Skip to main content

CC Madhya-līlā 22.96

Texto

kaḥ paṇḍitas tvad-aparaṁ śaraṇaṁ samīyād
bhakta-priyād ṛta-giraḥ suhṛdaḥ kṛtajñāt
sarvān dadāti suhṛdo bhajato ’bhikāmān
ātmānam apy upacayāpacayau na yasya

Palabra por palabra

kaḥ — qué; paṇḍitaḥ — persona culta; tvat-aparam — otro aparte de Tu Señoría; śaraṇam — refugio; samīyāt — tomaría; bhakta-priyāt — que eres afectuoso con Tus devotos; ṛta-giraḥ — que eres veraz con los devotos; suhṛdaḥ — que eres el amigo de los devotos; kṛta-jñāt — que eres agradecido con los devotos; sarvān — todo; dadāti — da; suhṛdaḥ — a Tus bienquerientes; bhajataḥ — que Te adoran con servicio devocional; abhikāmān — deseos; ātmānam — Tú mismo; api — incluso; upacaya — aumento; apacayau — y disminución; na — no; yasya — de quien.

Traducción

«“Mi querido Señor, Tú eres muy afectuoso con Tus devotos. Además eres un amigo agradecido y veraz. ¿Dónde se ha visto que una persona culta Te abandone para entregarse a algún otro? Tú satisfaces todos los deseos de Tus devotos, hasta el punto de que a veces Tú mismo Te das a ellos. Aun así, Tú ni aumentas ni disminuyes como resultado de esa actividad.”

Significado

Este verso pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (10.48.26).