Skip to main content

CC Ādi-līlā 4.153

Texto

gopyaś ca kṛṣṇam upalabhya cirād abhīṣṭaṁ
yat-prekṣaṇe dṛśiṣu pakṣma-kṛtaṁ śapanti
dṛgbhir hṛdī-kṛtam alaṁ parirabhya sarvās
tad-bhāvam āpur api nitya-yujāṁ durāpam

Palabra por palabra

gopyaḥ—las gopīs; ca—y; kṛṣṇam—Śrī Kṛṣṇa; upalabhya—viendo; cirāt—tras largo tiempo; abhīṣṭam—objeto deseado; yat-prekṣaṇe—viendo quien; dṛśiṣu—en los ojos; pakṣma-kṛtam—el creador de los parpados; śapanti—maldecir; dṛgbhiḥ—con los ojos; hṛdī-kṛtam—quien entró en su corazón; alam—suficiente; parirabhya—abrazando; sarvāḥ—todo; tat-bhāvam—el estado más elevado de júbilo; āpuḥ—obtenido; api—aunque; nitya-yujām—por yogīs perfectos; durāpam—difícil de obtener.

Traducción

«Las gopīs vieron a su amado Kṛṣṇa en Kurukṣetra después de una larga separación. Entonces Le abrazaron y encerraron en sus corazones a través de sus ojos, y alcanzaron un júbilo tan intenso que ni siquiera los yogīs perfectos pueden alcanzar. Las gopīs maldijeron al creador por haber creado los párpados que impedían su visión.»

Significado

Este verso es del Śrīmad-Bhāgavatam (10.82.40).