Skip to main content

CC Antya-līlā 1.151

Texto

śrutvā niṣṭhuratāṁ mamendu-vadanā premāṅkuraṁ bhindatī
svānte śānti-dhurāṁ vidhāya vidhure prāyaḥ parāñciṣyati
kiṁ vā pāmara-kāma-kārmuka-paritrastā vimokṣyaty asūn
hā maugdhyāt phalinī manoratha-latā mṛdvī mayonmūlitā

Palabra por palabra

śrutvā — por escuchar; niṣṭhuratām — crueldad; mama — Mía; indu-vadanā — de rostro de Luna; prema-aṅkuram — la semilla del amor; bhindatī — romper; sva-ante — en Su corazón; śānti-dhurām — gran tolerancia; vidhāya — tomando; vidhure — apenada; prāyaḥ — casi; parāñciṣyati — puede volverse contra; kiṁ — o; pāmara — sumamente formidable; kāma — de deseos lujuriosos, o Cupido; kārmuka — del arco; paritrastā — asustada; vimokṣyati — abandonará; asūn — la vida; — ¡ay de mí!; maugdhyāt — debido a la confusión; phalinī — que casi ha dado fruto; manaḥ-ratha-latā — la enredadera del amor creciente; mṛdvī — muy tierna; mayā — por Mí; unmūlitā — arrancada.

Traducción

«“Cuando sepa de Mi crueldad, Rādhārāṇī, la del rostro de Luna, puede establecer una cierta tolerancia en Su afligido corazón. Pero también es posible que después Se vuelva contra Mí. ¡Oh!, en verdad, por temor a los deseos lujuriosos que el formidable Cupido despierta con su arco, podría incluso abandonar la vida. ¡Ay de Mí!, como un tonto he arrancado la tierna enredadera de Su deseo justo cuando iba a dar fruto.”

Significado

Kṛṣṇa, que ha sido muy cruel con Rādhārāṇī, expresa así Su arrepentimiento (Vidagdha-mādhava 2.40).