Skip to main content

Text 133

Text 133

Verš

Texto

kṣīra laha ei, yāra nāma ‘mādhava-purī’
tomā lāgi’ gopīnātha kṣīra kaila curi
kṣīra laha ei, yāra nāma ‘mādhava-purī’
tomā lāgi’ gopīnātha kṣīra kaila curi

Synonyma

Palabra por palabra

kṣīra laha — vezmi si tuto nádobu sladké rýže; ei — toto; yāra — jehož; nāma — jméno; mādhava-purī — Mādhavendra Purī; tomā lāgi' — jen pro tebe; gopīnātha — Božstvo Pána Gopīnātha; kṣīra — nádoby sladké rýže; kaila — učinil; curi — krádež.

kṣīra laha — toma el cuenco de arroz dulce; ei — este; yāra — cuyo; nāma — nombre; mādhava-purī — Mādhavendra Purī; tomā lāgi’ — para ti solamente; gopīnātha — la Deidad del Señor Gopīnātha; kṣīra — el cuenco de arroz dulce; kaila — hizo; curi — robar.

Překlad

Traducción

S nádobou sladké rýže v ruce kněz volal: „Nechť prosím přijde ten, kdo se jmenuje Mādhavendra Purī, a vezme si tuto nádobu sladké rýže! Gopīnātha ji pro tebe ukradl!“

Con el cuenco de arroz dulce en la mano, el sacerdote gritaba: «¿Quién se llama Mādhavendra Purī? ¡Por favor, ven a recoger este cuenco de arroz con leche! ¡Gopīnātha lo ha robado para ti!»

Význam

Significado

Zde je vysvětlen rozdíl mezi Absolutní a relativní pravdou. Pán Gopīnātha zde otevřeně přiznává, že je zloděj. Ukradl nádobu sladké rýže a nebylo to zatajováno, protože Jeho kradení je zdrojem velké transcendentální blaženosti. V hmotném světě je krádež trestným činem, ale v duchovním světě je Pánovo kradení zdrojem transcendentální blaženosti. Světští darebáci, kteří nechápou absolutní povahu Osobnosti Božství, někdy o Pánu Śrī Kṛṣṇovi říkají, že je nemorální, aniž by věděli, že Jeho zdánlivě nemorální činnosti, které nezůstávají v tajnosti, přinášejí oddaným velkou blaženost. Tito darebáci nechápou transcendentální chování Nejvyšší Osobnosti Božství a hanobí Pánův charakter, čímž se okamžitě řadí do kategorie nevěřících (kam patří darebáci, nejnižší z lidí, démoni a ti, jejichž poznání unesla iluzorní energie). Kṛṣṇa v Bhagavad-gītě (7.15) vysvětluje:

Aquí se explica la diferencia entre la Verdad Absoluta y la verdad relativa. El Señor Gopīnātha ha declarado abiertamente que es un ladrón. Pero, aunque robó el cuenco de arroz dulce, no mantuvo en secreto Su hurto, pues Su acto de robar es fuente de gran bienaventuranza trascendental. En el mundo material, robar es un acto criminal, pero en el mundo espiritual, los robos del Señor son fuente de bienaventuranza trascendental. Hay sinvergüenzas mundanos que, incapaces de comprender la naturaleza absoluta de la Personalidad de Dios, a veces acusan al Señor Śrī Kṛṣṇa de inmoral, sin saber que Sus actividades en apariencia inmorales y que no son ningún secreto, dan placer a los devotos. Sin entender la conducta trascendental de la Suprema Personalidad de Dios, esos sinvergüenzas ponen tachas a Su carácter, e inmediatamente caen en la categoría de los malvados (los sinvergüenzas, los más bajos entre los hombres, los demonios y aquellos a quienes la energía ilusoria les ha robado el conocimiento). Kṛṣṇa explica en la Bhagavad-gītā (7.15):

na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ
prapadyante narādhamāḥ
māyayāpahṛta-jñānā
āsuraṁ bhāvam āśritāḥ
na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥprapadyante narādhamāḥ
māyayāpahṛta-jñānā
āsuraṁ bhāvam āśritāḥ

„Ničemové, kteří jsou naprosto hloupí, nejnižší z lidí, jejichž poznání unesla iluze a kteří mají ateistickou povahu démonů, se Mi neodevzdávají.“

«Esos malvados sumamente necios, que son lo más bajo de la humanidad, a quienes la ilusión les ha robado el conocimiento, y que participan de la naturaleza atea de los demonios, no se entregan a Mí».

Světští darebáci nechápou, že cokoliv Kṛṣṇa dělá, je díky své absolutní povaze vždy dobré. Tuto Pánovu vlastnost vysvětluje Śrīmad-Bhāgavatam (10.33.29). Někdo může považovat určité činnosti svrchovaně mocné osoby podle světských měřítek za zcela nemorální, ale to neodpovídá skutečnosti. Slunce například vysává vodu ze zemského povrchu, a to nejen z moří, ale také ze špinavých stok, obsahujících moč a další nečisté substance. Slunce se tím však neznečistí, ale naopak nečisté místo očistí. I když oddaný přistoupí k Pánu s nějakým nemorálním či nevhodným záměrem, přesto se očistí; Pán zůstává nedotčen. Ve Śrīmad-Bhāgavatamu (10.29.15) je řečeno, že když někdo přijde za Nejvyšším Pánem dokonce i na popud chtíče, hněvu nebo strachu (kāmaṁ krodhaṁ bhayaṁ), bude očištěn. Gopī jako mladé dívky přišly za Kṛṣṇou, protože to byl krásný mladý chlapec. Z vnějšího pohledu to vypadá, že je za Pánem poháněl chtíč, a Pán s nimi o půlnoci tančil. Ze světského pohledu se tyto činnosti mohou jevit jako nemorální, protože vdaná ani svobodná dívka nemůže opustit domov, aby se stýkala s nějakým mladíkem a tančila s ním. Přestože je to ze světského pohledu nemorální, činnosti gopī jsou uznávány jako nejvyšší forma uctívání, protože to byl Pán Kṛṣṇa, za kým se svými chtivými touhami uprostřed noci přišly.

Los sinvergüenzas mundanos no pueden comprender que todo lo que Kṛṣṇa hace, siendo de naturaleza absoluta, es completamente bueno. Esa cualidad del Señor se explica en el Śrīmad-Bhāgavatam (10.33.29). En función de cálculos mundanos, podríamos considerar inmorales ciertos actos de una persona supremamente poderosa, pero en realidad no es así. El Sol, por ejemplo, absorbe el agua de la superficie de la Tierra, pero no sólo el agua del mar, sino también la que hay en las más sucias alcantarillas y cloacas llenas de orina y otras sustancias impuras. El Sol, sin embargo, no se contamina por evaporar esas aguas. Al contrario, purifica los lugares sucios. El devoto que acude a la Suprema Personalidad de Dios se purifica aunque sus fines sean inmorales o impropios; el Señor no Se contamina. En el Śrīmad-Bhāgavatam (10.29.15) se afirma que la persona que acude al Señor Supremo, aunque lo haga con lujuria, ira o miedo (kāmaṁ krodhaṁ bhayam), se purifica. Las gopīs, como muchachas jóvenes que eran, iban a ver a Kṛṣṇa porque era un muchacho joven muy hermoso. Desde el punto de vista externo, acudían al Señor por lujuria, y el Señor bailaba con ellas a medianoche. Desde el punto de vista mundano, esas actividades pueden parecer inmorales, porque una muchacha joven, sea soltera o casada, no puede irse de su casa para estar con un jovencito y bailar con él. Aunque desde el punto de vista mundano eso es inmoral, las actividades de las gopīs se consideran la forma suprema de adoración, pues a quien fueron a ver llenas de deseos lujuriosos en la oscuridad de la noche fue al Señor Kṛṣṇa.

Neoddaní však tyto věci nemohou pochopit. Kṛṣṇu je třeba poznat v tattvě (pravdě). Je třeba použít zdravý rozum a uvědomit si, že když pouhým zpíváním Kṛṣṇova svatého jména se člověk očistí, jak by potom mohl být Kṛṣṇa nemorální? Světští hlupáci jsou však naneštěstí uznáváni za představitele učenosti a jsou jim udílena vysoká místa, ze kterých učí širokou populaci bezbožné zásady. To je vysvětleno ve Śrīmad-Bhāgavatamu (7.5.31): andhā yathāndhair upanīyamānāḥ. Slepci se snaží vést další slepce. Protože pochopení těchto darebáků je nezralé, obyčejní lidé by neměli Kṛṣṇovy zábavy s gopīmi rozebírat. Neoddaný by neměl rozebírat ani to, jak Pán krade sladkou rýži pro své oddané. Je zde varování, abychom na takové věci ani nemysleli. Kṛṣṇa je nejčistší z nejčistších, ale světští lidé se myšlením na Kṛṣṇovy zábavy, které se jeví jako nemorální, sami znečistí. Śrī Caitanya Mahāprabhu proto o Kṛṣṇových činnostech s gopīmi nikdy veřejně nemluvil. Tyto vztahy rozebíral pouze se svými třemi důvěrnými přáteli. O rāsa-līle nikdy nemluvil veřejně, jak to dělají placení přednašeči, i když nerozumějí ani Kṛṣṇovi, ani povaze publika. Śrī Caitanya Mahāprabhu však doporučoval veřejné zpívání svatého jména ve velkém tolik hodin, kolik je jen možné.

Estas cosas, sin embargo, no pueden comprenderlas los no devotos. Debemos entender a Kṛṣṇa en tattva (verdad). Debemos utilizar el sentido común y considerar que si, por el simple hecho de cantar el santo nombre de Kṛṣṇa, nos purificamos, ¿cómo puede ser inmoral la persona Kṛṣṇa? Por desdicha, los necios mundanos son tenidos por líderes y educadores, y se les ofrecen puestos muy elevados para que enseñen principios irreligiosos a la población. Esto se explica en el Śrīmad-Bhāgavatam (7.5.31): andhā yathāndhair upanīyamānāḥ. Los ciegos tratan de guiar a otros ciegos. Debido a la inmadura comprensión de esos sinvergüenzas, los hombres comunes no deben hablar de los pasatiempos de Kṛṣṇa con las gopīs. Los no devotos ni siquiera deben hablar de que Él roba arroz dulce para Sus devotos. Se les advierte de que ni siquiera piensen en esas cosas. Aunque Kṛṣṇa es el más puro de los puros, las personas mundanas se contaminan ellas mismas por pensar en la aparente inmoralidad de los pasatiempos de Kṛṣṇa. Śrī Caitanya Mahāprabhu nunca habló en público de las relaciones de Kṛṣṇa con las gopīs. Sólo comentaba esos temas con tres amigos íntimos. Nunca habló del rāsa-līlā en público, como hacen los recitadores profesionales, que ni siquiera entienden a Kṛṣṇa ni la naturaleza de quienes les escuchan. Śrī Caitanya Mahāprabhu, al contrario, animaba a la gente a cantar el santo nombre, en gran escala y por tantas horas como fuese posible.