Skip to main content

Text 11

VERSO 11

Devanagari

Devanagari

मैत्रेय उवाच
गङ्गायमुनयोर्नद्योरन्तरा क्षेत्रमावसन् ।
आरब्धानेव बुभुजे भोगान् पुण्यजिहासया ॥ ११ ॥

Text

Texto

maitreya uvāca
gaṅgā-yamunayor nadyor
antarā kṣetram āvasan
ārabdhān eva bubhuje
bhogān puṇya-jihāsayā
maitreya uvāca
gaṅgā-yamunayor nadyor
antarā kṣetram āvasan
ārabdhān eva bubhuje
bhogān puṇya-jihāsayā

Synonyms

Sinônimos

maitreyaḥ uvāca — the great saint Maitreya said; gaṅgā — the river Ganges; yamunayoḥ — of the river Yamunā; nadyoḥ — of the two rivers; antarā — between; kṣetram — the land; āvasan — living there; ārabdhān — destined; eva — like; bubhuje — enjoyed; bhogān — fortunes; puṇya — pious activities; jihāsayā — for the purpose of diminishing.

maitreyaḥ uvāca — o grande santo Maitreya disse; gaṅgā — o rio Ganges; yamunayoḥ — do rio Yamunā; nadyoḥ — dos dois rios; an­tarā — entre; kṣetram — a terra; āvasan — vivendo ali; ārabdhān — destinada; eva — como; bubhuje — desfrutava; bhogān — fortunas; puṇya — atividades piedosas; jihāsayā — com o propósito de reduzir.

Translation

Tradução

The great saintly sage Maitreya told Vidura: My dear Vidura, King Pṛthu lived in the tract of land between the two great rivers Ganges and Yamunā. Because he was very opulent, it appeared that he was enjoying his destined fortune in order to diminish the results of his past pious activities.

O grande sábio e santo Maitreya disse a Vidura: Meu querido Vidura, o rei Pṛthu viveu na região entre os dois grandes rios Ganges e Yamunā. Por ser muito opulento, parecia que estava des­frutando da fortuna a ele destinada a fim de reduzir os resultados de suas atividades piedosas passadas.

Purport

Comentário

The terms “pious” and “impious” are applicable only in reference to the activities of an ordinary living being. But Mahārāja Pṛthu was a directly empowered incarnation of Lord Viṣṇu; therefore he was not subject to the reactions of pious or impious activities. As we have already explained previously, when a living being is specifically empowered by the Supreme Lord to act for a particular purpose, he is called a śaktyāveśa-avatāra. Pṛthu Mahārāja was not only a śaktyāveśa-avatāra but also a great devotee. A devotee is not subjected to the reactions resulting from past deeds. In the Brahma-saṁhitā it is said, karmāṇi nirdahati kintu ca bhakti-bhājām: for devotees the results of past pious and impious activities are nullified by the Supreme Personality of Godhead. The words ārabdhān eva mean “as if achieved by past deeds,” but in the case of Pṛthu Mahārāja there was no question of reaction to past deeds, and thus the word eva is used here to indicate comparison to ordinary persons. In Bhagavad-gītā the Lord says, avajānanti māṁ mūḍhāḥ. This means that sometimes people misunderstand an incarnation of the Supreme Personality of Godhead to be an ordinary man. The Supreme Godhead, His incarnations or His devotees may pose themselves as ordinary men, but they are never to be considered as such. Nor should an ordinary man not supported by authorized statements of the śāstras and ācāryas be accepted as an incarnation or devotee. By the evidence of śāstra, Sanātana Gosvāmī detected Lord Caitanya Mahāprabhu to be a direct incarnation of Kṛṣṇa, the Supreme Personality of Godhead, although Lord Caitanya never disclosed the fact. It is therefore generally recommended that the ācārya, or guru, should not be accepted as an ordinary man.

SIGNIFICADO—Os termos “piedoso” e “ímpio” são aplicáveis apenas em referên­cia às atividades de um ser vivo comum. Porém, Mahārāja Pṛthu era uma encarnação diretamente dotada de poder pelo Senhor Viṣṇu; portanto, ele não estava sujeito às reações de atividades pie­dosas ou impiedosas. Como já explicamos anteriormente, quando um ser vivo é especificamente dotado de poder pelo Senhor Su­premo para agir com um objetivo em particular, ele se chama śaktyāveśa-avatāra. Pṛthu Mahārāja era não apenas um śaktyāveśa­-avatāra, mas também um grande devoto. O devoto não está sujeito às reações resultantes de atos passados. A Brahma-saṁhitā afirma que karmāṇi nirdahati kintu ca bhakti-bhājām: a Suprema Persona­lidade de Deus anula os resultados de atividades passadas piedosas ou impiedosas dos devotos. As palavras ārabdhān eva significam “como se alcançadas mediante atividades passadas”, mas, no caso de Pṛthu Mahārāja, não havia possibilidade de reação a atos passa­dos, e, deste modo, a palavra eva é usada aqui para indicar compa­ração com as pessoas comuns. Na Bhagavad-gītā, o Senhor diz: avajānanti māṁ mūḍhāḥ. Isso significa que às vezes as pessoas confundem uma encarnação da Suprema Personalidade de Deus com um homem comum. A Divindade Suprema, Suas encarnações ou Seus devotos podem se fazer passar por homens comuns, mas jamais devem ser considerados assim. Tampouco deve um homem comum, sem o apoio das afirmações autorizadas dos śāstras e dos ācāryas, ser aceito como uma encarnação ou devoto. Apoiado na evidência dos śāstras, Sanātana Gosvāmī percebeu que o Senhor Caitanya Mahāprabhu era uma encarnação direta de Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus, embora o Senhor Caita­nya nunca tivesse revelado o fato. Portanto, recomenda-se geral­mente que não se entenda o ācārya, ou guru, como um homem comum.