Skip to main content

Text 16

VERSO 16

Devanagari

Devanagari

किं वा शिवाख्यमशिवं न विदुस्त्वदन्ये
ब्रह्मादयस्तमवकीर्य जटा: श्मशाने ।
तन्माल्यभस्मनृकपाल्यवसत्पिशाचै-
र्ये मूर्धभिर्दधति तच्चरणावसृष्टम् ॥ १६ ॥

Text

Texto

kiṁ vā śivākhyam aśivaṁ na vidus tvad anye
brahmādayas tam avakīrya jaṭāḥ śmaśāne
tan-mālya-bhasma-nṛkapāly avasat piśācair
ye mūrdhabhir dadhati tac-caraṇāvasṛṣṭam
kiṁ vā śivākhyam aśivaṁ na vidus tvad anye
brahmādayas tam avakīrya jaṭāḥ śmaśāne
tan-mālya-bhasma-nṛkapāly avasat piśācair
ye mūrdhabhir dadhati tac-caraṇāvasṛṣṭam

Synonyms

Sinônimos

kim vā — whether; śiva-ākhyam — named Śiva; aśivam — inauspicious; na viduḥ — do not know; tvat anye — other than you; brahma-ādayaḥ — Brahmā and others; tam — him (Lord Śiva); avakīrya — scattered; jaṭāḥ — having twisted hair; śmaśāne — in the crematorium; tat-mālya-bhasma-nṛ-kapālī — who is garlanded with human skulls and smeared with ashes; avasat — associated; piśācaiḥ — with demons; ye — who; mūrdhabhiḥ — with the head; dadhati — place; tat-caraṇa-avasṛṣṭam — fallen from his lotus feet.

kim — acaso; śiva-ākhyam — chamado Śiva; aśivam — inauspicioso; na viduḥ — não conhecem; tvat anye — outros além de ti; brahma-ādayaḥ — Brahmā e outros; tam — a ele (senhor Śiva); avakīrya — espalhado; jaṭāḥ — tendo cabelos encaracolados; śmaśāne — no crematório; tat-mālya-bhasma-nṛ-kapālī — que anda enguirlandado com crânios humanos e untado com cinzas; avasat — associado; piśācaiḥ — com demônios; ye — que; mūrdhabhiḥ — com a cabeça; dadhati — colocam; tat-caraṇa-avasṛṣṭam — caídas de seus pés de lótus.

Translation

Tradução

Do you think that greater, more respectable personalities than you, such as Lord Brahmā, do not know this inauspicious person who goes under the name Lord Śiva? He associates with the demons in the crematorium, his locks of hair are scattered all over his body, and he is garlanded with human skulls and smeared with ashes from the crematorium, but in spite of all these inauspicious qualities, great personalities like Brahmā honor him by accepting the flowers offered to his lotus feet and placing them with great respect on their heads.

Pensas que personalidades superiores e mais respeitáveis que tu, tais como o senhor Brahmā, não conhecem essa pessoa inauspiciosa cujo nome é senhor Śiva? Ele se associa com os demônios no crematório, seus tufos de cabelo espalham-se por todo o seu corpo, ele anda enguirlandado com crânios humanos e untado com cinzas de crematório, mas, apesar de todas essas qualidades inauspiciosas, personalidades elevadas como Brahmā honram-no aceitando as flores oferecidas a seus pés de lótus e colocando-as com grande respeito sobre suas cabeças.

Purport

Comentário

It is useless to condemn a great personality like Lord Śiva, and this is being stated by his wife, Satī, to establish the supremacy of her husband. First she said, “You call Lord Śiva inauspicious because he associates with demons in crematoriums, covers his body with the ashes of the dead, and garlands himself with the skulls of human beings. You have shown so many defects, but you do not know that his position is always transcendental. Although he appears inauspicious, why do personalities like Brahmā respect the dust of his lotus feet and place on their heads with great respect those very garlands which are condemned by you?” Since Satī was a chaste woman and the wife of Lord Śiva, it was her duty to establish the elevated position of Lord Śiva, not only by sentiment but by facts. Lord Śiva is not an ordinary living entity. This is the conclusion of Vedic scripture. He is neither on the level of the Supreme Personality of Godhead nor on the level of the ordinary living entities. Brahmā is in almost all cases an ordinary living entity. Sometimes, when there is no ordinary living entity available, the post of Brahmā is occupied by an expansion of Lord Viṣṇu, but generally this post is occupied by a greatly pious living entity within this universe. Thus Lord Śiva’s position is constitutionally higher than that of Lord Brahmā, although Lord Śiva appeared as the son of Brahmā. Here it is mentioned that even personalities like Brahmā accept the so-called inauspicious flowers and the dust of the lotus feet of Lord Śiva. Great sages like Marīci, Atri, Bhṛgu and the others among the nine great sages who are descendants of Brahmā also respect Lord Śiva in such a way because they all know that Lord Śiva is not an ordinary living entity.

SIGNIFICADO—É inútil condenar uma personalidade elevada como o senhor Śiva, como afirma a própria esposa dele, Satī, para estabelecer a supremacia de seu esposo. Em primeiro lugar, ela disse: “Chamas o senhor Śiva de inauspicioso porque ele se associa com demônios em crematórios, cobre o corpo com cinzas de cadáveres e se enguirlanda com os crânios de seres humanos. Tu apontaste tantos defeitos, mas não sabes que a posição dele é sempre transcendental. Embora ele pareça inauspicioso, por que personalidades como Brahmā respeitam a poeira de seus pés de lótus e põem sobre suas cabeças, com grande respeito, as mesmas guirlandas que são condenadas por ti?” Uma vez que Satī era uma mulher casta e esposa do senhor Śiva, era seu dever estabelecer a posição elevada do senhor Śiva, não somente com seus sentimentos, mas também com fatos. O senhor Śiva não é uma entidade viva comum. Essa é a conclusão da escritura védica. Ele não está ao nível da Suprema Personalidade de Deus nem no nível das entidades vivas comuns. Brahmā é, em quase todos os casos, uma entidade viva comum. Às vezes, quando não há entidade viva disponível, o posto de Brahmā é ocupado por uma expansão do Senhor Viṣṇu. Mas, geralmente, esse posto é ocupado por uma entidade viva altamente piedosa dentro deste universo. Assim, a posição do senhor Śiva é constitucionalmente superior à do senhor Brahmā, embora o senhor Śiva tenha aparecido como filho de Brahmā. Menciona-se aqui que mesmo personalidades como Brahmā aceitam as flores ditas inauspiciosas e a poeira dos pés de lótus do senhor Śiva. Se grandes sábios como Marīci, Atri, Bhṛgu e outros entre os nove grandes sábios, que são descendentes de Brahmā, também respeitam assim o senhor Śiva é porque todos eles sabem que o senhor Śiva não é uma entidade viva comum.

In many Purāṇas it is sometimes asserted that a demigod is elevated to such a high position that he is almost on an equal level with the Supreme Personality of Godhead, but the conclusion that Lord Viṣṇu is the Supreme Personality of Godhead is confirmed in every scripture. Lord Śiva is described in the Brahma-saṁhitā to be like curd or yogurt. Curd is not different from milk. Since milk is transformed into curd, in one sense curd is also milk. Similarly, Lord Śiva is in one sense the Supreme Personality of Godhead, but in another sense he is not, just as curd is milk although we have to distinguish between the two. These descriptions are in the Vedic literature. Whenever we find that a demigod occupies a position apparently more elevated than that of the Supreme Personality of Godhead, it is just to draw the devotee’s attention to that particular demigod. It is also stated in the Bhagavad-gītā (9.25) that if one wants to worship a particular demigod, the Supreme Personality of Godhead, who is sitting in everyone’s heart, gives one greater and greater attachment for that demigod so that one may be elevated to the demigod’s abode. Yānti deva-vratā devān: by worshiping demigods one can elevate himself to the abodes of the demigods; similarly, by worshiping the Supreme Personality of Godhead one can be elevated to the spiritual kingdom. This is stated in different places in Vedic literature. Here Lord Śiva is praised by Satī, partially due to her personal respect for Lord Śiva, since he is her husband, and partially due to his exalted position, which exceeds that of ordinary living entities, even Lord Brahmā.

Em muitos Purāṇas, afirma-se às vezes que um semideus é promovido a uma posição tão elevada que fica quase no nível da Suprema Personalidade de Deus, mas a conclusão de que o Senhor Viṣṇu é a Suprema Personalidade de Deus é confirmada em todas as escrituras. O senhor Śiva é descrito na Brahma-saṁhitā como semelhante à coalhada, ou ao iogurte. A coalhada não é diferente do leite. Uma vez que o leite se transforma em coalhada, num sentido a coalhada também é leite. Analogamente, o senhor Śiva, num sentido, é a Suprema Personalidade de Deus, mas, em outro sentido, não é, do mesmo modo que a coalhada é leite, embora tenhamos que distinguir entre os dois. Essas descrições encontram-se na literatura védica. Sempre que encontramos um semideus ocupando uma posição aparentemente mais elevada do que a posição da Suprema Personalidade de Deus, isso é apenas para atrair a atenção do devoto para aquele semideus específico. Afirma-se também na Bhagavad-gītā (9.25) que, se alguém quer adorar um semideus em particular, a Suprema Personalidade de Deus, que está sentada no coração de todos, concede-lhe cada vez mais apego a esse semideus, de modo que esse alguém possa ser promovido à morada do semideus. Yānti deva-vratā devān: adorando os semideuses, podemos elevar-nos à morada dos semideuses; da mesma forma, adorando a Suprema Personalidade de Deus, podemos elevar-nos ao reino espiritual. Afirma-se isso em diferentes trechos da literatura védica. O senhor Śiva é aqui louvado por Satī, parcialmente devido a seu respeito pessoal pelo senhor Śiva, uma vez que ele é seu esposo, e parcialmente devido à posição elevada que ele tem, a qual excede a posição de entidades vivas comuns, incluindo o senhor Brahmā.

The position of Lord Śiva is accepted by Lord Brahmā, so Dakṣa, Satī’s father, should also recognize him. That was the point of Satī’s statement. She did not actually come to her father’s house to participate in the function, although before coming she pleaded with her husband that she wanted to see her sisters and her mother. That was a plea only, for actually at heart she maintained the idea that she would convince her father, Dakṣa, that it was useless to continue being envious of Lord Śiva. That was her main purpose. When she was unable to convince her father, she gave up the body he had given her, as will be seen in the following verses.

A posição do senhor Śiva é aceita pelo senhor Brahmā, de modo que Dakṣa, pai de Satī, também deveria reconhecê-lo. Esse era o ponto central da afirmação de Satī. Ela, na verdade, não fora à casa de seu pai para participar da cerimônia, embora, antes de ir, tivesse alegado ao esposo que desejava ver suas irmãs e sua mãe. Isso não passou de uma desculpa, pois, na verdade, no fundo de seu coração, ela mantinha a ideia de que convenceria seu pai, Dakṣa, de que era inútil continuar invejando o senhor Śiva. Esse era o seu principal propósito. Como foi incapaz de convencer seu pai, ela resolveu abandonar o corpo que ele lhe havia dado, como veremos nos versos seguintes.