Skip to main content

Text 27

VERSO 27

Devanagari

Devanagari

तोकेन जीवहरणं यदुलूकिकाया-
स्त्रैमासिकस्य च पदा शकटोऽपवृत्त: ।
यद् रिङ्गतान्तरगतेन दिविस्पृशोर्वा
उन्मूलनं त्वितरथार्जुनयोर्न भाव्यम् ॥ २७ ॥

Text

Texto

tokena jīva-haraṇaṁ yad ulūki-kāyās
trai-māsikasya ca padā śakaṭo ’pavṛttaḥ
yad riṅgatāntara-gatena divi-spṛśor vā
unmūlanaṁ tv itarathārjunayor na bhāvyam
tokena jīva-haraṇaṁ yad ulūki-kāyās
trai-māsikasya ca padā śakaṭo ’pavṛttaḥ
yad riṅgatāntara-gatena divi-spṛśor vā
unmūlanaṁ tv itarathārjunayor na bhāvyam

Synonyms

Sinônimos

tokena — by a child; jīva-haraṇam — killing a living being; yat — one which; ulūki-kāyāḥ — assumed the giant body of a demon; trai-māsikasya — of one who is only three months old; ca — also; padā — by the leg; śakaṭaḥ apavṛttaḥ — turned over the cart; yat — one who; riṅgatā — while crawling; antara-gatena — being overtaken; divi — high in the sky; spṛśoḥ — touching; — either; unmūlanam — uprooting; tu — but; itarathā — anyone else than; arjunayoḥ — of the two arjuna trees; na bhāvyam — was not possible.

tokena — por uma criança; jīva-haraṇam — matar um ser vivo; yat — alguém que; ulūki-kāyāḥ — assumiu o corpo gigantesco de um demônio; trai-māsikasya — de uma pessoa que tem apenas três meses de idade; ca — também; padā — com a perna; śakaṭaḥ apavṛttaḥ — virou a carroça; yat — alguém que; riṅgatā — enquanto engatinhava; antara-gatena — sendo subjugadas; divi — o alto do céu; spṛśoḥ — tocando; — ou; unmūlanam — arrancando pela raiz; tu — mas; itarathā — alguma outra pessoa; arjunayoḥ — das duas árvores arjuna; na bhāvyam — não era possível.

Translation

Tradução

There is no doubt about Lord Kṛṣṇa’s being the Supreme Lord. Otherwise, how was it possible for Him to kill a giant demon like Pūtanā when He was just on the lap of His mother, to overturn a cart with His leg when He was only three months old, or to uproot a pair of arjuna trees so high that they touched the sky, when He was only crawling? All these activities are impossible for anyone other than the Lord Himself.

Não há dúvida alguma de que o Senhor Kṛṣṇa é o Senhor Supremo. Caso contrário, como seria possível que Ele matasse uma demônia gigantesca como Pūtanā quando Ele ainda vivia no colo de Sua mãe; virasse uma carroça com Sua perna quando tinha apenas três meses de idade; arrancasse pela raiz um par de árvores arjuna tão altas que tocavam o céu, quando Ele apenas engatinhava? Todas essas atividades são possíveis apenas para alguém como o próprio Senhor.

Purport

Comentário

One cannot manufacture a God by one’s mental speculation or by numerical votes, as has become a practice for the less intelligent class of men. God is God eternally, and an ordinary living entity is eternally a part and parcel of God. God is one without a second, and the ordinary living entities are many without number. All such living entities are maintained by God Himself, and that is the verdict of the Vedic literatures. When Kṛṣṇa was on the lap of His mother, the demon Pūtanā appeared before His mother and prayed to nurture the child in her lap. Mother Yaśodā agreed, and the child was transferred onto the lap of Pūtanā, who was in the garb of a respectable lady. Pūtanā wanted to kill the child by smearing poison on the nipple of her breast. But when everything was complete, the Lord sucked her breast along with her very air of life, and the demon’s gigantic body, said to be as long as six miles, fell down. But Lord Kṛṣṇa did not need to expand Himself to the length of the she-demon Pūtanā, although He was quite competent to extend Himself more than six miles long. In His Vāmana incarnation He posed Himself as a dwarf brāhmaṇa, but when He took possession of His land, promised by Bali Mahārāja, He expanded His footstep to the top of the universe, extending over thousands and millions of miles. So it was not very difficult for Kṛṣṇa to perform a miracle by extending His bodily feature, but He had no desire to do it because of His deep filial love for His mother, Yaśodā. If Yaśodā had seen Kṛṣṇa in her lap extending six miles to cope with the she-demon Pūtanā, then the natural maternal love of Yaśodā would have been hurt because in that way Yaśodā would have come to know that her so-called son, Kṛṣṇa, was God Himself. And with the knowledge of the Godhood of Kṛṣṇa, Yaśodāmayī would have lost the temper of her love for Kṛṣṇa as a natural mother. But as far as Lord Kṛṣṇa is concerned, He is God always, either as a child on the lap of His mother, or as the coverer of the universe, Vāmanadeva. He does not require to become God by undergoing severe penances, although some men think of becoming God in that way. By undergoing severe austerities and penances, one cannot become one or equal with God, but one can attain most of the godly qualities. A living being can attain godly qualities to a large extent, but he cannot become God, whereas Kṛṣṇa, without undergoing any type of penance, is God always, either in the lap of His mother or growing up or at any stage of growth.

SIGNIFICADO—Ninguém pode fabricar um Deus valendo-se da especulação mental ou colocando votos numa urna, como virou uma prática para a classe de homens menos inteligentes. Deus é Deus eternamente, e a entidade viva comum é eternamente uma parte integrante de Deus. Deus é único e inigualável, e os seres vivos comuns são muitos e incontáveis. Todas essas entidades vivas são mantidas pelo próprio Deus, e esse é o veredito dos textos védicos. Quando Kṛṣṇa estava no colo de Sua mãe, a demônia Pūtanā apareceu diante de Sua mãe e pediu para amamentar a criança em seu próprio colo. Mãe Yaśodā concordou, e a criança foi transferida para o colo de Pūtanā, que tinha a aparência de uma dama respeitável. Pūtanā queria matar a criança passando veneno nos bicos de seus seios. No final de tudo, porém, o Senhor sugou seu seio juntamente com o próprio ar vital dela, e caiu ao chão o gigantesco corpo da demônia, o qual, segundo as pessoas diziam, tinha dez quilômetros de comprimento. Mas o Senhor Kṛṣṇa não precisou ficar do tamanho da demônia, embora fosse bastante competente para estender-Se por mais de dez quilômetros. Em Sua encarnação como Vāmana, Ele Se apresentou como um brāhmaṇa anão, mas, quando tomou posse de Sua terra, prometida por Bali Mahārāja, Ele expandiu Seu passo até o topo do universo, que se estende por milhares e milhões de quilômetros. Logo, não seria muito difícil para Kṛṣṇa realizar um milagre estendendo Seu aspecto corporal, mas Ele não queria tomar essa atitude por causa do profundo amor filial que devotava à Sua mãe, Yaśodā. Se Yaśodā tivesse visto que, no colo de Pūtanā, Kṛṣṇa havia Se estendido por dez quilômetros para competir com a demônia, então o natural amor materno de Yaśodā seria ferido, pois, dessa maneira, Yaśodā acabaria sabendo que seu aparente filho, Kṛṣṇa, era o próprio Deus. E, uma vez ciente de que Kṛṣṇa é Deus, o amor de Yaśodāmayī por Kṛṣṇa teria perdido sua conotação materna natural. Mas quanto ao Senhor Kṛṣṇa, Ele é sempre Deus, quer como um bebê no colo de Sua mãe, quer como Vāmanadeva, que abarcou o universo. Ele não precisa submeter-Se a rigorosas penitências para Se tornar Deus, embora haja aqueles que pensem em tornar-se Deus recorrendo a esse processo. Pelo simples fato de submeter-se a rigorosas austeridades e penitências, ninguém pode tornar-se uno com Deus ou igual a Ele, mas, com este método, pode-se adquirir a maioria das qualidades divinas. O ser vivo pode, até certo ponto, alcançar qualidades divinas, mas não pode tornar-se Deus, ao passo que Kṛṣṇa, sem submeter-Se a nenhuma espécie de penitência, é sempre Deus, seja no colo de Sua mãe, seja crescendo, seja em qualquer etapa do crescimento.

So at the age of only three months He killed the Śakaṭāsura, who had remained hidden behind a cart in the house of Yaśodāmayī. And when He was crawling and was disturbing His mother from doing household affairs, the mother tied Him with a grinding pestle, but the naughty child dragged the pestle up to a pair of very high arjuna trees in the yard of Yaśodāmayī, and when the pestle was stuck between the pair of trees, they fell down with a horrible sound. When Yaśodāmayī came to see the happenings, she thought that her child had been saved from the falling trees by the mercy of the Lord, without knowing that the Lord Himself, crawling in her yard, had wreaked the havoc. So that is the way of reciprocation of love affairs between the Lord and His devotees. Yaśodāmayī wanted to have the Lord as her child, and the Lord played exactly like a child in her lap, but at the same time played the part of the Almighty Lord whenever it was so required. The beauty of such pastimes was that the Lord fulfilled everyone’s desire. In the case of felling the gigantic arjuna trees, the Lord’s mission was to deliver the two sons of Kuvera, who were condemned to become trees by the curse of Nārada, as well as to play like a crawling child in the yard of Yaśodā, who took transcendental pleasure in seeing such activities of the Lord in the very yard of her home.

Assim, com apenas três meses de idade, Ele matou Śakaṭāsura, que se escondera atrás de uma carroça na casa de Yaśodāmayī. E quando Ele estava engatinhando e impediu que Sua mãe realizasse suas tarefas domésticas, a mãe O amarrou a um pilão, mas o menino travesso arrastou o pilão na direção de um par de árvores arjuna muito altas que estavam no quintal de Yaśodāmayī, e, quando o pilão enganchou-se entre as duas árvores, elas caíram, produzindo um estrondo horrível. Quando foi ver o que estava acontecendo, Yaśodāmayī pensou que, pela misericórdia do Senhor, seu filho fora salvo das árvores que caíram, sem saber que o próprio Senhor, engatinhando em seu quintal, havia feito o estrago. Eis, então, como o Senhor e Seus devotos convivem amorosamente. Yaśodāmayī queria ter o Senhor como seu filho, e, em seu colo, o Senhor agia exatamente como seu filho, mas, ao mesmo tempo, agia como o Senhor Onipotente sempre que houvesse essa necessidade. A beleza desses passatempos é que o Senhor satisfazia o desejo de todos. No caso da derrubada das gigantescas árvores arjuna, a missão do Senhor era libertar os dois filhos de Kuvera, que foram condenados a se tornarem árvores pela maldição de Nārada, e também era Sua missão agir como uma criancinha que engatinhava no quintal de Yaśodā, que sentia prazer transcendental em ver essas atividades do Senhor bem no quintal de sua casa.

The Lord in any condition is Lord of the universe, and He can act as such in any form, gigantic or small, as He likes.

O Senhor, em qualquer situação, é o Senhor do universo, e Ele pode desempenhar essa função em qualquer forma que Ele queira assumir, gigantesca ou pequena.