Skip to main content

TEXT 1

VERŠ 1

Texto

Verš

śrī-bhagavān uvāca
idaṁ tu te guhya-tamaṁ
pravakṣyāmy anasūyave
jñānaṁ vijñāna-sahitaṁ
yaj jñātvā mokṣyase ’śubhāt
śrī-bhagavān uvāca
idaṁ tu te guhya-tamaṁ
pravakṣyāmy anasūyave
jñānaṁ vijñāna-sahitaṁ
yaj jñātvā mokṣyase ’śubhāt

Palabra por palabra

Synonyma

śrī-bhagavān uvāca — la Suprema Personalidad de Dios dijo; idam — este; tu — pero; te — a ti; guhya-tamam — lo más confidencial; pravakṣyāmi — estoy hablando; anasūyave — al que no es envidioso; jñānam — conocimiento; vijñāna — conocimiento revelado; sahitam — con; yat — el cual; jñātvā — sabiendo; mokṣyase — te liberarás; aśubhāt — de esta desoladora existencia material.

śrī-bhagavān uvāca — Kṛṣṇa, Najvyššia Božská Osobnosť, riekol; idam — túto; tu — ale; te — tebe; guhya-tamam — najdôvernejšiu; pravakṣyāmi — vyjavím; anasūyave — nezávidíš; jñānam — poznanie; vijñāna — zrealizované poznanie; sahitam — s; yat — čím; jñātvā — spoznáš; mokṣyase — vyslobodíš sa; aśubhāt — z tejto strastiplnej existencie.

Traducción

Překlad

La Suprema Personalidad de Dios dijo: Mi querido Arjuna, como tú nunca Me envidias, te he de impartir ese conocimiento y esa comprensión que son de lo más confidenciales, con lo cual te verás liberado de los sufrimientos de la existencia material.

Vznešený riekol: „Môj milý Arjuna, pretože Mi nikdy nezávidíš, vyjavím ti najdôvernejšiu múdrosť a poznanie. Až sa ju dozvieš, oslobodíš sa od strastí hmotného bytia.

Significado

Význam

A medida que el devoto oye hablar del Señor Supremo, se va iluminando. Este proceso de oír se recomienda en el Śrīmad-Bhāgavatam: «Los mensajes de la Suprema Personalidad de Dios están llenos de potencias, y esas potencias se pueden conocer a plenitud si los temas relacionados con la Divinidad Suprema se discuten entre devotos. Esto no se puede lograr por medio de la relación con los especuladores mentales o los eruditos académicos, ya que es un conocimiento revelado».

Čím viac oddaný počúva o Najvyššom Pánovi, tým viac je osvietený. Tento proces načúvania odporúča aj Śrīmad-Bhāgavatam: „Posolstvá Najvyššej Božskej Osobnosti sú veľmi presvedčivé a možno ich realizovať v spoločnosti oddaných, ktorí si medzi sebou rozprávajú príbehy o Najvyššom Pánovi. Nemožno ich pochopiť v spoločnosti mentálnych špekulantov alebo akademických vzdelancov. Toto je poznanie, ktoré má byť realizované.“

Los devotos están dedicados constantemente al servicio del Señor Supremo. El Señor se da cuenta de la mentalidad y de la sinceridad de una entidad viviente en particular que esté dedicada al cultivo de conciencia de Kṛṣṇa, y le da la inteligencia para que entienda la ciencia de Kṛṣṇa en compañía de devotos. La discusión acerca de Kṛṣṇa es algo muy potente, y si una persona afortunada tiene esa clase de compañía y trata de asimilar el conocimiento, es seguro entonces que va a progresar hacia la comprensión espiritual. El Señor Kṛṣṇa, a fin de animar a Arjuna a elevarse cada vez más en el potente servicio de Él, describe en este noveno capítulo asuntos más confidenciales que cuantos ya ha revelado.

Oddaní neustále slúžia Najvyššiemu Pánovi. Śrī Kṛṣṇa rozumie mentalite a úprimnosti živých bytostí vedomých si Kṛṣṇu a dáva im inteligenciu, aby porozumeli náuke o Ňom v spoločnosti oddaných. Rozhovory o Kṛṣṇovi sú veľmi dôležité a človek, ktorý má to šťastie a v spoločnosti oddaných získa náležité poznanie, určite pokročí v duchovnej realizácii. V deviatej kapitole vyjaví Kṛṣṇa ešte dôvernejšie veci, aké nikdy predtým nevyjavil, aby motivoval Arjunu k ešte väčšej oddanosti.

El comienzo en sí del Bhagavad-gītā, el primer capítulo, es más o menos una introducción al resto del libro; y en el segundo y tercer capítulo, el conocimiento espiritual que se describe se dice que es confidencial. Los temas que se discuten en los capítulos séptimo y octavo estan relacionados específicamente con el servicio devocional, y, por consiguiente, este capítulo se dice que es el más confidencial de todos. Aquel que está situado en el plano del conocimiento más confidencial acerca de Kṛṣṇa, es trascendental por naturaleza; por ello, esa persona no tiene angustias materiales, aunque se encuentre en el mundo material. En el Bhakti-rasāmṛta-sindhu se dice que, aunque aquel que tiene un deseo sincero de prestarle un amoroso servicio al Señor Supremo se encuentre en el estado condicional de la existencia material, se debe considerar que está liberado. De igual modo, en el décimo capítulo del Bhagavad-gītā observaremos que cualquiera que se ocupe de esa manera es una persona liberada.

Prvá kapitola je úvodom k celej knihe. Druhá a tretia kapitola opisujú dôverné duchovné poznanie. Obsah siedmej a ôsmej kapitoly sa vzťahuje najmä na oddanú službu, a pretože tieto kapitoly objasňujú vedomie Kṛṣṇu, sú dôvernejšie. Deviata kapitola pojednáva o rýdzej, čistej oddanej službe, a preto je najdôvernejšia. Ten, kto má najdôvernejšie poznanie o Kṛṣṇovi, je prirodzene transcendentálny, a aj keď žije v hmotnom svete, neovplyvňuje ho hmotné utrpenie. V knihe nazvanej Bhakti-rasāmṛta-sindhu sa hovorí, že za oslobodeného by mal byť považovaný ten, kto má úprimnú túžbu slúžiť Najvyššiemu Pánovi, aj keď je v podmienenom stave hmotného bytia. To je potvrdené v Bhagavad-gīte v desiatej kapitole, kde sa hovorí, že každý, kto s láskou a oddanosťou slúži Kṛṣṇovi, je oslobodená osoba.

Ahora bien, este primer verso tiene un significado especial. Las palabras idaṁ jñānam (“este conocimiento”) se refieren al servicio devocional puro, el cual consta de nueve actividades diferentes: oír, cantar, recordar, servir, adorar, orar, obedecer, mantener una amistad y entregarlo todo. Por medio de la práctica de estos nueve elementos del servicio devocional, uno se eleva al estado de conciencia espiritual, conciencia de Kṛṣṇa. Cuando el corazón de uno se limpia así de la contaminación material, se puede entender esta ciencia de Kṛṣṇa. El simple hecho de entender que la entidad viviente no es material, no es suficiente. Eso puede que sea el comienzo de la comprensión espiritual, pero uno debe reconocer la diferencia que hay entre las actividades del cuerpo y las actividades espirituales de aquel que entiende que no es el cuerpo.

Tento prvý verš má zvláštny význam. Slová idaṁ jñānam (toto poznanie) poukazujú na čistú oddanú službu, ktorá sa dá vykonávať deviatimi rôznymi spôsobmi: načúvaním, spievaním, spomínaním, slúžením, uctievaním, modlením sa, poslušnosťou, priateľstvom a odovzdaním všetkého. Vykonávaním oddanej služby týmito deviatimi spôsobmi sa môžeme dostať na úroveň duchovného vedomia, vedomia Kṛṣṇu. Keď sa naše srdce očistí od hmotných nečistôt, môžeme pochopiť vedu o Kṛṣṇovi. Samotné poznanie, že živá bytosť nemá hmotnú povahu, nestačí; to je iba začiatok duchovnej realizácie. Mali by sme vidieť rozdiel medzi činnosťami tela a duchovnými činnosťami, a tak pochopiť, že nie sme toto telo.

En el séptimo capítulo ya hemos discutido la opulenta potencia de la Suprema Personalidad de Dios, Sus diferentes energías, la naturaleza inferior y la superior, y toda esta manifestación material. Ahora, en el capítulo nueve, se describirán las glorias del Señor.

Siedma kapitola pojednáva o vznešenosti Najvyššieho Pána, o Jeho rôznych energiách, vyššej a nižšej prírode a o všetkých hmotných stvoreniach. V tejto deviatej kapitole bude opísaná sláva a nádhera Śrī Kṛṣṇu.

La palabra sánscrita anasūyave que aparece en este verso, también es muy significativa. Por lo general, los comentaristas, aun si son sumamente eruditos, envidian todos a Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios. Hasta los eruditos más entendidos de todos escriben acerca del Bhagavad-gītā de un modo muy equivocado. Como ellos están envidiosos de Kṛṣṇa, sus comentarios son inútiles. Los comentarios que dan los devotos del Señor son genuinos. Nadie que sea envidioso puede explicar el Bhagavad-gītā o proporcionar un conocimiento perfecto acerca de Kṛṣṇa. Aquel que critica el carácter de Kṛṣṇa sin conocer a Kṛṣṇa, es un necio. Luego se debe tener el sumo cuidado de evitar esos comentarios. Para aquel que entiende que Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, la Personalidad pura y trascendental, estos capítulos le serán de sumo provecho.

Sanskṛtské slovo anasūyave má v tomto verši veľký význam. Väčšina komentátorov závidí Kṛṣṇovi, Najvyššej Božskej Osobnosti, aj napriek svojmu vysokému vzdelaniu. Dokonca aj najväčší učenci vykladajú Bhagavad-gītu nesprávne. Ich komentáre sú bezvýznamné, pretože závidia Kṛṣṇovi. Zato výklady Pánových oddaných sú pravé. Nikto nemôže vysvetliť Bhagavad-gītu alebo predložiť správne poznanie o Kṛṣṇovi, ak je závistlivý. Kto kritizuje Kṛṣṇu, a pritom Ho vôbec nepozná, je blázon a výklady takých ľudí treba prísne odmietnuť. Človeku, ktorý rozumie, že Kṛṣṇa je čistá transcendentálna Najvyššia Božská Osobnosť, prinesú tieto kapitoly veľký úžitok.