Skip to main content

VERSO 17

Text 17

Texto

Texto

mādṛk prapanna-paśu-pāśa-vimokṣaṇāya
muktāya bhūri-karuṇāya namo ’layāya
svāṁśena sarva-tanu-bhṛn-manasi pratīta-
pratyag-dṛśe bhagavate bṛhate namas te
mādṛk prapanna-paśu-pāśa-vimokṣaṇāya
muktāya bhūri-karuṇāya namo ’layāya
svāṁśena sarva-tanu-bhṛn-manasi pratīta-
pratyag-dṛśe bhagavate bṛhate namas te

Sinônimos

Palabra por palabra

mādṛk — como eu; prapanna — rendido; paśu — um animal; pāśa — do enredamento; vimokṣaṇāya — a Ele que liberta; muktāya — o Supremo, que não é tocado pela contaminação da natureza material; bhūri-karuṇāya — que sois ilimitadamente misericordioso; namaḥ — ofereço minhas respeitosas reverências; alayāya — nunca desatento ou ocioso (porque quereis a minha liberação); sva-aṁśena — através de Vosso aspecto parcial de Paramātmā; sarva — de todas; tanu-bhṛt — as entidades vivas corporificadas na natureza material; manasi — na mente; pratīta — que sois reconhecido; pratyak-dṛśe — como o próprio observador (de todas as atividades); bhagavate — à Suprema Personalidade de Deus; bṛhate — que sois ilimitado; namaḥ — ofereço minhas respeitosas reverências; te — a Vós.

mādṛk — como yo; prapanna — entregado; paśu — un animal; pāśa — del enredo; vimokṣaṇāya — a aquel que libera; muktāya — al Supremo, que está libre de todo contacto con la contaminación de la naturaleza material; bhūri-karuṇāya — que eres ilimitadamente misericordioso; namaḥ — ofrezco mis respetuosas reverencias; alayāya — que nunca distraes Tu atención o estás ocioso (en lo que se refiere a mi liberación); sva-aṁśena — mediante Tu aspecto parcial como Paramātmā; sarva — de todas; tanu-bhṛt — las entidades vivientes encarnadas en la naturaleza material; manasi — en la mente; pratīta — que eres reconocido; pratyak-dṛśe — como el observador directo (de todas las actividades); bhagavate — a la Suprema Personalidad de Dios; bṛhate — que eres ilimitado; namaḥ — ofrezco mis respetuosas reverencias; te — a Ti.

Tradução

Traducción

Uma vez que um animal como eu se rendeu a Vós, que sois supremamente liberado, decerto me tirareis desta posição perigosa. Na verdade, sendo muitíssimo misericordioso, tentais libertar-me incessantemente. Através de Vosso aspecto parcial de Paramātmā, estais situado no coração de todos os seres corporificados. Sois louvado como o conhecimento transcendental direto, e sois ilimitado. Ofereço-Vos minhas respeitosas reverências, ó Suprema Personalidade de Deus!

Yo, que no soy más que un animal, me he entregado a Ti, que eres supremamente liberado; ciertamente, Tú me liberarás de esta peligrosa situación. En verdad, puesto que eres extraordinariamente misericordioso, estás constantemente tratando de liberarme. Mediante Tu aspecto parcial, Paramātmā, Tú estás en el corazón de todos los seres encarnados. Eres famoso por ser conocimiento trascendental directo, y eres ilimitado. Yo Te ofrezco mis respetuosas reverencias a Ti, la Suprema Personalidad de Dios.

Comentário

Significado

SIGNIFICADO—As palavras bṛhate namas te foram explicadas por Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura: bṛhate śrī-kṛṣṇāya. A Suprema Personali­dade de Deus é Kṛṣṇa. Existem muitos tattvas, tais como viṣṇu-tattva, jīva-tattva e śakti-tattva, mas, acima de tudo, está o viṣṇu-tattva, que é onipenetrante. Esse aspecto todo-penetrante da Suprema Personalidade de Deus é explicado na Bhagavad-gītā (10.42), onde o Senhor diz:

Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura ha comentado las palabras bṛhate namas tebṛhate śrī-kṛṣṇāya. La Suprema Personalidad de Dios es Kṛṣṇa. Existen muchos tattvasviṣṇu-tattvajīva-tattva y śakti-tattva, pero por encima de todos se encuentra el viṣṇu-tattva, que es omnipresente. Ese aspecto omnipresente de la Suprema Personalidad de Dios se explica en el Bhagavad-gītā (10.42), donde el Señor dice:

athavā bahunaitena
kiṁ jñātena tavārjuna
viṣṭabhyāham idaṁ kṛtsnam
ekāṁśena sthito jagat
athavā bahunaitena
kiṁ jñātena tavārjuna
viṣṭabhyāham idaṁ kṛtsnam
ekāṁśena sthito jagat

“Mas qual é a necessidade, Arjuna, de todo esse conhecimento minucioso? Com um simples fragmento de Mim mesmo, Eu penetro e sustento todo este universo.” Portanto, Kṛṣṇa diz que todo o mundo material é mantido por Sua representação parcial de Paramātmā. O Senhor entra em todo universo como Garbhodakaśāyī Viṣṇu e, então, expande-Se como Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu para entrar no coração de todas as entidades vivas e para entrar inclusive nos átomos. Aṇḍāntara-stha-paramāṇu-cayāntara-stham. Todo o universo está cheio de átomos, e o Senhor não está apenas dentro do universo, mas também dentro dos átomos. Assim, dentro de todo átomo, o Senhor Supremo existe sob Seu aspecto Viṣṇu manifesto como Param­ātmā, mas todos os viṣṇu-tattvas emanam de Kṛṣṇa. Como se confirma na Bhagavad-gītā (10.2), aham ādir hi devānām: Kṛṣṇa é o ādi, ou começo, dos devas deste mundo material – Brahmā, Viṣṇu e Maheśvara. Portanto, Ele é descrito aqui como bhagavate bṛhate. Todos são bhagavān – todos possuem opulência –, mas Kṛṣṇa é bṛhān bhagavān, o possuidor de opulências ilimitadas. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ. Kṛṣṇa é a origem de todos. Ahaṁ sarvasya prabha­vaḥ. Mesmo Brahmā, Viṣṇu e Maheśvara vêm de Kṛṣṇa. Mattaḥ parataraṁ nānyat kiñcid asti dhanañjaya: não há personalidade superior a Kṛṣṇa. Portanto, Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura diz que bhagavate bṛhate significa “a Śrī Kṛṣṇa”.

«Pero, ¿qué necesidad hay, Arjuna, de todo este conocimiento detallado? Con un solo fragmento de Mí mismo, Yo penetro y sostengo todo este universo». Kṛṣṇa dice, por lo tanto, que Su representación parcial, Paramātmā, mantiene todo el mundo material. El Señor entra en cada universo como Garbhodakaśāyī Viṣṇu, para después expandirse como Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu y entrar en el corazón de todas las entidades vivientes e incluso en los átomos. Aṇḍāntara-stha-paramāṇu-cayāntara-stham: Todos los universos están llenos de átomos, y el Señor entra, no solo en el universo, sino también en los átomos. Así, el Señor Supremo, en Su aspecto de Viṣṇu, está dentro de cada átomo como Paramātmā; sin embargo, todos los viṣṇu-tattvas emanan de Kṛṣṇa. Como se confirma en el Bhagavad-gītā(10.2): aham ādir hi devānām: Kṛṣṇa es el ādi, el principio, de los devas del mundo material (Brahmā, Viṣṇu y Maheśvara). Por esa razón, en este verso se Le describe con las palabras bhagavate bṛhate. Todos somos bhagavān, todos poseemos opulencia, pero Kṛṣṇa es bṛhān bhagavān, el que posee opulencia ilimitada. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ. Kṛṣṇa es el origen de todos. Ahaṁ sarvasya prabhavaḥ. Incluso Brahmā, Viṣṇu y Maheśvara vienen de Kṛṣṇa. Mattaḥ parataraṁ nānyat kiñcid asti dhanañjaya: No hay personalidad superior a Kṛṣṇa. Por lo tanto, Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura dice que bhagavate bṛhatesignifica «a Śrī Kṛṣṇa».

Devido ao conceito de vida corporal, neste mundo material todos são paśu, animais.

En el mundo material, debido al concepto corporal de la vida, todos somos paśu, animales.

yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke
sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ
yat tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij
janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ
yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke
sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ
yat tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij
janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ

“O ser humano que identifica com o eu o corpo feito de três elementos, que considera como sendo seus parentes os subprodutos do corpo, que considera adorável a terra natal e que vai a um lugar de peregrinação simplesmente para se banhar nele em vez de se en­contrar com homens de conhecimento transcendental deve ser considerado como uma vaca ou um asno.” (Śrīmad-Bhāgavatam 10.84.13) Pratica­mente todas as pessoas são paśu, animais, e todos são atacados pelo crocodilo da existência material. Não apenas o rei dos elefantes, mas todos nós estamos sendo atacados pelo crocodilo e sofrendo as consequências.

«El ser humano que identifica el ser con este cuerpo hecho de tres elementos, que considera que los subproductos de su cuerpo son sus familiares, que considera digna de adoración la tierra en que ha nacido, y que va a los lugares de peregrinaje simplemente para bañarse, en vez de buscar a los hombres de conocimiento trascendental que allí se encuentran, debe ser considerado como una vaca o un asno» (Bhāg. 10.84.13). Por lo tanto, la práctica totalidad de los hombres son paśu, animales, y son atacados por el cocodrilo de la existencia material. Ese cocodrilo no solo ataca al rey de los elefantes, sino que nos ataca a cada uno de nosotros, y todos tenemos que sufrir las consecuencias.

Somente Kṛṣṇa pode libertar-nos desta existência material. Na verdade, Ele sempre está tentando libertar-nos. Īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe ’rjuna tiṣṭhati. Ele está dentro de nosso coração e não está nem um pouco desatento. Seu único objetivo é nos libertar da existência material. Não se deve pensar que Ele nos dedica Sua atenção apenas quando Lhe oferecemos orações. Mesmo antes de Lhe oferecermos nossas orações, Ele incessantemente tenta li­bertar-nos. Ele nunca é apático no que diz respeito à nossa libera­ção. Portanto, este verso diz: bhūri-karuṇāya namo ’layāya. É por Sua misericórdia imotivada que o Senhor Supremo sempre tenta levar-nos de volta ao lar, de volta ao Supremo. Deus é liberado, e Ele tenta nos tornar liberados, mas, embora Ele esteja constante­mente tentando isso, recusamo-nos a aceitar Suas instruções. (Sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja). Contudo, não é por causa disso que Ele ficará irado. Portanto, Ele é aqui descrito como bhūri-karuṇāya, ilimitadamente misericordioso e disposto a nos libertar da dolorosa condição de vida material e nos levar­ de volta ao lar, de volta ao Supremo.

Solo Kṛṣṇa puede liberarnos de la existencia material. En verdad, Él siempre está tratando de liberarnos. Īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe 'rjuna tiṣṭhati. Él está dentro de nuestro corazón y nunca distrae Su atención. Su único objetivo es liberarnos de la vida material. No es cierto que solo nos preste atención cuando Le ofrecemos oraciones. Él trata de liberarnos constantemente, antes incluso de que Le ofrezcamos nuestras oraciones. Él nunca es perezoso en lo que a nuestra liberación se refiere. Por eso este verso dice: bhūri-karuṇāya namo 'layāya. Por Su misericordia sin causa, el Señor Supremo siempre trata de llevarnos de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Dios está liberado, y trata de liberarnos también a nosotros; pero, por más que lo intenta sin cesar, nosotros nos negamos a aceptar Sus instrucciones (sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja). Sin embargo, no por ello Se enfada. Por esa razón, en este verso se Le da el nombre debhūri-karuṇāya, ilimitadamente misericordioso en lo que se refiere a liberarnos de esta miserable condición material de vida y a llevarnos de regreso al hogar, de vuelta a Dios.