Skip to main content

CC Madhya-līlā 13.156

Texto

yādavera vipakṣa,yata duṣṭa kaṁsa-pakṣa,
tāhā āmi kailuṅ saba kṣaya
āche dui-cāri jana,
tāhā māri’ vṛndāvana,
āilāma āmi, jāniha niścaya

Palabra por palabra

yādavera vipakṣa — a todos los enemigos de la dinastía Yadu; yata — todos; duṣṭa — malvados; kaṁsa-pakṣa — el grupo de Kaṁsa; tāhā — a ellos; āmi — Yo; kailuṅ saba kṣaya — he destruido a todos; āche — aún hay; dui-cāri jana — dos o cuatro demonios; tāhā māri’ — después de matarles; vṛndāvana — a Vṛndāvana; āilāma āmi — regreso muy pronto; jāniha niścaya — por favor, debes saber muy bien esto.

Traducción

«“He matado ya a todos los malvados demonios enemigos de la dinastía Yadu, y he matado también a Kaṁsa y a sus aliados. Pero aún quedan vivos dos o cuatro demonios. Quiero matarlos, y muy pronto, después de hacerlo, regresaré a Vṛndāvana. Por favor, ten esto por seguro.

Significado

Del mismo modo que Kṛṣṇa no Se aleja de Vṛndāvana ni un paso, al devoto de Kṛṣṇa tampoco le gusta marcharse de Vṛndāvana. Sin embargo, si tiene que atender a la misión de Kṛṣṇa, se va de Vṛndāvana. Una vez cumplida su misión, el devoto puro regresa al hogar, de vuelta a Vṛndāvana, de vuelta a Dios. Kṛṣṇa aseguró a Rādhārāṇī que regresaría después de matar a los demonios que había fuera de Vṛndāvana. «Regresaré muy pronto —prometió—, tan pronto como haya matado a los pocos demonios que quedan.»