Skip to main content
Knihovna » Bhagavad-gītā taková, jaká je » Kapitola devátá

TEXT 12

TEXT 12

Verš

Tekstas

moghāśā mogha-karmāṇo
mogha-jñānā vicetasaḥ
rākṣasīm āsurīṁ caiva
prakṛtiṁ mohinīṁ śritāḥ
moghāśā mogha-karmāṇo
mogha-jñānā vicetasaḥ
rākṣasīm āsurīṁ caiva
prakṛtiṁ mohinīṁ śritāḥ

Synonyma

Synonyms

mogha-āśāḥ — ti, jejichž naděje jsou zmařeny; mogha-karmāṇaḥ — ti, jejichž plodonosné činnosti jsou zmařeny; mogha-jñānāḥ — ti, jejichž poznání je zbytečné; vicetasaḥ — zmatení; rākṣasīm — démonské; āsurīm — ateistické; ca — a; eva — jistě; prakṛtim — povahy; mohinīm — matoucí; śritāḥ — přijímají útočiště u.

mogha-āśāḥ — žlugusios viltys; mogha-karmāṇaḥ — nesėkmė karminėje veikloje; mogha-jñānāḥ — nesėkmė pažinimo srityje; vicetasaḥ — paklydę; rākṣasīm — demoniškos; āsurīm — bedieviškos; ca — ir; eva — tikrai; prakṛtim — gamtos; mohinīm — klaidinančios; śritāḥ — radę prieglobstį.

Překlad

Translation

Takto zmatené jedince přitahují démonské a ateistické principy. Když jsou tímto způsobem oklamáni, jejich naděje na osvobození, práce s vidinou jejích plodů i rozvoj poznání jsou zmařeny.

Tokie paklydę žmonės susižavi demoniška, ateistine pasaulėžiūra. Žlunga paklydėlių viltys išsivaduoti, nieko neduoda karminė veikla ir niekais virsta pastangos gilinti žinojimą.

Význam

Purport

Je mnoho oddaných, kteří navenek vystupují, jako by si byli vědomi Kṛṣṇy a věnovali se oddané službě, ale v srdci nepřijímají Nejvyšší Osobnost Božství, Kṛṣṇu, za Absolutní Pravdu. Tyto osoby nikdy neochutnají plod oddané služby — návrat k Bohu. Úspěšní nebudou ani ti, kdo se věnují plodonosným zbožným činnostem s konečným cílem vysvobodit se z tohoto hmotného zapletení, protože se Osobnosti Božství, Nejvyššímu Pánu Kṛṣṇovi, vysmívají. Jinými slovy — ti, kdo zesměšňují Kṛṣṇu, jsou démoni či ateisté. V sedmé kapitole Bhagavad-gīty stojí, že tito ničemové se Kṛṣṇovi nikdy neodevzdávají. Jejich myšlenková spekulace, pomocí které chtějí dospět k Absolutní Pravdě, je tak přivede k nesprávnému závěru, že obyčejná živá bytost a Kṛṣṇa jsou jedno a totéž. Na základě tohoto mylného přesvědčení si myslí, že tělo každé lidské bytosti je nyní pouze pokryto hmotnou energií a že jakmile se někdo z hmotného těla vysvobodí, neliší se od Boha. Tento pokus ztotožnit se s Kṛṣṇou bude zmařen, protože vychází z iluze. Verš uvádí, že toto ateistické a démonské pěstování duchovního poznání je v každém případě bezcenné. Pokud se takové osoby snaží proniknout do poznání védských spisů, jako je Vedānta-sūtra a Upaniṣady, jejich snaha vždy skončí neúspěchem.

KOMENTARAS: Yra daug bhaktų, kurie mano turį Kṛṣṇos sąmonę ir tarnaują su pasiaukojimu, tačiau širdyje jie nepripažįsta Aukščiausiojo Dievo Asmens, Kṛṣṇos, kaip Absoliučios Tiesos. Jie niekada neparagaus pasiaukojimo tarnystės vaisiaus – negrįš pas Dievą. Nesėkmę patirs ir tie, kurie pasineria į doringą karminę veiklą ir viliasi pagaliau išsivaduoti iš materialios vergijos, nes jie menkina Aukščiausiąjį Dievo Asmenį, Kṛṣṇą. Kitaip sakant, asmenys, išjuokiantys Kṛṣṇą, suprantama, yra demonai ir ateistai. Septintame „Bhagavad-gītos“ skyriuje sakoma, kad tokie demoniškos prigimties nenaudėliai niekada neatsiduoda Kṛṣṇai. Spekuliatyvūs samprotavimai apie Absoliučią Tiesą veda juos prie klaidingos išvados, kad gyvoji esybė ir Kṛṣṇa yra viena ir tas pat. Jie klaidingai mano, kad kiekvieno žmogaus kūnas yra apvalkalas, sukurtas materialios gamtos, ir anot jų, pakanka išsivaduoti iš materialaus kūno, kad neliktų skirtumo tarp Dievo ir savojo „aš“. Tokios klaidinga nuomone grindžiamos pastangos susilieti su Kṛṣṇa yra pasmerktos nesėkmei. Gilinti dvasines žinias laikantis tokių ateistinių ir demoniškų pažiūrų – beprasmis darbas. Apie tai ir kalba posmas. Vedų raštų – „Vedānta-sūtros“, Upaniṣadų etc. – studijos tokiems demoniškiems žmonėms visada nueina perniek.

Považovat Kṛṣṇu, Nejvyšší Osobnost Božství, za obyčejného člověka je tedy velký přestupek. Ti, kdo to dělají, jsou oklamáni, neboť nemohou porozumět Kṛṣṇově věčné podobě. Bṛhad-viṣṇu-smṛti doslova uvádí:

Todėl laikyti Kṛṣṇą, Aukščiausiąjį Dievo Asmenį, paprastu žmogumi yra didelis nusižengimas. Darantys tokią šventvagystę tikrai yra paklydę, nes nepajėgia suprasti amžino Kṛṣnos pavidalo. „Bṛhad-viṣṇu-smṛti“ skelbia:

yo vetti bhautikaṁ dehaṁ
kṛṣṇasya paramātmanaḥ
sa sarvasmād bahiṣ-kāryaḥ
śrauta-smārta-vidhānataḥ
mukhaṁ tasyāvalokyāpi
sa-celaṁ snānam ācaret
yo vetti bhautikaṁ dehaṁ
kṛṣṇasya paramātmanaḥ
sa sarvasmād bahiṣ-kāryaḥ
śrauta-smārta-vidhānataḥ
mukhaṁ tasyāvalokyāpi
sa-celaṁ snānam ācaret

“Toho, kdo považuje tělo Kṛṣṇy za hmotné, je třeba vyhnat od všech obřadů a činností prováděných podle śruti a smṛti. A pokud se stane, že někdo zahlédne jeho tvář, měl by se okamžitě vykoupat v Ganze, aby se zbavil nákazy.” Kṛṣṇovi, Nejvyšší Osobnosti Božství, se lidé smějí, protože Mu závidí. O jejich osudu nelze pochybovat — čekají je opakovaná zrození v životních druzích vyznačujících se ateistickou a démonskou povahou. Jejich poznání bude trvale zahaleno iluzí a postupně budou směřovat do nejtemnějších končin stvoření.

„Kas Kṛṣṇos kūną laiko materialiu, turi būti nušalintas nuo ritualų atlikimo ir śruti bei smṛti aprašytos veiklos, o jei atsitiktinai išvystum jo veidą, tuoj pat reikia išsimaudyti Gangos vandenyse, kad nusiplautum susiteršimą. Žmonės šaiposi iš Kṛṣṇos – Aukščiausiojo Dievo Asmens, nes Jam pavydi. Jiems tikrai lemta kaskart gimti tarp ateistinių ir demoniškų gyvybės rūšių atstovų. Per amžius jų žinojimas bus užgožtas iliuzijos, ir palengva jie nusileis į tamsiausią kūrinijos sritį.“