Skip to main content

TEXT 35

VERŠ 35

Texto

Verš

yaj jñātvā na punar moham
evaṁ yāsyasi pāṇḍava
yena bhūtāny aśeṣāṇi
drakṣyasy ātmany atho mayi
yaj jñātvā na punar moham
evaṁ yāsyasi pāṇḍava
yena bhūtāny aśeṣāṇi
drakṣyasy ātmany atho mayi

Palabra por palabra

Synonyma

yat — lo cual; jñātvā — sabiendo; na — nunca; punaḥ — de nuevo; moham — a la ilusión; evam — así; yāsyasi — irás; pāṇḍava — ¡oh, hijo de Pāṇḍu!; yena — mediante el cual; bhūtāni — las entidades vivientes; aśeṣāṇi — todas; drakṣyasi — verás; ātmani — en el Alma Suprema; athau — o en otras palabras; mayi — en Mí.

yat — ktoré; jñātvā — spoznáš; na — nikdy; punaḥ — znovu; moham — do ilúzie; evam — takto; yāsyasi — upadneš; pāṇḍava — ó, syn Pāṇḍuov; yena — prostredníctvom; bhūtāni — živé bytosti; aśeṣāṇi — všetky; drakṣyasi — uvidíš; ātmani — v Najvyššej Duši; atha u — alebo inými slovami; mayi — vo Mne.

Traducción

Překlad

Habiendo obtenido verdadero conocimiento proveniente de un alma autorrealizada, nunca volverás a ser víctima de semejante ilusión, pues, por medio de ese conocimiento, verás que todos los seres vivientes no son más que parte del Supremo, o, en otras palabras, que son Míos.

A keď takto spoznáš pravdu, neupadneš znovu do klamu. Pomocou tohoto poznania zistíš, že všetky živé bytosti nie sú ničím iným než časťami Najvyššieho, alebo inými slovami, že sú vo Mne.

Significado

Význam

El resultado de recibir conocimiento proveniente de un alma autorrealizada, o de alguien que conoce las cosas tal como son, es que se aprende que todos los seres vivientes son partes integrales de la Suprema Personalidad de Dios, el Señor Śrī Kṛṣṇa. El sentido de tener una existencia que esté separada de Kṛṣṇa se denomina māyā (—no, —es esto). Algunos creen que no tenemos nada que ver con Kṛṣṇa, que Kṛṣṇa es únicamente una gran personalidad histórica, y que el Absoluto es el Brahman impersonal. En realidad, como se declara en el Bhagavad-gītā, ese Brahman impersonal es la refulgencia personal de Kṛṣṇa. Kṛṣṇa, como Suprema Personalidad de Dios, es la causa de todo. En la Brahma-saṁhitā se afirma claramente que Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, la causa de todas las causas. Incluso, las millones de encarnaciones que hay son solo diferentes expansiones de Él. De forma similar, las entidades vivientes también son expansiones de Kṛṣṇa. Los filósofos māyāvādīs creen erróneamente que Kṛṣṇa pierde Su propia existencia separada en Sus muchas expansiones. Este pensamiento es de naturaleza material. En el mundo material tenemos la experiencia de que, cuando una cosa se distribuye en fragmentos, pierde su propia identidad original. Pero los filósofos māyāvādīs no logran entender que «absoluto» significa que uno más uno es igual a uno, y que uno menos uno también es igual a uno. Así es en el mundo absoluto.

Výsledkom poznania získaného od sebarealizovanej duše, teda od toho, kto pozná veci také, aké naozaj sú, je, že sa človek naučí, že všetky živé bytosti nie sú ničím iným než čiastočkami Najvyššej Božskej Osobnosti, Śrī Kṛṣṇu. Podstata existencie oddelenej od Kṛṣṇu sa volá māyā ( — nie, — tento). Niektorí ľudia si myslia, že nemáme s Kṛṣṇom nič spoločné, že Kṛṣṇa bol iba veľkou historickou osobnosťou a že neosobný Brahman je Absolútna Pravda. V skutočnosti je neosobný Brahman opísaný v Bhagavad-gīte ako žiara vychádzajúca z Kṛṣṇovho tela. Kṛṣṇa je ako Najvyššia Božská Osobnosť príčinou všetkého. V Brahma-saṁhite sa jasne píše, že Kṛṣṇa je Najvyššou Božskou Osobnosťou, príčinou všetkých príčin. Aj milióny Jeho inkarnácií sú len Jeho rôznymi expanziami. Živé bytosti sú tiež Jeho expanziou. Māyāvādski filozofi si nesprávne myslia, že Kṛṣṇa vo Svojich expanziách stráca Svoju nezávislosť. Tento názor je v podstate materialistický. Z hmotného sveta máme skúsenosť, že keď vec rozdelíme, stratí svoju pôvodnú celistvosť. Māyāvādski filozofi nechápu, že na absolútnej úrovni sa jedna a jedna rovná jednej a že jedna bez jednej je tiež jedna. Tak je tomu v absolútnom svete.

Debido a la carencia de suficiente conocimiento en lo referente a la ciencia absoluta, ahora estamos cubiertos de ilusión y, en consecuencia, creemos que estamos separados de Kṛṣṇa. Aunque somos partes separadas de Kṛṣṇa, aun así no somos diferentes de Él. La diferencia corporal de las entidades vivientes es māyā, o en otras palabras, no es un hecho real. Todos tenemos la función de satisfacer a Kṛṣṇa. Únicamente en virtud de māyā, Arjuna creyó que la relación física y temporal que lo unía a sus familiares era más importante que su relación espiritual y eterna con Kṛṣṇa. Toda la enseñanza del Gītā apunta hacia este fin: que el ser viviente, en su carácter de servidor eterno de Kṛṣṇa, no puede separarse de Kṛṣṇa, y su sentido de ser una entidad aparte de Kṛṣṇa se denomina māyā. Las entidades vivientes, como partes integrales del Supremo, tienen un propósito que cumplir. Habiendo olvidado ese propósito desde un tiempo inmemorial, se han situado en diferentes cuerpos, como hombres, animales, semidioses, etc. Esas diferencias físicas surgen del olvido del servicio trascendental del Señor. Pero cuando uno se dedica al servicio trascendental a través del proceso de conciencia de Kṛṣṇa, de inmediato queda liberado de esa ilusión. Uno puede adquirir ese conocimiento puro únicamente con el maestro espiritual genuino, y de ese modo puede evitar el engaño de que la entidad viviente es igual a Kṛṣṇa. El conocimiento perfecto consiste en saber que el Alma Suprema, Kṛṣṇa, es el refugio supremo de todas las entidades vivientes, y que, por haber abandonado ese refugio, las entidades vivientes son engañadas por la energía material e imaginan que tienen una identidad separada. Así pues, bajo diferentes patrones de identidad material, se olvidan de Kṛṣṇa. No obstante, cuando esas entidades vivientes engañadas se sitúan en el estado de conciencia de Kṛṣṇa, ha de saberse que se hallan en la senda de la liberación, tal como se confirma en el Bhāgavatam (2.10.6): muktir hitvānyathā-rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ. Liberación significa situarse en la posición constitucional de eterno servidor de Kṛṣṇa (el estado de conciencia de Kṛṣṇa).

Pre nedostatok vedomostí o absolútnej vede sme teraz pokrytí ilúziou, a preto si myslíme, že sme od Kṛṣṇu oddelení. Hoci sme Kṛṣṇovými oddelenými časťami, neodlišujeme sa od Neho. Telesné rozdiely medzi živými bytosťami sú māyā alebo to, čo nie je skutočné. Všetci sme určení na to, aby sme uspokojovali Śrī Kṛṣṇu. Arjuna len pod vplyvom ilúzie veril, že pominuteľné telesné vzťahy k jeho príbuzným sú dôležitejšie než jeho večný duchovný vzťah ku Kṛṣṇovi. Konečným záverom celého učenia Bhagavad-gīty je to, že živá bytosť je večným Kṛṣṇovým služobníkom, že sa od Neho nemôže oddeliť a že pocit, že je čiastočkou oddelenou od Kṛṣṇu, sa nazýva māyā. Živé bytosti majú ako samostatné časti Najvyššieho Pána istý účel. Keďže na tento účel zabudli, nachádzajú sa už od nepamäti v rôznych telách ako ľudia, zvieratá, polobohovia atď. Všetky tieto telá vznikli následkom zabudnutia na transcendentálnu službu Pánovi. Len čo sa však človek zapojí do transcendentálnej oddanej služby s mysľou uprenou na Kṛṣṇu, okamžite sa z tejto ilúzie vyslobodí. Toto čisté poznanie však môžeme získať jedine od pravého duchovného učiteľa. Tak sa vyhneme ilúzii, že sme rovní Kṛṣṇovi. Dokonalé poznanie znamená, že Najvyššia Duša, Kṛṣṇa, je najvyšším útočiskom všetkých živých bytostí, ktoré sú zmätené hmotnou energiou, keď opustia Jeho útočisko a nazdávajú sa, že majú oddelenú identitu. A tak v rôznych hmotných telách zabúdajú na Kṛṣṇu. Ak si tieto zblúdené duše opäť začnú uvedomovať Kṛṣṇu, treba považovať za samozrejmosť, že sú na ceste k vyslobodeniu, čo potvrdzuje aj Śrīmad-Bhagavatam (2.10.6): muktir hitvānyathā-rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ. Vyslobodiť sa znamená nachádzať sa vo svojom prirodzenom postavení ako večný služobník Śrī Kṛṣṇu (vedomie Kṛsṇu).