Skip to main content

VERSO 10

Text 10

Texto

Text

nābher asāv ṛṣabha āsa sudevi-sūnur
yo vai cacāra sama-dṛg jaḍa-yoga-caryām
yat pāramahaṁsyam ṛṣayaḥ padam āmananti
svasthaḥ praśānta-karaṇaḥ parimukta-saṅgaḥ
nābher asāv ṛṣabha āsa sudevi-sūnur
yo vai cacāra sama-dṛg jaḍa-yoga-caryām
yat pāramahaṁsyam ṛṣayaḥ padam āmananti
svasthaḥ praśānta-karaṇaḥ parimukta-saṅgaḥ

Sinônimos

Synonyms

nābheḥ — por meio de Mahārāja Nābhi; asau — a Personalidade de Deus; ṛṣabhaḥ — Ṛṣabha; āsa — tornou-Se; sudevi — Sudevī; sūnuḥ — o filho de; yaḥ — quem; vai — decerto; cacāra — realizou; sama-dṛk — equilibrada; jaḍa — material; yogacaryām – prática de yoga; yat — a qual; pāramahaṁsyam — a fase de perfeição máxima; ṛṣayaḥ — os sábios eruditos; padam — situação; āmananti — aceitam; svasthaḥ — situado no eu; praśānta — suspensos; karaṇaḥ — os sentidos materiais; parimukta — perfeitamente liberados; saṅgaḥ — contaminação material.

nābheḥ — by Mahārāja Nābhi; asau — the Personality of Godhead; ṛṣabhaḥ — Ṛṣabha; āsa — became; sudevi — Sudevī; sūnuḥ — the son of; yaḥ — who; vai — certainly; cacāra — performed; sama-dṛk — equibalanced; jaḍa — material; yoga-caryām — performance of yoga; yat — which; pāramahaṁsyam — the highest stage of perfection; ṛṣayaḥ — the learned sages; padam — situation; āmananti — do accept; svasthaḥ — self-reposed; praśānta — suspended; karaṇaḥ — the material senses; parimukta — perfectly liberated; saṅgaḥ — material contamination.

Tradução

Translation

O Senhor apareceu como o filho de Sudevī, a esposa do rei Nābhi, e era conhecido como Ṛṣabhadeva. Ele praticou o yoga materialista para equilibrar a mente. Esse estágio também é aceito como a situação de liberação mais perfeita, na qual a pessoa se situa em seu próprio eu e permanece inteiramente satisfeita.

The Lord appeared as the son of Sudevī, the wife of King Nābhi, and was known as Ṛṣabhadeva. He performed materialistic yoga to equibalance the mind. This stage is also accepted as the highest perfectional situation of liberation, wherein one is situated in one’s self and is completely satisfied.

Comentário

Purport

SIGNIFICADO—Entre os muitos tipos de práticas místicas para se alcançar a autorrealização, o processo de jaḍa-yoga também é aceito pelas autoridades. Esse jaḍa-yoga consiste em práticas através das quais a pessoa se torna tal qual uma pedra bruta para evitar afetar-se pelas reações materiais. Assim como uma pedra é indiferente a todas as espécies de investidas e reinvestidas das situações externas, do mesmo modo, a pessoa pratica jaḍa-yoga, tolerando a dor que é voluntariamente infligida no corpo material. Esses yogīs, entre muitos métodos de autoflagelação, arrancam os pelos de seu rosto, sem barbearem-se e sem a ajuda de nenhum instrumento. Contudo o verdadeiro propósito dessa prática de jaḍa-yoga é livrar-se de toda a afeição material e situar-se completamente no eu. Na fase final de sua vida, o imperador Ṛṣabhadeva vagava como um homem louco e mudo, não se deixando afetar por nenhuma espécie de maus-tratos corpóreos. Vendo-o como um louco, vagando nu com cabelo comprido e barba longa, as crianças e os homens menos inteligentes nas ruas cuspiam nele e urinavam em seu corpo. Ele se deitava sobre seu próprio excremento e ficava imóvel. Porém, o excremento de seu corpo era fragrante como o aroma de flores perfumadas, e uma pessoa santa o reconheceria como um paramahaṁsa, alguém na fase máxima de perfeição humana. Entretanto, a pessoa que não consegue tornar seu excremento perfumado não deve imitar o imperador Ṛṣabhadeva. A prática de jaḍa-yoga foi possível para Ṛṣabhadeva e outros no mesmo nível de perfeição, mas essa prática extraordinária é impossível para um homem comum.

Out of many types of mystic performances for self-realization, the process of jaḍa-yoga is also one accepted by authorities. This jaḍa-yoga involves practicing becoming like a dumb stone and not being affected by material reactions. Just as a stone is indifferent to all kinds of attacks and reattacks of external situations, similarly one practices jaḍa-yoga by tolerating voluntary infliction of pain upon the material body. Such yogīs, out of many self-infliction methods, practice plucking out the hairs on their heads, without shaving and without any instrumental help. But the real purpose of such jaḍa-yoga practice is to get free from all material affection and to be completely situated in the self. At the last stage of his life, Emperor Ṛṣabhadeva wandered like a dumb madman, unaffected by all kinds of bodily mistreatment. Seeing him like a madman, wandering naked with long hair and a long beard, less intelligent children and men in the street used to spit on him and urinate on his body. He used to lie in his own stool and never move. But the stool of his body was fragrant like the smell of fragrant flowers, and a saintly person would recognize him as a paramahaṁsa, one in the highest state of human perfection. One who is not able to make his stool fragrant should not, however, imitate Emperor Ṛṣabhadeva. The practice of jaḍa-yoga was possible for Ṛṣabhadeva and others on the same level of perfection, but such an uncommon practice is impossible for an ordinary man.

O verdadeiro propósito de jaḍa-yoga, como se menciona aqui neste verso, é praśānta-karaṇaḥ, ou subjugar os sentidos. Todo o processo de yoga, qualquer que seja o título que receba, serve para controlar os desenfreados sentidos materiais e, deste modo, preparar a pessoa para a autorrealização. Especificamente nesta era, esse jaḍa-yoga não pode ter nenhum valor prático, mas, por outro lado, a prática de bhakti-yoga é viável, visto que é muito apropriada para esta era. O simples método de ouvir a fonte correta, o Śrīmad-Bhāgavatam, levará a pessoa à fase de máxima perfeição ióguica. Ṛṣabhadeva era filho do rei Nābhi e neto do rei Āgnīdhra, e foi o pai do rei Bharata, cujo nome serviu para que este planeta Terra fosse chamado de Bhārata-varṣa. A mãe de Ṛṣabhadeva também era conhecida como Merudevī, embora seu nome seja aqui mencionado como Sudevī. Às vezes se propõe que Sudevī era outra esposa do rei Nābhi, mas como em outras passagens menciona-se que o rei Ṛṣabhadeva é filho de Merudevī, é evidente que Merudevī e Sudevī são a mesma pessoa conhecida por nomes diferentes.

The real purpose of jaḍa-yoga, as mentioned here in this verse, is praśānta-karaṇaḥ, or subduing the senses. The whole process of yoga, under whatever heading it may be, is to control the unbridled material senses and thus prepare oneself for self-realization. In this age specifically, this jaḍa-yoga cannot be of any practical value, but on the other hand the practice of bhakti-yoga is feasible because it is just suitable for this age. The simple method of hearing from the right source, Śrīmad-Bhāgavatam, will lead one to the highest perfectional stage of yoga. Ṛṣabhadeva was the son of King Nābhi and the grandson of King Āgnīdhra, and he was the father of King Bharata, after whose name this planet earth was called Bhārata-varṣa. Ṛṣabhadeva’s mother was also known as Merudevī, although her name is mentioned here as Sudevī. It is sometimes proposed that Sudevī was another wife of King Nābhi, but since King Ṛṣabhadeva is mentioned elsewhere as the son of Merudevī, it is clear that Merudevī and Sudevī are the same person under different names.