Skip to main content

TEXT 35

VERZ 35

Texto

Besedilo

yaj jñātvā na punar moham
evaṁ yāsyasi pāṇḍava
yena bhūtāny aśeṣāṇi
drakṣyasy ātmany atho mayi
yaj jñātvā na punar moham
evaṁ yāsyasi pāṇḍava
yena bhūtāny aśeṣāṇi
drakṣyasy ātmany atho mayi

Palabra por palabra

Synonyms

yat — lo cual; jñātvā — sabiendo; na — nunca; punaḥ — de nuevo; moham — a la ilusión; evam — así; yāsyasi — irás; pāṇḍava — ¡oh, hijo de Pāṇḍu!; yena — mediante el cual; bhūtāni — las entidades vivientes; aśeṣāṇi — todas; drakṣyasi — verás; ātmani — en el Alma Suprema; athau — o en otras palabras; mayi — en Mí.

yat – kar; jñātvā – vedoč; na – nikoli; punaḥ – znova; moham – v iluzijo; evam – takšno; yāsyasi – boš padel; pāṇḍava – o Pāṇḍujev sin; yena – s katerim; bhūtāni – živa bitja; aśeṣāṇi – vsa; drakṣyasi – boš videl; ātmani – v Vrhovni Duši; atha u – z drugimi besedami; mayi – v Meni.

Traducción

Translation

Habiendo obtenido verdadero conocimiento proveniente de un alma autorrealizada, nunca volverás a ser víctima de semejante ilusión, pues, por medio de ese conocimiento, verás que todos los seres vivientes no son más que parte del Supremo, o, en otras palabras, que son Míos.

Ko od samospoznane duše dobiš pravo znanje, ne boš nikoli več postal žrtev iluzije, saj boš razumel, da so vsa živa bitja del Vsevišnjega oziroma da pripadajo Meni.

Significado

Purport

El resultado de recibir conocimiento proveniente de un alma autorrealizada, o de alguien que conoce las cosas tal como son, es que se aprende que todos los seres vivientes son partes integrales de la Suprema Personalidad de Dios, el Señor Śrī Kṛṣṇa. El sentido de tener una existencia que esté separada de Kṛṣṇa se denomina māyā (—no, —es esto). Algunos creen que no tenemos nada que ver con Kṛṣṇa, que Kṛṣṇa es únicamente una gran personalidad histórica, y que el Absoluto es el Brahman impersonal. En realidad, como se declara en el Bhagavad-gītā, ese Brahman impersonal es la refulgencia personal de Kṛṣṇa. Kṛṣṇa, como Suprema Personalidad de Dios, es la causa de todo. En la Brahma-saṁhitā se afirma claramente que Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, la causa de todas las causas. Incluso, las millones de encarnaciones que hay son solo diferentes expansiones de Él. De forma similar, las entidades vivientes también son expansiones de Kṛṣṇa. Los filósofos māyāvādīs creen erróneamente que Kṛṣṇa pierde Su propia existencia separada en Sus muchas expansiones. Este pensamiento es de naturaleza material. En el mundo material tenemos la experiencia de que, cuando una cosa se distribuye en fragmentos, pierde su propia identidad original. Pero los filósofos māyāvādīs no logran entender que «absoluto» significa que uno más uno es igual a uno, y que uno menos uno también es igual a uno. Así es en el mundo absoluto.

Ko dobimo znanje od samospoznane duše oziroma od človeka, ki pozna stvari take, kakršne so, razumemo, da so vsa živa bitja sestavni delci Vsevišnje Božanske Osebnosti, Gospoda Śrī Kṛṣṇe. Občutek, da obstajamo ločeno od Kṛṣṇe, se imenuje māyā ( pomeni „ne“,  pa „to“). Nekateri mislijo, da med Kṛṣṇo in nami ni nobene povezave, da je Kṛṣṇa samo velika zgodovinska osebnost in da je Absolut brezosebni Brahman. V resnici pa je brezosebni Brahman Kṛṣṇov osebni sijaj, kar je opisano v Bhagavad-gīti. Kṛṣṇa je kot Vsevišnja Božanska Osebnost vzrok vsega. Brahma-saṁhitā jasno pravi, da je Kṛṣṇa Vsevišnja Božanska Osebnost, vzrok vseh vzrokov. Celo milijoni Njegovih inkarnacij so le Njegove različne emanacije. Tudi živa bitja so emanacije Kṛṣṇe. Māyāvādīji zmotno mislijo, da Kṛṣṇa zaradi Svojih številnih emanacij preneha obstajati kot individualna osebnost. Tako razmišljanje je materialno. Iz življenja v materialnem svetu vemo, da vsaka stvar, ki jo razdelimo na majhne dele, izgubi svojo izvorno obliko. Māyāvādīji ne razumejo, da je na absolutni ravni ena in ena enako ena in da je ena manj ena prav tako ena. Tako je v absolutnem svetu.

Debido a la carencia de suficiente conocimiento en lo referente a la ciencia absoluta, ahora estamos cubiertos de ilusión y, en consecuencia, creemos que estamos separados de Kṛṣṇa. Aunque somos partes separadas de Kṛṣṇa, aun así no somos diferentes de Él. La diferencia corporal de las entidades vivientes es māyā, o en otras palabras, no es un hecho real. Todos tenemos la función de satisfacer a Kṛṣṇa. Únicamente en virtud de māyā, Arjuna creyó que la relación física y temporal que lo unía a sus familiares era más importante que su relación espiritual y eterna con Kṛṣṇa. Toda la enseñanza del Gītā apunta hacia este fin: que el ser viviente, en su carácter de servidor eterno de Kṛṣṇa, no puede separarse de Kṛṣṇa, y su sentido de ser una entidad aparte de Kṛṣṇa se denomina māyā. Las entidades vivientes, como partes integrales del Supremo, tienen un propósito que cumplir. Habiendo olvidado ese propósito desde un tiempo inmemorial, se han situado en diferentes cuerpos, como hombres, animales, semidioses, etc. Esas diferencias físicas surgen del olvido del servicio trascendental del Señor. Pero cuando uno se dedica al servicio trascendental a través del proceso de conciencia de Kṛṣṇa, de inmediato queda liberado de esa ilusión. Uno puede adquirir ese conocimiento puro únicamente con el maestro espiritual genuino, y de ese modo puede evitar el engaño de que la entidad viviente es igual a Kṛṣṇa. El conocimiento perfecto consiste en saber que el Alma Suprema, Kṛṣṇa, es el refugio supremo de todas las entidades vivientes, y que, por haber abandonado ese refugio, las entidades vivientes son engañadas por la energía material e imaginan que tienen una identidad separada. Así pues, bajo diferentes patrones de identidad material, se olvidan de Kṛṣṇa. No obstante, cuando esas entidades vivientes engañadas se sitúan en el estado de conciencia de Kṛṣṇa, ha de saberse que se hallan en la senda de la liberación, tal como se confirma en el Bhāgavatam (2.10.6): muktir hitvānyathā-rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ. Liberación significa situarse en la posición constitucional de eterno servidor de Kṛṣṇa (el estado de conciencia de Kṛṣṇa).

Ker nimamo absolutnega znanja, nas prekriva iluzija, zato mislimo, da smo ločeni od Kṛṣṇe. Čeprav smo individualni delci Kṛṣṇe, se od Kṛṣṇe ne razlikujemo. Razlike med telesi živih bitij so māyā, kar pomeni, da niso realnost. Vsi smo ustvarjeni zato, da zadovoljimo Kṛṣṇo. Arjuna je samo zaradi vpliva māye mislil, da so minljivi telesni odnosi s sorodniki pomembnejši od njegovega večnega duhovnega odnosa s Kṛṣṇo. Celoten nauk Gīte vodi do zaključka, da živo bitje kot Kṛṣṇov večni služabnik ne more biti ločeno od Kṛṣṇe; če misli, da je ločeno od Njega, je pod vplivom māye. Živa bitja kot individualni sestavni delci Vsevišnjega obstajajo z določenim namenom. Ker so nanj že zdavnaj pozabila, prebivajo v različnih telesih: človeških, živalskih, v telesih polbogov itd. Različna telesa imajo zato, ker so pozabila na transcendentalno služenje Gospodu. Kdor postane zavesten Kṛṣṇe in se posveti transcendentalnemu služenju Gospodu, se takoj osvobodi te iluzije. Takšno čisto znanje lahko dobimo samo od verodostojnega duhovnega učitelja in tako se izognemo zablodi, da je živo bitje enako Kṛṣṇi. Popolno znanje ima, kdor ve, da je Vrhovna Duša, Kṛṣṇa, poslednje zavetje vseh živih bitij. Tista od njih, ki to zavetje zapustijo, zavede materialna energija, zato si domišljajo, da obstajajo ločeno od Kṛṣṇe. Ker se enačijo z materijo, pozabijo na Kṛṣṇo, ko pa taka zavedena živa bitja postanejo zavestna Kṛṣṇe, stopijo na pot osvoboditve, o čemer govori tudi Bhāgavatam (2.10.6): muktir hitvānyathā-rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ. Doseči osvoboditev pomeni vrniti se v svoj naravni položaj, položaj Kṛṣṇovega večnega služabnika (oziroma postati zavesten Kṛṣṇe).