Skip to main content

CC Madhya-līlā 14.180

Texto

antaḥ smeratayojjvalā jala-kaṇa-vyākīrṇa-pakṣmāṅkurā
kiñcit pāṭalitāñcalā rasikatotsiktā puraḥ kuñcatī
ruddhāyāḥ pathi mādhavena madhura-vyābhugna-torottarā
rādhāyāḥ kila-kiñcita-stavakinī dṛṣṭiḥ śriyaṁ vaḥ kriyāt

Palabra por palabra

antaḥ — internamente, no manifestados; smeratayā ujjvala — con el brillo de una suave sonrisa; jala-kaṇa — con gotas de agua; vyākīrṇa — esparcidas; pakṣma-aṅkurā — de los párpados; kiñcit — muy poco; pāṭalita-añcalā — un matiz enrojecido, mezclado con blancura, en los bordes de los ojos; rasikatā-utsiktā — inmersa en la astuta conducta del Señor; puraḥ — en la frente; kuñcatī — contracciones; ruddhāyāḥ — habiendo sido obstruida; pathi — en el camino; mādhavena — por Kṛṣṇa; madhura — dulces; vyābhugna — curvados; torā-uttarā — los ojos; rādhāyāḥ — de Śrīmatī Rādhārāṇī; kila-kiñcita — el signo de éxtasis denominado kila-kiñcita; stavakinī — como un ramo de flores; dṛṣṭiḥ — mirada; śriyam — buena fortuna; vaḥ — de todos vosotros; kriyāt — haga.

Traducción

«“Que la visión del éxtasis kila-kiñcita de Śrīmatī Rādhārāṇī, que es como un ramo de flores, traiga buena fortuna a todos. Cuando Śrī Kṛṣṇa obstruyó el paso de Rādhārāṇī al dāna-ghāṭi, en el corazón de Ella surgió la risa. Sus ojos, de pronto brillantes, derramaron lágrimas frescas quedando así enrojecidos. Debido a Su dulce relación con Kṛṣṇa, Sus ojos estaban llenos de entusiasmo, y cuando Su llanto se apagó, parecía aun más hermosa.”