disse: Quando o Senhor ilimitadamente poderoso assumiu a forma de um javali como um passatempo, simplesmente para erguer o planeta Terra, que estava submerso no grande oceano do universo chamado Garbhodaka, o primeiro demônio [Hiraṇyākṣa] apareceu, e o Senhor o trespassou com Sua presa.

Significado

Comentário

Desde el comienzo de la creación, los demonios y los semidioses, o los vaiṣṇavas, son siempre las dos clases de seres vivientes que dominan los planetas de los universos. El Señor Brahmā es el primer semidiós, y Hiraṇyākṣa es el primer demonio de este universo. Los planetas flotan en el aire como esferas ingrávidas solo bajo ciertas condiciones, y tan pronto como esas condiciones son perturbadas, los planetas puede que caigan en el océano Garbhodaka, que ocupa la mitad del universo. La otra mitad es el domo esférico en el cual existen los innumerables sistemas planetarios. La flotación de los planetas en el aire ingrávido se debe a la constitución interna de los globos, y la moderna perforación de la Tierra para explotar el petróleo que se encuentra dentro, es un tipo de disturbio creado por los demonios modernos, y puede traer como resultado una reacción extremadamente dañina para la condición flotante de la Tierra. Un disturbio similar fue creado anteriormente por los demonios encabezados por Hiraṇyākṣa (el gran explotador de la fiebre del oro), y la Tierra perdió su condición ingrávida y cayó al océano Garbhodaka. El Señor, como sustentador de toda la creación del mundo material, adoptó por lo tanto la gigantesca forma de un jabalí, con un hocico proporcional a ella, y levantó la Tierra de dentro del agua del Garbhodaka. Śrī Jayadeva Gosvāmī, el gran poeta vaiṣṇava, cantó lo siguiente:

SIGNIFICADO—Desde o início da criação, os demônios e os semideuses, ou os vaiṣṇavas, são sempre as duas classes de seres vivos que dominam os planetas dos universos. O senhor Brahmā é o primeiro semideus, e Hiraṇyākṣa é o primeiro demônio neste universo. É somente sob certas condições que os planetas flutuam como bolas sem peso, e logo que essas condições são perturbadas, os planetas podem cair no Oceano Garbhodaka, que cobre a metade do universo. A outra metade é a abóboda esférica dentro da qual existem os inúmeros sistemas planetários. O fato de os planetas flutuarem no ar sem peso deve-se à constituição interna dos globos, e a perfuração modernizada da terra para extrair petróleo é uma espécie de perturbação causada pelos demônios modernos e pode provocar uma reação muito prejudicial à Terra flutuante. Perturbação semelhante foi criada anteriormente pelos demônios encabeçados por Hiraṇyākṣa (o grande explorador da corrida do ouro), e a Terra perdeu sua condição antigravitacional e caiu no Oceano Garbhodaka. O Senhor, como mantenedor de toda a criação do mundo material, assumiu, então, a forma de um gigantesco javali com um focinho proporcional e ergueu a Terra, tirando-a de dentro da água de Garbhodaka. Śrī Jayadeva Gosvāmī, um grande poeta vaiṣṇava, canta da seguinte maneira:

vasati daśana-śikhare dharaṇī tava lagnā
śaśini kalaṅka-kaleva nimagnā
keśava dhṛta-śūkara-rūpa
jaya jagadīśa hare
vasati daśana-śikhare dharaṇī tava lagnā
śaśini kalaṅka-kaleva nimagnā
keśava dhṛta-śūkara-rūpa
jaya jagadīśa hare

«¡Oh, Keśava!, ¡oh, Señor Supremo que has adoptado la forma de un jabalí!, ¡oh, Señor! El planeta Tierra descansaba en Tus colmillos, y parecía la Luna tallada con manchas».

“Ó Keśava! Ó Senhor Supremo que assumiu uma forma de javali! Ó Senhor! O planeta Terra, apoiado em Tuas presas, parecia a Lua coberta de manchas.”

Esa es la seña característica de una encarnación del Señor. La encarnación del Señor no es una idea inventada por hombres caprichosos que crean una encarnación con la imaginación. La encarnación del Señor aparece bajo ciertas circunstancias extraordinarias, como en la ocasión que aquí se menciona, y realiza una tarea que el diminuto cerebro de la humanidad no puede ni siquiera imaginar. Los modernos creadores de las muchas encarnaciones baratas que existen, deben tomar nota de la verdadera encarnación de Dios en la forma del gigantesco jabalí que poseía un hocico adecuado para cargar el planeta Tierra.

Eis o sintoma de uma encarnação do Senhor. A encarnação do Senhor não é uma ideia inventada por homens devaneadores que, com sua imaginação, criam uma encarnação. A encarnação do Senhor aparece em certas circunstâncias extraordinárias, como a ocasião acima mencionada, e a encarnação realiza uma tarefa que não é sequer imaginável pelo minúsculo cérebro da humanidade. Os criadores modernos de tantas encarnações baratas podem prestar atenção na verdadeira encarnação de Deus como o javali gigantesco com um focinho adequado para carregar o planeta Terra.

Cuando el Señor apareció para levantar la Tierra, el demonio de nombre Hiraṇyākṣa trató de crear un disturbio en las funciones metódicas del Señor, y, por consiguiente, el Señor lo mató atravesándolo con Su colmillo. De acuerdo con Śrīla Jīva Gosvāmī, el demonio Hiraṇyākṣa fue matado por la mano del Señor. En consecuencia, su versión dice que el demonio fue atravesado por el colmillo después de ser matado por la mano del Señor. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura confirma esa versión.

Quando o Senhor apareceu para erguer a Terra, o demônio chamado Hiraṇyākṣa tentou perturbar as funções metódicas do Senhor e, portanto, foi trespassado pelas presas do Senhor e morreu. De acordo com Śrīla Jīva Gosvāmī, o demônio Hiraṇyākṣa foi morto pelas mãos do Senhor. Assim, sua versão é que, após ser morto pelas mãos do Senhor, o demônio foi trespassado pela presa. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura confirma essa versão.