Skip to main content

Sloka 14

Text 14

Verš

Texto

pitrādiṣṭāḥ prajā-sarge
tapase ’rṇavam āviśan
daśa-varṣa-sahasrāṇi
tapasārcaṁs tapas-patim
pitrādiṣṭāḥ prajā-sarge
tapase ’rṇavam āviśan
daśa-varṣa-sahasrāṇi
tapasārcaṁs tapas-patim

Synonyma

Palabra por palabra

pitrā — otcem; ādiṣṭāḥ — když jim bylo nařízeno; prajā-sarge — co se týče plození dětí; tapase — aby se podrobili askezi; arṇavam — do oceánu; āviśan — vstoupili; daśa-varṣa — deset let; sahasrāṇi — tisíc takových; tapasā — svou askezí; ārcan — uctívali; tapaḥ — askeze; patim — pána.

pitrā — por el padre; ādiṣṭāḥ — siendo ordenados; prajā-sarge — en cuestión de engendrar hijos; tapase — para ejecutar austeridades; arṇavam — en el océano; āviśan — entraron; daśa-varṣa — diez años; sahasrāṇi — esos miles; tapasā — con su austeridad; ārcan — adoraron; tapaḥ — de la austeridad; patim — al amo.

Překlad

Traducción

Když Pracetům jejich otec nařídil, aby se oženili a plodili děti, vstoupili všichni do oceánu a deset tisíc let se podrobovali askezi. Tímto způsobem uctívali vládce veškeré askeze, Nejvyšší Osobnost Božství.

Cuando su padre les ordenó que se casasen y tuviesen hijos, los Pracetās entraron en el mar y practicaron austeridades y penitencias durante diez mil años. De ese modo adoraron a la Suprema Personalidad de Dios, el amo de toda austeridad.

Význam

Significado

Velcí mudrci a asketové někdy odcházejí do Himalájí, aby se v ústraní skryli před vřavou světa. Zde se však ukazuje, že všichni Pracetové, synové Prācīnabarhiho, kteří chtěli podstoupit askezi na odloučeném místě, vstoupili do hlubin oceánu. Jelikož tam setrvali deset tisíc let, je zřejmé, že k tomu došlo v Satya-yuze, kdy se lidé dožívali sta tisíce let. Rovněž je významné, že svou askezí uctívali vládce askeze, Śrī Kṛṣṇu, Nejvyšší Osobnost Božství. Chce-li někdo podstupovat askezi, aby dosáhl nejvyššího cíle, musí získat přízeň Nejvyšší Osobnosti Božství. Pokud ji získal, rozumí se, že již veškerou askezi s úspěchem dokončil. Na druhou stranu bez dosažení dokonalosti — oddané služby — nemá jakákoliv askeze ve skutečnosti žádný význam, neboť nikdo nemůže jejím vykonáváním získat ty nejvyšší výsledky bez účasti Nejvyššího Pána. Jak je řečeno v Bhagavad-gītě (5.29), Pán Śrī Kṛṣṇa je vládcem veškeré askeze a všech obětí. Bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram. Vytoužený výsledek askeze lze tedy získat od Pána Kṛṣṇy.

A veces, los grandes sabios y ascetas se adentran en los Himālayas para apartarse del mundanal ruido. Vemos, sin embargo, que los hijos de Prācīnabarhi, los Pracetās, para realizar austeridades en un lugar solitario, se sumergieron en las profundidades del mar. Puesto que ejecutaron austeridades durante diez mil años, este episodio tuvo lugar en Satya-yuga, era en que la gente solía vivir cien mil años. También es significativo que con sus austeridades adorasen al amo de la austeridad, Śrī Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios. Quien desee realizar austeridades y penitencias para alcanzar el objetivo supremo, debe alcanzar el favor de la Suprema Personalidad de Dios. Cuando alguien logra el favor del Señor Supremo, debe entenderse que ha terminado con la ejecución de todo tipo de austeridades y penitencias, y lo ha hecho con eficacia. Por otra parte, si no alcanza la etapa perfecta del servicio devocional, todas sus austeridades y penitencias carecen de sentido, pues sin el Señor Supremo nadie puede alcanzar los resultados superiores que se derivan de la ejecución de austeridades. Como se explica en el Bhagavad-gītā (5.29), el Señor Śrī Kṛṣṇa es el amo de todas las penitencias y sacrificios: bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram. Así pues, el resultado que se desea de la realización de austeridades puede obtenerse del Señor Kṛṣṇa.

En el Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7), se afirma:

aho bata śva-paco 'to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te
aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te

I oddaný, který se narodil v rodině caṇḍālů — což je nejnižší možný původ v lidské společnosti — je slavný, jestliže zpívá svatá jména Pána, neboť tímto zpíváním jasně dokazuje, že již ve svém minulém životě podstoupil všechny druhy askeze. Kdo zpívá mahā-mantru (Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare), dosahuje milostí Pána Caitanyi nejvyšší úrovně dokonalosti, jíž dříve dosahovali lidé, kteří vstupovali do oceánu a podrobovali se askezi trvající deset tisíc let. Pokud nyní, v Kali-yuze, někdo nevyužije zpívání mantry Hare Kṛṣṇa, které se nabízí pokleslým lidským bytostem tohoto věku jako velká výhoda, je zřejmé, že je naprosto zmatený iluzorní energií Pána.

Incluso la persona que nace en familia de caṇḍālas, que es el nacimiento más bajo posible dentro de la sociedad humana, es gloriosa si canta los santos nombres del Señor, pues se considera que ese canto es la demostración definitiva de que el devoto, en su vida anterior, se ha sometido a todo tipo de austeridades. Por la gracia del Señor Caitanya, aquel que canta el mahā-mantra (Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare) alcanza la más elevada etapa de perfección, que en el pasado obtenían aquellos que se sumergían en el mar y ejecutaban austeridades durante diez mil años. El canto del mantra Hare Kṛṣṇa es una gran concesión que se hace a los caídos seres humanos de la era de Kali; debe entenderse que una persona que en esta era no saque provecho del canto de ese mantra Hare Kṛṣṇa, está muy confundida por la influencia de la energía ilusoria del Señor.