Skip to main content

VERSO 22

Text 22

Texto

Texto

pṛthur uvāca
bhoḥ sūta he māgadha saumya vandiḻ
loke ’dhunāspaṣṭa-guṇasya me syāt
kim āśrayo me stava eṣa yojyatāṁ
mā mayy abhūvan vitathā giro vaḥ
pṛthur uvāca
bhoḥ sūta he māgadha saumya vandiḻ
loke ’dhunāspaṣṭa-guṇasya me syāt
kim āśrayo me stava eṣa yojyatāṁ
mā mayy abhūvan vitathā giro vaḥ

Sinônimos

Palabra por palabra

pṛthuḥ uvāca — o rei Pṛthu disse; bhoḥ sūta — ó sūta; he māgadha — ó māgadha; saumya — amáveis; vandin — ó devoto oferecendo orações; loke — neste mundo; adhunā — justamente agora; aspaṣṭa — indistintas; guṇasya — cujas qualidades; me — minhas; syāt — talvez haja; kim — por que; āśrayaḥ — refúgio; me — em mim; stavaḥ — louvais; eṣaḥ — isto; yojyatām — pode ser aplicado; — nunca; mayi — a mim; abhūvan — fossem; vitathāḥ — em vão; giraḥ — palavras; vaḥ — vossas.

pṛthuḥ uvāca — el rey Pṛthu dijo; bhoḥ sūta — ¡oh, sūta!; he māgadha — ¡oh, māgadha!; saumya — amables; vandin — ¡oh, devoto que ofreces oraciones!; loke — en este mundo; adhunā — ahora mismo; aspaṣṭa — no se distinguen; guṇasya — cuyas cualidades; me — de mí; syāt — pueda ser; kim — por qué; āśrayaḥ — refugio; me — de mí; stavaḥ — alabanza; eṣaḥ — esa; yojyatām — se pueda aplicar; — nunca; mayi — a mí; abhūvan — fueron; vitathāḥ — en vano; giraḥ — palabras; vaḥ — sus.

Tradução

Traducción

O rei Pṛthu disse: Ó amáveis sūta, māgadha e devoto que oferece orações, as qualidades das quais falastes não são distintas em mim. Por que, então, deveríeis louvar-me por todas essas qualidades quando elas não repousam em mim? Não quero que essas palavras a mim destinadas sejam em vão. É melhor, portanto, que elas sejam oferecidas a outrem.

El rey Pṛthu dijo: ¡Oh, nobles sūta, māgadha y devoto que ofreces oraciones!, en mí no se distinguen esas cualidades de que han hablado. ¿Por qué me alaban por todas esas cualidades, si no residen en mí? No deseo que esas palabras que me destinan sean en vano. Lo mejor es que se las ofrezcan a otra persona.

Comentário

Significado

SIGNIFICADO—As orações e louvores oferecidos pelo sūta, pelo māgadha e pelo vandī explicavam as qualidades divinas de Mahārāja Pṛthu, pois ele era uma encarnação śaktyāveśa da Suprema Personalidade de Deus. Contudo, como as qualidades ainda não estavam manifestas, o rei Pṛthu perguntou, com grande humildade, por que os devotos deveriam louvá-lo com palavras tão elevadas. Ele não queria que ninguém lhe oferecesse orações ou o glorificasse a menos que ele possuísse as verdadeiras qualidades das quais eles falavam. O oferecimento de orações foi certamente apropriado, pois ele era uma encarnação da Divindade, mas ele advertiu que ninguém deve ser aceito como uma encarnação da Personalidade de Deus sem ter as qualidades divinas. No momento atual, há muitas ditas encarnações da Personalidade de Deus, mas não passam de meros tolos e patifes que o povo aceita como encarnações de Deus apesar de não terem qualidades divinas. O rei Pṛthu desejava que suas verdadeiras características pudessem, no futuro, justificar tais palavras de louvor. Embora não houvesse imperfeições nas orações oferecidas, Pṛthu Mahārāja indicou que tais orações não devem ser oferecidas a uma pessoa indigna que finge ser uma encarnação da Suprema Personalidade de Deus.

Las oraciones y alabanzas del sūta, el māgadha y el vandī explicaban las buenas cualidades de Mahārāja Pṛthu, pues él era una encarnación śaktyāveśa de la Suprema Personalidad de Dios. Sin embargo, esas cualidades todavía no se habían manifestado. Por consiguiente, el rey Pṛthu, con gran humildad, preguntó a los devotos cuál era la razón de que le alabasen con aquellas palabras tan sublimes. No quería que nadie le ofreciese oraciones o le glorificase, a no ser que él tuviese realmente las cualidades que le atribuían. No cabe duda de que ofrecerle oraciones era lo correcto, pues era una encarnación de Dios, pero les previno que no se debe aceptar en calidad de encarnación de la Personalidad de Dios a nadie que no tenga las cualidades divinas. En la actualidad hay muchas supuestas encarnaciones de la Personalidad de Dios, pero no son más que necios y sinvergüenzas a quienes la gente considera encarnaciones de Dios a pesar de su falta de cualidades divinas. El rey Pṛthu deseaba que sus auténticas características llegasen en el futuro a justificar aquellas palabras de alabanza. Aunque en las oraciones no había nada de malo, Pṛthu Mahārāja indicó que no debían ofrecérsele a una persona indigna que pretende ser una encarnación de la Suprema Personalidad de Dios.