Text 39
Sloka 39
Texto
Verš
cintā-śabala-cetanaḥ
kvacid dhasati tac-cintā-
hlāda udgāyati kvacit
cintā-śabala-cetanaḥ
kvacid dhasati tac-cintā-
hlāda udgāyati kvacit
Palabra por palabra
Synonyma
Traducción
Překlad
Debido a su avance en conciencia de Kṛṣṇa, a veces lloraba, a veces reía, a veces daba muestras de júbilo, y a veces cantaba en voz alta.
Díky rozvinutému vědomí Kṛṣṇy někdy plakal, jindy se smál, někdy dával najevo radost a jindy hlasitě zpíval.
Significado
Význam
Este verso deja más clara la comparación del devoto con un niño. Cuando una madre deja a su bebé en la cama o en la cuna y se va para atender los deberes domésticos, el niño inmediatamente se da cuenta de que su madre se ha ido, y llora. Pero tan pronto como ella regresa a cuidarle, el niño ríe y se pone muy contento. Del mismo modo, Prahlāda Mahārāja, que estaba siempre absorto en pensar en Kṛṣṇa, a veces sentía separación de Él, y pensaba: «¿Dónde está Kṛṣṇa?». Esto lo explica Śrī Caitanya Mahāprabhu: śūnyāyitaṁ jagat sarvaṁ govinda-viraheṇa me. El devoto excelso, cuando siente que Kṛṣṇa ha dejado de ser visible, que se ha ido, llora con sentimiento de separación, y a veces, cuando ve que Kṛṣṇa ha regresado para cuidarle, ríe como un niño que se ha dado cuenta de que su madre le está cuidando. Esos síntomas reciben el nombre de bhāva. En El néctar de la devoción se describen en detalle diversos bhāvas, o condiciones extáticas del devoto. Esos bhāvas son visibles en las actividades del devoto perfecto.
Tento verš dále vyjasňuje přirovnání oddaného k dítěti. Pokud matka ponechá své dítě v postýlce nebo kolébce a jde se věnovat nějakým povinnostem, dítě okamžitě pochopí, že jeho matka odchází, a proto pláče. Jakmile se však matka vrátí a pečuje o ně, dítě se směje a je veselé. Prahlāda Mahārāja, který byl neustále pohroužený v myšlenkách na Kṛṣṇu, také někdy cítil odloučení — “Kde je Kṛṣṇa?” Tento stav popsal Śrī Caitanya Mahāprabhu slovy: śūnyāyitaṁ jagat sarvaṁ govinda-viraheṇa me. Když vznešený oddaný cítí, že Kṛṣṇa odešel a není Ho vidět, pláče kvůli odloučení. A když vidí, že se Kṛṣṇa vrátil, aby o něho pečoval, směje se jako dítě, které vidí, že se o ně matka stará. Tyto znaky se nazývají bhāva. Různé bhāvy, extatické stavy, podrobně popisuje Nektar oddanosti a lze je vidět v činnostech dokonalého oddaného.