Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 4.13.31

Texto

sadasas-pataya ūcuḥ
nara-deveha bhavato
nāghaṁ tāvan manāk sthitam
asty ekaṁ prāktanam aghaṁ
yad ihedṛk tvam aprajaḥ

Palabra por palabra

sadasaḥ-patayaḥ ūcuḥ — los sumos sacerdotes dijeron; nara-deva — ¡oh, rey!; iha — en esta vida; bhavataḥ — de ti; na — no; agham — actividad pecaminosa; tāvat manāk — incluso muy leve; sthitam — situado; asti — hay; ekam — una; prāktanam — en el nacimiento anterior; agham — actividad pecaminosa; yat — por la cual; iha — en esta vida; īdṛk — de este modo; tvam — tú; aprajaḥ — sin ningún hijo varón.

Traducción

Los sumos sacerdotes dijeron: ¡Oh, rey!, en esta vida no encontramos que hayas cometido ninguna actividad pecaminosa, ni siquiera con la mente; de modo que no eres ofensivo en lo más mínimo. Pero podemos ver que en tu vida anterior has incurrido en actividades pecaminosas, por las cuales, a pesar de contar con todas las buenas cualidades, no tienes ningún hijo varón.

Significado

El propósito del matrimonio es engendrar hijos varones. La necesidad de un hijo varón viene de que este puede liberar a su padre y a sus antepasados de las condiciones infernales de vida en que puedan encontrarse. Por esa razón, Cāṇakya Paṇḍita dice: putra-hīnaṁ gṛhaṁ śūnyam: La vida matrimonial, sin un hijo varón, es abominable. El rey Aṅga, en esta vida era un rey muy piadoso, pero debido a su actividad pecaminosa pasada, no había podido tener hijos varones. Por lo tanto, podemos establecer la conclusión de que si una persona no tiene hijos varones, se debe a las actividades pecaminosas de su vida pasada.