Skip to main content

VERSO 24

Texto 24

Texto

Texto

viśeṣas tasya deho ’yaṁ
sthaviṣṭhaś ca sthavīyasām
yatredaṁ vyajyate viśvaṁ
bhūtaṁ bhavyaṁ bhavac ca sat
viśeṣas tasya deho ’yaṁ
sthaviṣṭhaś ca sthavīyasām
yatredaṁ vyajyate viśvaṁ
bhūtaṁ bhavyaṁ bhavac ca sat

Sinônimos

Palabra por palabra

viśeṣaḥ — pessoal; tasya — Seu; dehaḥ — corpo; ayam — este; sthaviṣṭhaḥ — grosseiramente material; ca — e; sthavīyasām — de toda a matéria; yatra — onde; idam — todos estes fenômenos; vyajyate — experimenta-se; viśvam — universo; bhūtam — passado; bhavyam — futuro; bhavat — presente; ca — e; sat — resultante.

viśeṣaḥ — personal; tasya — Su; dehaḥ — cuerpo; ayam — este; sthaviṣṭhaḥ — sumamente material; ca — y; sthavīyasām — de toda la materia; yatra — en donde; idam — todos estos fenómenos; vyajyate — se experimenta; viśvam — universo; bhūtam — pasado; bhavyam — futuro; bhavat — presente; ca — y; sat — resultantes.

Tradução

Traducción

Esta gigantesca manifestação do mundo material fenomenal como um todo é o corpo pessoal da Verdade Absoluta, onde se experimenta o passado, o presente e o futuro universais resultantes do tempo material.

Toda esta gigantesca manifestación del mundo material fenoménico es el cuerpo personal de la Verdad Absoluta, en donde el tiempo material se experimenta en la forma del pasado, el presente y el futuro universal resultante.

Comentário

Significado

SIGNIFICADO—Qualquer coisa, material ou espiritual, é mera expansão da energia da Suprema Personalidade de Deus, e, como se afirma na Bhagavad-gītā (13.13), o Senhor onipotente tem Seus olhos, cabeças e outras partes corpóreas transcendentais distribuídos por toda parte. Ele pode ver, ouvir, tocar ou manifestar-Se em toda e qualquer parte, pois está presente em todo lugar como a Superalma de todas as almas infinitesimais, embora tenha Sua morada particular no mundo absoluto. O mundo relativo também é Sua representação fenomenal porque não passa de uma expansão de Sua energia transcendental. Embora Ele esteja em Sua morada, Sua energia se distribui por toda parte, assim como o Sol que está num certo local também se expande por toda parte, pois os raios do Sol, não sendo diferentes do Sol, são aceitos como expansões do disco solar. No Viṣṇu Purāṇa (1.22.52), afirma-se que, assim como o fogo que está num lugar expande seus raios e calor, do mesmo modo, o Espírito Supremo, a Personalidade de Deus, expande-Se em toda e qualquer parte através de Sua energia múltipla. A manifestação fenomenal do universo gigantesco é apenas uma parte de Seu corpo virā. Os homens menos inteligentes não podem conceber a forma transcendental e inteiramente espiritual do Senhor, mas ficam atônitos com Suas diferentes energias, assim como os aborígenes ficam maravilhados com o relâmpago, uma montanha gigantesca ou uma figueira-de-bengala que cresceu muito majestosamente. Os aborígenes louvam a força do tigre e do elefante por causa da energia e força superiores que eles têm. Os asuras não podem reconhecer a existência do Senhor, embora haja vívidas descrições do Senhor nas escrituras reveladas, embora o Senhor encarne e manifeste Sua força e energia incomuns, e embora Ele seja aceito como a Suprema Personalidade de Deus pelos sábios eruditos e santos, como Vyāsadeva, Nārada, Asita e Devala no passado, e por Arjuna na Bhagavad-gītā, bem como por ācāryas como Śaṅkara, Rāmānuja, Madhva e o Senhor Śrī Caitanya Mahāprabhu na era moderna. Os asuras não aceitam nenhuma evidência comprovada nas escrituras reveladas, tampouco reconhecem a autoridade dos grandes ācāryas. Eles querem ver com seus próprios olhos imediatamente. Portanto, eles podem ver o corpo gigantesco do Senhor como o virāṭ, e isso responderá ao seu desafio, e, como estão acostumados a prestar homenagem à força material superior, tal como a do tigre, elefante e relâmpago, podem oferecer respeitos ao virāṭ-rūpa. O Senhor Kṛṣṇa, a pedido de Arjuna, manifestou Seu virāṭ-rūpa para os asuras. O devoto puro do Senhor, não estando acostumado a olhar para tal forma gigantesca e mundana do Senhor, precisa de uma visão especial para esse propósito. O Senhor, portanto, concedeu a Arjuna uma visão especial para que ele pudesse olhar Seu virāṭ-rūpa descrito no décimo primeiro capítulo da Bhagavad-gītā. Esse virāṭ-rūpa do Senhor foi especialmente manifesto, não para o benefício de Arjuna, mas para aquela classe de homens sem inteligência que aceita toda e qualquer pessoa como uma encarnação do Senhor e, assim, desencaminha a massa geral da população. Para eles, indica-se que se deve pedir que a encarnação barata manifeste seu virāṭ-rūpa para que possa, então, ser estabelecida como uma encarnação. A manifestação virāṭ-rūpa do Senhor é simultaneamente um desafio para os ateístas e um favor para os asuras, que podem pensar no Senhor como o virāṭ e, dessa maneira, tirar aos poucos a sujeira de seus corações para se qualificarem a realmente ver a forma transcendental do Senhor em um futuro próximo. Esse é um favor que o Senhor misericordiosíssimo concede aos ateístas e materialistas grosseiros.

Cualquier cosa, ya sea material o espiritual, no es más que una expansión de la energía de la Suprema Personalidad de Dios, y, como se afirma en el Bhagavad-gītā (13.13), el omnipotente Señor tiene Sus trascendentales ojos, cabezas y otras partes del cuerpo, distribuidas por todas partes. Él puede ver, oír, tocar o manifestarse en cualquier parte, ya que Él está presente en todas partes como la Superalma de todas las almas infinitesimales, aunque Él tiene Su morada específica en el mundo absoluto. El mundo relativo también es una representación de Él en la forma de fenómenos, porque no es más que una expansión de Su energía trascendental. Aunque Él está en Su morada, Su energía se distribuye por todas partes, de la misma manera en que el Sol se encuentra tanto localizado como expandido por todas partes, ya que los rayos del Sol, no siendo diferentes del Sol, se consideran expansiones del disco solar. En el Viṣṇu Purāṇa (1.22.52) se dice que así como el fuego difunde desde un lugar sus rayos y su calor, así mismo el Espíritu Supremo, la Personalidad de Dios, se expande por todas partes mediante Sus múltiples energías. La manifestación fenoménica del gigantesco universo es solo una parte de Su cuerpo virāṭ. Los hombres poco inteligentes no pueden concebir la trascendental forma totalmente espiritual del Señor, pero los asombran Sus diferentes energías, tal como a los aborígenes los llena de asombro la manifestación del relámpago, una gigantesca montaña o un árbol baniano inmensamente expandido. Los aborígenes elogian la fuerza del tigre y del elefante por la superioridad de su energía y poder. Los asuras no pueden reconocer la existencia del Señor, aunque en las Escrituras reveladas hay vívidas descripciones de Él, aunque Él se encarna y exhibe Su fuerza y energía inusitadas, y aunque a Él lo aceptan como la Suprema Personalidad de Dios santos y eruditos entendidos, tales como Vyāsadeva, Nārada, Asita y Devala en el pasado, y Arjuna en el Bhagavad-gītā, así como también ācāryas tales como Śaṇkara, Rāmānuja, Madhva y el Señor Caitanya en la era moderna. Los asuras no aceptan ninguna prueba que las Escrituras reveladas presentan como evidencia, ni tampoco reconocen la autoridad de los grandes ācāryas. Ellos quieren de inmediato verlo todo con sus ojos. Por consiguiente, ellos pueden ver el gigantesco cuerpo del Señor como virāṭ, el cual responderá a su desafío, y como están acostumbrados a rendir homenaje al poder material superior, tal como el tigre, el elefante y el relámpago, pueden ofrecer respetos al virāṭ-rūpa. El Señor Kṛṣṇa, a pedido de Arjuna, exhibió Su virāṭ-rūpa para los asuras. Como el devoto puro del Señor no está acostumbrado a ver esa gigantesca forma mundana del Señor, requiere de una visión especial para ello. Por lo tanto, el Señor favoreció a Arjuna con la visión especial necesaria para ver Su virāṭ-rūpa que se describe en el undécimo capítulo del Bhagavad-gītā. Ese virāṭ-rūpa del Señor se manifestó especialmente, no para beneficio de Arjuna, sino para esa clase de hombres poco inteligentes que aceptan a absolutamente cualquiera como una encarnación del Señor, desencaminando así a la generalidad de la gente. Para ellos se da la indicación de que uno tiene que pedir a la encarnación de pacotilla que exhiba su virāṭ-rūpa, para que así se le pueda reconocer como una encarnación. La manifestación virāṭ-rūpa del Señor es simultáneamente un desafío al ateo y un favor para los asuras, los cuales pueden pensar en el Señor como virāṭ y de ese modo limpiar gradualmente sus corazones de las suciedades que hay en ellos, con el fin de volverse aptos para ver de hecho la trascendental forma del Señor en un futuro cercano. Este es un favor que el supremamente misericordioso Señor les hace a los ateos y a los muy materialistas.