Skip to main content

Text 17

Text 17

Devanagari

Devanagari

विद्यातपोवित्तवपुर्वय:कुलै:
सतां गुणै: षड्‌भिरसत्तमेतरै: ।
स्मृतौ हतायां भृतमानदुर्दृश:
स्तब्धा न पश्यन्ति हि धाम भूयसाम् ॥ १७ ॥

Text

Texto

vidyā-tapo-vitta-vapur-vayaḥ-kulaiḥ
satāṁ guṇaiḥ ṣaḍbhir asattametaraiḥ
smṛtau hatāyāṁ bhṛta-māna-durdṛśaḥ
stabdhā na paśyanti hi dhāma bhūyasām
vidyā-tapo-vitta-vapur-vayaḥ-kulaiḥ
satāṁ guṇaiḥ ṣaḍbhir asattametaraiḥ
smṛtau hatāyāṁ bhṛta-māna-durdṛśaḥ
stabdhā na paśyanti hi dhāma bhūyasām

Synonyms

Palabra por palabra

vidyā — education; tapaḥ — austerity; vitta — wealth; vapuḥ — beauty of body, etc.; vayaḥ — youth; kulaiḥ — with heritage; satām — of the pious; guṇaiḥ — by such qualities; ṣaḍbhiḥ — six; asattama-itaraiḥ — having the opposite result to those who are not great souls; smṛtau — good sense; hatāyām — being lost; bhṛta-māna-durdṛśaḥ — blind due to pride; stabdhāḥ — being proud; na — not; paśyanti — see; hi — for; dhāma — the glories; bhūyasām — of the great souls.

vidyā — education; tapaḥ — austerity; vitta — wealth; vapuḥ — beauty of body, etc.; vayaḥ — youth; kulaiḥ — with heritage; satām — of the pious; guṇaiḥ — by such qualities; ṣaḍbhiḥ — six; asattama-itaraiḥ — having the opposite result to those who are not great souls; smṛtau — good sense; hatāyām — being lost; bhṛta-māna-durdṛśaḥ — blind due to pride; stabdhāḥ — being proud; na — not; paśyanti — see; hi — for; dhāma — the glories; bhūyasām — of the great souls.

Translation

Traducción

Although the six qualities education, austerity, wealth, beauty, youth and heritage are for the highly elevated, one who is proud of possessing them becomes blind, and thus he loses his good sense and cannot appreciate the glories of great personalities.

Aunque la educación, la austeridad, la riqueza, la belleza, la juventud y la herencia son las seis cualidades de las personas muy elevadas, el que se enorgullece de poseerlas se ciega, pierde la cordura y no es capaz de reconocer las glorias de grandes personalidades.

Purport

Significado

It may be argued that since Dakṣa was very learned, wealthy and austere and had descended from a very exalted heritage, how could he be unnecessarily angry towards another? The answer is that when the qualities of good education, good parentage, beauty and sufficient wealth are misplaced in a person who is puffed up by all these possessions, they produce a very bad result. Milk is a very nice food, but when milk is touched by an envious serpent it becomes poisonous. Similarly, material assets such as education, wealth, beauty and good parentage are undoubtedly nice, but when they decorate persons of a malicious nature, then they act adversely. Another example, given by Cāṇakya Paṇḍita, is that a serpent that has a jewel on its head is still fearful because it is a serpent. A serpent, by nature, is envious of other living entities, even though they be faultless. When a serpent bites another creature, it is not necessarily because the other creature is at fault; it is the habit of the serpent to bite innocent creatures. Similarly, although Dakṣa was qualified by many material assets, because he was proud of his possessions and because he was envious, all those qualities were polluted. It is therefore sometimes detrimental for a person advancing in spiritual consciousness, or Kṛṣṇa consciousness, to possess such material assets. Kuntīdevī, while offering prayers to Kṛṣṇa, addressed Him as akiñcana-gocara, one who is easily approached by those who are bereft of all material acquisitions. Material exhaustion is an advantage for advancement in Kṛṣṇa consciousness, although if one is conscious of his eternal relationship with the Supreme Personality of Godhead, one can utilize one’s material assets, such as great learning and beauty and exalted ancestry, for the service of the Lord; then such assets become glorious. In other words, unless one is Kṛṣṇa conscious, all his material possessions are zero, but when this zero is by the side of the Supreme One, it at once increases in value to ten. Unless situated by the side of the Supreme One, zero is always zero; one may add one hundred zeros, but the value will still remain zero. Unless one’s material assets are used in Kṛṣṇa consciousness, they may play havoc and degrade the possessor.

Dakṣa era muy erudito, rico y austero, y además su ascendencia era muy elevada. Entonces, ¿cómo es posible que sintiese ira contra otros sin motivo justificado? La respuesta a ese posible argumento es que esas buenas cualidades —buena educación, buena familia, belleza y abundancia de riquezas—, cuando las posee una persona que se enorgullece de ello, producen muy malos resultados. La leche es muy buen alimento, pero tocada por una serpiente envidiosa se convierte en veneno. De la misma manera, no cabe duda de que los dones materiales de educación, riqueza, belleza, buena familia, etc., son muy buenos, pero cuando adornan a personas de naturaleza maliciosa, tienen efectos negativos. Cāṇakya Paṇḍita nos da otro ejemplo: Aunque una serpiente lleve una joya en la cabeza, sigue siendo peligrosa, porque es una serpiente. La serpiente, por naturaleza, envidia a las demás entidades vivientes, aunque sean inocentes. Para que una serpiente pique a otra criatura, no es necesario que esta haya hecho nada; la serpiente tiene la costumbre de picar a criaturas inocentes. De manera similar, Dakṣa tenía muchas cualidades materiales, pero como era envidioso y estaba orgulloso de sus posesiones, todas esas cualidades eran impuras. De modo que la posesión de esos dones materiales a veces puede ser contraproducente para el que está avanzando en conciencia espiritual, en conciencia de Kṛṣṇa. Ofreciendo oraciones a Kṛṣṇa, Kuntīdevī se dirigió a Él llamándole akiñcana-gocara, «aquel a quien pueden acceder fácilmente los que carecen de adquisiciones materiales». Estar exhausto de lo material es ventajoso a la hora de progresar en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, aunque una persona consciente de su relación eterna con la Suprema Personalidad de Dios puede utilizar sus dones materiales, como por ejemplo una vasta erudición, belleza o elevado linaje, para el servicio del Señor; cuando así lo hace, esos dones son gloriosos. En otras palabras, las posesiones materiales del que no es consciente de Kṛṣṇa son igual a cero, pero ese cero, puesto al lado del Uno Supremo, se convierte instantáneamente en diez. Si no está al lado del Uno Supremo, el cero siempre es cero; aunque se le añadan cien ceros más, no subirá de cero. Si no se utilizan en el servicio consciente de Kṛṣṇa, los dones materiales pueden provocar la ruina de quien los posea y degradarle.