TEXT 17
TEKST 17
Verš
Tekst
yukta-ceṣṭasya karmasu
yukta-svapnāvabodhasya
yogo bhavati duḥkha-hā
yukta-ceṣṭasya karmasu
yukta-svapnāvabodhasya
yogo bhavati duḥkha-hā
Synonyma
Synonyms
yukta — usměrněný; āhāra — přijímání potravy; vihārasya — aktivní odpočinek; yukta — usměrněný; ceṣṭasya — toho, kdo pracuje pro zajištění životních potřeb; karmasu — při konání povinností; yukta — usměrněný; svapna-avabodhasya — spánek a bdění; yogaḥ — provádění yogy; bhavati — stává se; duḥkha-hā — potlačující strasti.
yukta – umiarkowany; āhāra – jedzenie; vihārasya – odpoczynek; yukta – uregulowany; ceṣṭasya – tego, kto pracuje dla utrzymania; karmasu – w wypełnianiu obowiązków; yukta – uregulowany; svapna-avabodhasya – sen i czuwanie; yogaḥ – praktyka yogi; bhavati – staje się; duḥkha-hā – zlikwidowanie cierpienia.
Překlad
Translation
Ten, kdo je umírněný v přijímání potravy, spaní, aktivním odpočinku a práci, může prováděním yogy dosáhnout úlevy od všech hmotných strastí.
Kto posiada umiar w swoich zwyczajach jedzenia, spania, pracy i odpoczynku, ten poprzez praktykę yogi może zlikwidować wszelkie materialne cierpienia.
Význam
Purport
Přehnané uspokojování požadavků těla — jídla, spánku, obrany a sexu — může bránit v pokroku na cestě yogy. Příjem potravy může být usměrněný jedině tehdy, když se osoba naučila přijímat a jíst posvěcené jídlo, prasādam. Z Bhagavad-gīty (9.26) víme, že Pánu Kṛṣṇovi se obětuje zelenina, květiny, ovoce, obilí, mléko a tak dále. Tímto způsobem se ten, kdo si je vědom Kṛṣṇy, přirozeně naučí nejíst jídlo, které není pro lidi neboli nenáleží do kategorie dobra. Pokud jde o spánek, takový oddaný je vždy čilý v plnění svých povinností s vědomím Kṛṣṇy, a proto považuje zbytečně prospaný čas za velkou ztrátu. Avyartha-kālatvam — ten, kdo má vědomí Kṛṣṇy, nemůže vydržet ani minutu svého života bez služby Pánu. Z toho důvodu je jeho spánek omezen na nejnižší možnou míru. Vzorem je mu v tom Śrīla Rūpa Gosvāmī, který byl vždy zaměstnaný službou Kṛṣṇovi a nedokázal prospat víc než dvě hodiny denně — a někdy ani tolik. Ṭhākura Haridāsa dokonce ani nepřijal prasādam a neusnul ani na okamžik, dokud nedokončil zpívání svých každodenních tří set tisíc svatých jmen na růženci. Co se týče práce, osoba vědomá si Kṛṣṇy nedělá nic, co není v Kṛṣṇově zájmu, a proto je její práce vždy usměrněná a neposkvrněná požitkem smyslů. Uspokojování smyslů nepřichází v úvahu, a oddaný proto nemá hmotný volný čas. A díky tomu, že je ve veškeré své práci, mluvě, spánku, bdění a všech ostatních činnostech těla usměrněný, nezakouší žádné hmotné utrpení.
ZNACZENIE:
Przesada w kwestiach jedzenia, spania, obrony i seksu – będących potrzebami ciała – może uniemożliwić postęp w praktyce yogi. Jeśli chodzi o jedzenie, to może zostać ono uregulowane wtedy, gdy przyjmuje się tylko prasādam, pokarm uświęcony. Panu Kṛṣṇie ofiarowuje się, zgodnie z zaleceniami Bhagavad-gīty (9.26), jarzyny, kwiaty, owoce, zboże, mleko itd. W ten sposób osoba w świadomości Kṛṣṇy jest automatycznie szkolona, aby nie przyjmować pokarmu nieprzeznaczonego dla ludzi, czyli tego, który nie jest w kategorii dobroci. Jeśli chodzi o spanie, osoba świadoma Kṛṣṇy jest zawsze czujna w wypełnianiu swoich obowiązków w świadomości Kṛṣṇy. Każda niepotrzebna chwila snu uważana jest za wielką stratę. Avyartha-kālatvam: osoba świadoma Kṛṣṇy nie może przeżyć ani minuty swojego życia bez pełnienia służby dla Pana. Dlatego ilość jej snu jest zmniejszona do minimum. Ideałem w tym względzie był Śrīla Rūpa Gosvāmī, który zawsze był zaangażowany w służbę dla Kṛṣṇy i nie mógł spać dłużej niż dwie godziny na dobę, a czasami jeszcze mniej. Ṭhākura Haridāsa nie przyjmował prasādam ani nie kładł się spać nawet na chwilę, dopóki nie skończył swojego codziennego intonowania w liczbie trzystu tysięcy imion. Jeśli chodzi o pracę, osoba świadoma Kṛṣṇy nie robi niczego, co nie ma związku ze sprawami Kṛṣṇy – tym samym praca jej jest zawsze zgodna z nakazami pism i nie jest skażona zadowalaniem zmysłów. A skoro nie wchodzi tu w grę zadowalanie zmysłów, osoba świadoma Kṛṣṇy nie potrzebuje materialnego wypoczynku. Ponieważ jest ona umiarkowana w swojej pracy, mowie, śnie, czuwaniu i innych czynnościach cielesnych, nie ma dla niej żadnych cierpień materialnych.