Skip to main content

CC Madhya-līlā 24.52

Texto

śrutvā guṇān bhuvana-sundara śṛṇvatāṁ te
nirviśya karṇa-vivarair harato ’ṅga-tāpam
rūpaṁ dṛśāṁ dṛśimatām akhilārtha-lābhaṁ
tvayy acyutāviśati cittam apatrapaṁ me

Palabra por palabra

śrutvā — al escuchar; guṇān — las cualidades trascendentales; bhuvana-sundara — ¡oh, el más hermoso de toda la creación!; śṛṇvatām — de los que escuchan; te — Tuyas; nirviśya — al entrar; karṇa-vivaraiḥ — por los agujeros de los oídos; harataḥ aṅga-tāpam — disminuir todas las condiciones miserables del cuerpo; rūpam — la belleza; dṛśām — de los ojos; dṛśi-matām — de aquellos que pueden ver; akhila-artha-lābham — el logro de todo tipo de ganancias; tvayi — a Ti; acyuta — ¡oh, infalible!; āviśati — entra; cittam — la conciencia; apatrapam — sin vergüenza; me — mía.

Traducción

«“¡Oh, hermosísimo Kṛṣṇa!, he escuchado a otros hablar de Tus cualidades trascendentales, y eso me ha aliviado de todas las miserias corporales. Si alguien ve Tu belleza trascendental, sus ojos han alcanzado todo lo que de beneficioso hay en la vida. ¡Oh, infalible!, después de oír hablar de Tus cualidades, he perdido la vergüenza y me siento atraída por Ti.”

Significado

Este verso (Śrīmad-Bhāgavatam 10.52.37) fue escrito por Rukmiṇīdevī en una carta en la que invitaba a Kṛṣṇa a raptarla. Śukadeva Gosvāmī explicó esto a Mahārāja Parīkṣit cuando el rey le preguntó acerca del rapto de Rukmiṇī. Rukmiṇī había escuchado hablar a varias personas de las cualidades de Kṛṣṇa, y después de escuchar acerca de esas cualidades, decidió aceptar a Kṛṣṇa como esposo. Su matrimonio con Śiśupāla estaba ya organizado en todos los detalles; por eso escribió a Kṛṣṇa una carta y se la envió por mediación de un brāhmaṇa, invitándole a raptarla.