TEXT 54

TEKST 54

Texto

Tekst

bhaktyā tv ananyayā śakya
aham evaṁ-vidho ’rjuna
jñātuṁ draṣṭuṁ ca tattvena
praveṣṭuṁ ca paran-tapa

Palabra por palabra

Synonyms

bhaktyā — mediante el servicio devocional; tu — pero; ananyayā — sin estar mezclado con actividades fruitivas o conocimiento especulativo; śakyaḥ — posible; aham — Yo; evam-vidhaḥ — como eso; arjuna — ¡oh, Arjuna!; jñātum — conocer; draṣṭum — ver; ca — también; tattvena — de hecho; praveṣṭum — entrar en; ca — también; param-tapa — ¡oh, conquistador de los enemigos!

bhaktyā – przez służbę oddania; tu – ale; ananyayā – nie będąc zmieszaną z pracą dla zysku ani wiedzą spekulacyjną; śakyaḥ – możliwy; aham – Ja; evam-vidhaḥ – w ten sposób; arjuna – O Arjuno; jñātum – wiedzieć; draṣṭum – zobaczyć; ca – i; tattvena – prawdziwie; praveṣṭum – przeniknąć; ca – również; param-tapa – O pogromco wroga.

Traducción

Translation

Mi querido Arjuna, a Mí se me puede entender tal como soy, tal como estoy ante ti, únicamente por medio del servicio devocional íntegro, y de ese modo se me puede ver directamente. Solo así podrás penetrar los misterios de Mi comprensión, ¡oh, conquistador de los enemigos!

Mój drogi Arjuno, tylko poprzez niepodzielną służbę oddania można zrozumieć Mnie takim, jakim jestem, i zobaczyć bezpośrednio, tak jak teraz ty Mnie oglądasz, stojącego oto przed tobą. Tylko tym sposobem można przeniknąć tajemnicę Mojego poznania.

Significado

Purport

A Kṛṣṇa solo se lo puede entender por medio del proceso del servicio devocional íntegro. Él explica eso de un modo explícito en este verso, de manera que los comentaristas desautorizados, que tratan de entender el Bhagavad-gītā mediante el proceso especulativo, sepan que simplemente están perdiendo el tiempo. Nadie puede entender a Kṛṣṇa, o la manera en que Él les nació a Sus padres con una forma de cuatro manos y de inmediato adoptó una forma de dos manos. Estas cosas son muy difíciles de entender mediante el estudio de los Vedas o mediante la especulación filosófica. Por consiguiente, aquí se afirma de un modo claro que nadie puede verlo y que nadie puede llegar a comprender estos asuntos. Sin embargo, aquellos que son estudiantes muy experimentados de la literatura védica, pueden aprender de muchas maneras lo que la literatura védica dice de Él. Hay muchísimas reglas y regulaciones, y si uno realmente quiere entender a Kṛṣṇa, debe seguir los principios regulativos que se describen en la literatura autoritativa. Uno puede hacer penitencia de conformidad con esos principios. Por ejemplo, para hacer verdaderas penitencias se puede ayunar en Janmāṣṭami, el día en que Kṛṣṇa apareció, y en los dos días de Ekādaśī (el undécimo día después de la Luna nueva y el undécimo día después de la Luna llena). En lo que respecta a la caridad, es obvio que se les debe dar a los devotos de Kṛṣṇa que se dedican a Su servicio devocional en la misión de divulgar la filosofía de Kṛṣṇa, o el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, por todas partes del mundo. El proceso de conciencia de Kṛṣṇa es una bendición para la humanidad. Rūpa Gosvāmī dio su apreciación del Señor Caitanya diciendo que era el hombre caritativo más munífico que había, porque estaba distribuyendo libremente el amor por Kṛṣṇa, cosa que es muy difícil de conseguir. De modo que, si uno les da una parte de su dinero a las personas que están dedicadas a propagar el cultivo de conciencia de Kṛṣṇa, esa caridad, que se da para la divulgación del proceso de conciencia de Kṛṣṇa, es la caridad más grande del mundo. Y si uno se ocupa de la adoración tal como se prescribe en el templo (en los templos de la India siempre hay alguna estatua, por lo general de Viṣṇu o Kṛṣṇa), eso constituye una oportunidad de progresar mediante el acto de ofrecerle adoración y respeto a la Suprema Personalidad de Dios. Para los principiantes en el servicio devocional del Señor, la adoración que se hace en el templo es esencial, y ello se confirma en la literatura védica (Śvetāśvatara Upaniṣad 6.23):

ZNACZENIE:

Kṛṣṇę poznać można tylko poprzez proces niepodzielnej służby oddania. Najwyższy Pan dobitnie tłumaczy to w tym wersecie, tak by nie było żadnych wątpliwości – aby nieautoryzowani komentatorzy próbujący zrozumieć Bhagavad-gītę drogą spekulacji uświadomili sobie, że w ten sposób tracą jedynie swój czas. Nikt nie może zrozumieć Kṛṣṇy ani tego, w jaki sposób pojawił się przed Swoimi rodzicami w postaci czterorękiej i natychmiast potem przyjął postać dwuręką. Bardzo trudno jest zrozumieć te rzeczy poprzez studiowanie Ved czy filozoficzne spekulacje. Dlatego wyraźnie zostało powiedziane tutaj, że nikt nie może Go zobaczyć ani zrozumieć. Doświadczeni studenci literatury wedyjskiej mogą jednak uczyć się o Nim z tej literatury na wiele różnych sposobów. Jest tam wiele różnych zasad i przepisów, i jeśli ktoś w ogóle chce zrozumieć Kṛṣṇę, musi stosować się do tych zasad. Można zgodnie z tymi zasadami praktykować pokuty. Na przykład taką poważną pokutą jest przestrzeganie postu w Janmāṣṭamī (dzień pojawienia się Kṛṣṇy) i podczas dwóch dni Ekādaśī (przypadających na jedenasty dzień po nowiu i jedenasty dzień po pełni). Jeśli chodzi o dobroczynność to jest rzeczą oczywistą, że wspomagać należy wielbicieli Kṛṣṇy, którzy zaangażowani są w służbę oddania dla Niego i szerzą świadomość i filozofię Kṛṣṇy na całym świecie. Świadomość Kṛṣṇy jest bowiem dobrodziejstwem dla całej ludzkości. Rūpa Gosvāmī uważał Pana Caitanyę za najbardziej hojnego w dobroczynności, gdyż za darmo rozdzielał On miłość do Kṛṣṇy, którą tak niezwykle trudno osiągnąć. Więc jeśli ktoś daje pewną sumę pieniędzy osobom zaangażowanym w propagowanie świadomości Kṛṣṇy, to taka dobroczynność jest najwyższą w świecie. Jeśli ktoś praktykuje kult świątynny czcząc Najwyższą Osobę Boga (w świątyniach w Indiach zawsze znajduje się jakiś posąg, najczęściej Viṣṇu albo Kṛṣṇy), to jest to szansa na zrobienie postępu. Kult świątynny jest bardzo istotny dla początkujących w służbie oddania dla Pana, i potwierdza to literatura wedyjska (Śvetāśvatara Upaniṣad 6.23):

yasya deve parā bhaktir
yathā deve tathā gurau
tasyaite kathitā hy arthāḥ
prakāśante mahātmanaḥ

Aquel que tiene una devoción inquebrantable por el Señor Supremo y que es dirigido por el maestro espiritual, en quien tiene una fe inquebrantable similar, puede ver a la Suprema Personalidad de Dios mediante la revelación. Uno no puede entender a Kṛṣṇa por medio de la especulación mental. Para aquel que no recibe un adiestramiento personal bajo la guía de un maestro espiritual genuino, es imposible siquiera empezar a entender a Kṛṣṇa. La palabra tu se emplea aquí específicamente para indicar que ningún otro proceso puede ser utilizado, recomendado, ni tener éxito, en lo que se refiere a llegar a comprender a Kṛṣṇa.

Zobaczyć Najwyższą Osobę Boga drogą objawienia może ten, kto posiada niezachwiane oddanie dla Najwyższego Pana i kierowany jest przez mistrza duchowego, w którego również niezachwianie wierzy. Nie można zrozumieć Kṛṣṇy poprzez umysłowe spekulacje. Dla tego, kto nie jest szkolony pod kierunkiem bona fide mistrza duchowego, niemożliwością jest nawet niewielkie zrozumienie Kṛṣṇy. Słowo tu zostało użyte w tym wersecie celowo, żeby podkreślić, że żaden inny sposób nie jest praktyczny czy polecany i nie może skończyć się sukcesem, jeśli chodzi o zrozumienie Kṛṣṇy.

Las formas personales de Kṛṣṇa, la forma de dos manos y la forma de cuatro manos, se describen como su-dudarśam, muy difíciles de ver. Estas son totalmente diferentes de la forma universal temporal que se le mostró a Arjuna. La forma de cuatro manos de Nārāyaṇa, y la forma de dos manos de Kṛṣṇa, son eternas y trascendentales, mientras que la forma universal que se le mostró a Arjuna es temporal. Las palabras tvad anyena na dṛṣṭa-pūrvam (texto 47) afirman que antes que Arjuna, nadie había visto esa forma universal. Estas palabras dan a entender también que entre los devotos no había ninguna necesidad de enseñarla. Esa forma la mostró Kṛṣṇa a pedido de Arjuna, para que en el futuro, cuando alguien se presentara como una encarnación de Dios, la gente pudiera pedirle que le enseñara su forma universal.

Osobowe formy Kṛṣṇy, postać dwuręka i czteroręka, są całkowicie różne od tymczasowej formy kosmicznej ukazanej Arjunie. Formą czteroręką jest Nārāyaṇa, a dwuręką Kṛṣṇa. Są to formy wieczne i transcendentalne, podczas gdy forma kosmiczna, która została objawiona Arjunie, jest przemijająca. Samo słowo su-durdarśam („trudna do zobaczenia”), wskazuje na to, że nikt nie widział tej formy kosmicznej, jak również daje do zrozumienia, że nie było potrzeby ukazywania jej wielbicielom. Słowa tvad anyena na dṛṣṭa-pūrvam (tekst 47) wskazują, że nikt przed Arjuną nigdy wcześniej nie widział tej formy kosmicznej. Formę tę objawił Kṛṣṇa na prośbę Arjuny i teraz wiadomo, że gdy ktoś w przyszłości będzie się podawał za inkarnację Boga, ludzie będą mogli go prosić o ukazanie im formy kosmicznej.

La palabra na, que se usa reiteradamente en el verso anterior, indica que uno no debe estar muy orgulloso de credenciales tales como la de poseer una educación académica en el campo de la literatura védica. Uno debe emprender el servicio devocional de Kṛṣṇa. Solo entonces puede uno tratar de escribirle comentarios al Bhagavad-gītā.

Słowo na używane wielokrotnie w poprzednim wersecie wskazuje na to, że nie należy być dumnym z takich przymiotów, jak akademickie wykształcenie w literaturze wedyjskiej. Należy podjąć służbę oddania dla Kṛṣṇy i dopiero wówczas można pisać komentarze do Bhagavad-gīty.

Kṛṣṇa pasa de la forma universal a la forma de Nārāyaṇa de cuatro manos, y luego a Su propia forma natural de dos manos. Eso indica que las formas de cuatro manos y las demás formas que se mencionan en la literatura védica son todas emanaciones del Kṛṣṇa original de dos manos. Él es el origen de todas las emanaciones. Kṛṣṇa incluso es distinto de esas formas, y ni qué hablar de la concepción impersonal. En lo que concierne a las formas de Kṛṣṇa de cuatro manos, se dice claramente que hasta la forma de cuatro manos más idéntica a Kṛṣṇa (que se conoce como Mahā-Viṣṇu, quien yace en el océano cósmico y con cuya respiración salen y entran infinidad de universos) también es una expansión del Señor Supremo. Como se declara en la Brahma-saṁhitā (5.48):

Kṛṣṇa zmienia postać kosmiczną na czteroręką formę Nārāyaṇa, a następnie na Swoją właściwą postać dwuręką. Jest to dowodem na to, że czterorękie formy, jak również inne opisane w wedyjskiej literaturze, wszystkie są emanacjami oryginalnego dwurękiego Kṛṣṇy. On jest źródłem wszelkich emanacji. Kṛṣṇa jest różny nawet od tych form, nie mówiąc już o koncepcji impersonalistycznej. Jeśli chodzi o czterorękie formy Kṛṣṇy, to jest powiedziane, że nawet najbardziej podobna do formy oryginalnej, czteroręka postać Kṛṣṇy (znany jako Mahā-viṣṇu spoczywający w oceanie kosmicznym, którego wydech daje początek, a wdech stanowi kres niezliczonej ilości wszechświatów) również jest ekspansją Najwyższego Pana. Jak oznajmia Brahma-saṁhitā (5.48),

yasyaika-niśvasita-kālam athāvalambya
jīvanti loma-vila-jā jagad-aṇḍa-nāthāḥ
viṣṇur mahān sa iha yasya kalā-viśeṣo
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi

«El Mahā-Viṣṇu, en quien entran todos los innumerables universos y de quien salen de nuevo simplemente por medio de Su proceso respiratorio, es una expansión plenaria de Kṛṣṇa. Por lo tanto, yo adoro a Govinda, Kṛṣṇa, la causa de todas las causas». De manera que, uno debe adorar decididamente la forma personal de Kṛṣṇa como la Suprema Personalidad de Dios que tiene bienaventuranza y conocimiento eternos. Él es la fuente de todas las formas de Viṣṇu, Él es la fuente de todas las formas de encarnación, y Él es la Suprema Personalidad original, tal como se confirma en el Bhagavad-gītā.

„Mahā-viṣṇu, z którym łączą się niezliczone wszechświaty, i z którego ponownie się wyłaniają – po prostu w czasie Jego procesu oddychania – jest pełną ekspansją Kṛṣṇy. Dlatego wielbię Govindę, Kṛṣṇę, przyczynę wszystkich przyczyn”. Należy zatem bezwględnie czcić osobową formę Kṛṣṇy jako Najwyższą Osobę Boga, który jest pełen wiecznego szczęścia i wiedzy. Jest On źródłem wszystkich form Viṣṇu oraz wszystkich inkarnacji. I On jest oryginalną Najwyższą Osobą Boga, jak potwierdza to Bhagavad-gītā.

En la literatura védica (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.1) aparece la siguiente declaración:

W literaturze wedyjskiej (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.1) pojawia się następujące stwierdzenie:

sac-cid-ānanda-rūpāya
kṛṣṇāyākliṣṭa-kāriṇe
namo vedānta-vedyāya
gurave buddhi-sākṣiṇe

«Le ofrezco mis respetuosas reverencias a Kṛṣṇa, quien tiene una forma trascendental de bienaventuranza, eternidad y conocimiento. Le ofrezco mis respetos a Él, porque entenderlo a Él significa entender los Vedas, y Él es, por ende, el maestro espiritual supremo». Luego, se dice: kṛṣṇo vai paramaṁ daivatam, «Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios» (Gopāla-tāpani Upaniṣad 1.3). Eko ’vaśī sarva-gaḥ kṛṣṇa īdyaḥ: «Ese único Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, y Él es venerable». Eko ’pi san bahudhā yo ’vabhāti: «Kṛṣṇa es uno, pero Él se manifiesta en un ilimitado número de formas y encarnaciones generadas» (Gopāla-tapanī Upaniṣad 1.21).

„Ofiarowuję moje pokorne pokłony Kṛṣṇie, który ma transcendentalną formę szczęścia, wieczności i wiedzy. Ofiarowuję Mu swoje wyrazy szacunku, ponieważ zrozumienie Go oznacza zrozumienie Ved, a zatem On jest najwyższym mistrzem duchowym”. Następnie jest powiedziane: kṛṣṇo vai paramaṁ daivatam: „Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga”. (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.3) Eko vaśī sarva-gaḥ kṛṣṇa īḍyaḥ / eko ’pi san bahudhā yo ’vabhāti: „Właśnie ten Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga i jest On godny czci. Kṛṣṇa jest jeden, ale manifestuje się w nieograniczonych formach i inkarnacjach”. (Gopāla-tāpanī Upaniṣad 1.21)

La Brahma-saṁhitā (5.1) dice:

Brahma-saṁhitā (5.1) mówi:

īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ
sac-cid-ānanda-vigrahaḥ
anādir ādir govindaḥ
sarva-kāraṇa-kāraṇam

«La Suprema Personalidad de Dios es Kṛṣṇa, quien tiene un cuerpo de eternidad, conocimiento y bienaventuranza. Él no tiene comienzo, porque es el comienzo de todo. Él es la causa de todas las causas».

„Najwyższą Osobą Boga jest Kṛṣṇa, którego ciało jest wiecznością, wiedzą i szczęściem. Nie ma On początku, gdyż Sam jest początkiem wszystkiego. Jest On przyczyną wszystkich przyczyn”.

En otro lugar se dice: yatrāvatīrṇaṁ kṛṣṇākhyaṁ paraṁ brahma narākṛti, «La Suprema Verdad Absoluta es una persona, Su nombre es Kṛṣṇa, y a veces Él desciende a esta Tierra». De igual modo, en el Śrīmad-Bhāgavatam encontramos una descripción de toda clase de encarnaciones de la Suprema Personalidad de Dios, y en esa lista también aparece el nombre de Kṛṣṇa. Pero luego se dice que ese Kṛṣṇa no es una encarnación de Dios, sino la propia y Suprema Personalidad de Dios original (ete cāṁśa-kalāḥ puṁsaḥ kṛṣṇas tu bhagavān svayam).

W Viṣṇu Purāṇie (4.11.4) jest powiedziane, yatrāvatīrṇaṁ kṛṣṇākhyaṁ paraṁ brahma narākṛti: „Najwyższa Prawda Absolutna jest osobą. Jego imię to Kṛṣṇa, i czasami zdarza się, że schodzi On na tę Ziemię”. W Śrīmad-Bhāgavatam znajdziemy opis wielu różnych inkarnacji Najwyższej Osoby Boga i na tej liście pojawia się również imię Kṛṣṇa, ale zarazem jest tam powiedziane, że Kṛṣṇa nie jest inkarnacją Boga, ale jest Samą oryginalną Najwyższą Osobą Boga (ete cāṁśa-kalāḥ puṁsaḥ kṛṣṇas tu bhagavān svayam).

Así mismo, en el Bhagavad-gītā el Señor dice: mattaḥ parataraṁ nānyāt, «No hay nada superior a Mi forma de Kṛṣṇa, la Personalidad de Dios». Él también dice en otra parte del Bhagavad-gītā: aham ādir hi devānām, «Yo soy el origen de todos los semidioses». Y después de entender el Bhagavad-gītā de labios de Kṛṣṇa, Arjuna también confirma eso con las siguientes palabras: paraṁ brahma paraṁ dhāma pavitraṁ paramaṁ bhavān, «Ahora entiendo perfectamente que Tú eres la Suprema Personalidad de Dios, la Verdad Absoluta, y que Tú eres el refugio de todo». Por consiguiente, la forma universal que Kṛṣṇa le mostró a Arjuna no es la forma original de Dios. La forma original es la forma de Kṛṣṇa. La forma universal, con sus miles y miles de cabezas y manos, se manifiesta solo para llamar la atención de aquellos que no tienen amor por Dios. Esa forma no es la forma original de Dios.

Pan mówi również w Bhagavad-gīcie, mattaḥ parataraṁ nānyat: „Nie ma nic wyższego od Mojej formy Osoby Boga, Kṛṣṇy”. Gdzie indziej w Bhagavad-gīcie mówi On też, aham ādir hi devānām: „Ja jestem źródłem wszystkich półbogów”. A po wysłuchaniu Bhagavad-gīty od Kṛṣṇy, Arjuna również potwierdza to następującymi słowami: paraṁ brahma paraṁ dhāma pavitraṁ paramaṁ bhavān, „Teraz całkowicie rozumiem, że Ty jesteś Najwyższą Osobą Boga, Absolutną Prawdą i że jesteś schronieniem wszystkiego”. Zatem forma kosmiczna, którą Kṛṣṇa ukazał Arjunie, nie jest oryginalną formą Boga. Oryginalną formą jest postać Kṛṣṇy. Forma kosmiczna z tysiącami głów i rąk jest manifestowana po to, aby przyciągnąć uwagę tych, którzy nie mają miłości do Boga. Nie jest ona jednak oryginalną formą Boga.

La forma universal no les resulta atractiva a los devotos puros, los cuales aman al Señor en diferentes relaciones trascendentales. La Divinidad Suprema intercambia amor trascendental en Su forma original de Kṛṣṇa. En consecuencia, a Arjuna, quien estaba muy íntimamente relacionado con Kṛṣṇa a través de la amistad, esa forma de la manifestación universal no le resultaba agradable; más bien, le inspiraba miedo. Arjuna, quien era un compañero constante de Kṛṣṇa, debe de haber tenido ojos trascendentales; él no era un hombre ordinario. Por consiguiente, él no fue cautivado por la forma universal. Puede que esa forma les parezca maravillosa a las personas que están dedicadas a elevarse por medio de las actividades fruitivas, pero para las personas que están dedicadas al servicio devocional, la forma de Kṛṣṇa de dos manos es la más querida de todas.

Forma kosmiczna nie jest atrakcyjna dla czystych wielbicieli, którzy mają różne transcendentalne związki miłości z Panem. Najwyższy Pan odwzajemnia miłość transcendentalną w Swojej oryginalnej formie Kṛṣṇy. Dlatego dla Arjuny, który był tak blisko związany z Kṛṣṇą uczuciem przyjaźni, forma manifestacji kosmicznej nie była zadowalająca; była to raczej postać przerażająca. Arjuna, który jest raczej nieodłącznym towarzyszem Kṛṣṇy, musiał mieć transcendentalny wzrok; nie był on zwykłym człowiekiem. Dlatego nie zachwycił się formą kosmiczną. Forma ta może wydawać się wspaniała dla osób, które poprzez czyny przynoszące owoce dążą do zdobycia wyższej pozycji. Ale dla osób, które zaangażowane są w służbę oddania, najdroższą jest dwuręka postać.