VERSO 16
TEKST 16
Texto
Tekst
kṣaraś cākṣara eva ca
kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni
kūṭa-stho ’kṣara ucyate
kṣaraś cākṣara eva ca
kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni
kūṭa-stho ’kṣara ucyate
Sinônimos
Synonyms
dvau – dwa; imau – te; puruṣau – żywe istoty; loke – w świecie; kṣaraḥ – omylne; ca – i; akṣaraḥ – nieomylne; eva – na pewno; ca – i; kṣaraḥ – omylne; sarvāṇi – wszystkie; bhūtāni – żywe istoty; kūṭa-sthaḥ – w jedności; akṣaraḥ – nieomylne; ucyate – jest powiedziane.
Tradução
Translation
Há duas classes de seres, os falíveis e os infalíveis. No mundo material, toda entidade viva é falível, e no mundo espiritual, toda entidade viva é chamada infalível.
Są dwie klasy istot: omylne i nieomylne. W materialnym świecie każda istota jest omylna, natomiast każda w świecie duchowym nazywana jest nieomylną.
Comentário
Purport
Como já foi explicado, o Senhor, em Sua encarnação de Vyāsadeva, compilou o Vedānta-sūtra. Aqui, o Senhor faz um resumo do conteúdo do Vedānta-sūtra. Ele diz que as entidades vivas, que são inúmeras, podem dividir-se em duas classes — falíveis e infalíveis. As entidades vivas são eternamente partes integrantes separadas da Suprema Personalidade de Deus. Quando estão em contato com o mundo material, elas se chamam jīva-bhūta, e as palavras sânscritas utilizadas aqui, kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni, dão a entender que elas são falíveis. Entretanto, aqueles que estão unidos com a Suprema Personalidade de Deus são chamados infalíveis. Unidade não quer dizer que eles não tenham individualidade, mas que não há desunião. Todos eles vivem em harmonia com o propósito da criação. É claro que no mundo espiritual não existe fenômeno tal como a criação, mas já que a Suprema Personalidade de Deus, como se declara no Vedānta-sūtra, é a fonte de todas as emanações, explica-se esta concepção.
ZNACZENIE:
Jak zostało to już wyjaśnione, Pan w Swojej inkarnacji jako Vyāsadeva skompilował Vedānta-sūtrę. Tutaj Pan podaje w skrócie treść Vedānta-sūtry: mówi On, że żywe istoty, których liczba jest nieograniczona, można podzielić na dwie klasy – istoty omylne i nieomylne. Żywe istoty są wiecznie oddzielnymi cząstkami Najwyższej Osoby Boga. Kiedy są w kontakcie z tym światem materialnym, nazywane są jīva-bhūta; a sanskryckie słowa użyte tutaj: kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni, oznaczają, iż są one omylne. Te jednakże, które są w jedności z Najwyższą Osobą Boga, nazywane są nieomylnymi. To że są w jedności z Bogiem nie oznacza, że nie posiadają one indywidualności, ale że nie ma między nimi niezgody. Wszystkie one są zgodne co do celu stworzenia. Oczywiście w świecie duchowym nie ma takiej rzeczy jak stworzenie, ale skoro Najwyższa Osoba Boga – jak oznajmia Vedānta-sūtra – jest źródłem wszystkich emanacji, pojęcie to jest wyjaśnione.
Conforme o Senhor Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus declara, há duas classes de entidades vivas. Os Vedas dão tal evidência, de modo que não há dúvida quanto a isto. As entidades vivas que lutam neste mundo munidas da mente e dos cinco sentidos, têm corpos materiais que estão mudando. Enquanto a entidade viva for condicionada, seu corpo mudará devido ao contato com a matéria; a matéria está mudando, logo, a entidade viva parece estar mudando. Mas no mundo espiritual o corpo não é feito de matéria, por isso, não há mudança. No mundo material a entidade viva passa por seis mudanças — nascimento, crescimento, permanência, reprodução, depois definhamento e desaparecimento. Essas mudanças são próprias do corpo material. Mas no mundo espiritual o corpo não muda; não há velhice, não há nascimento, não há morte. Lá, tudo existe em unidade. Kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni: qualquer entidade viva que tenha entrado em contato com a matéria, a começar do primeiro ser criado, Brahmā, e indo até a pequena formiga, está mudando de corpo; portanto, todos são falíveis. Entretanto, no mundo espiritual, todos, tendo características iguais, são liberados.
Według oznajmienia Najwyższej Osoby Boga, Pana Kṛṣṇy, są dwie klasy istot. Vedy dają tego dowody, więc nie ma co do tego wątpliwości. Żywe istoty, które walczą w tym materialnym świecie z umysłem i pięcioma zmysłami, posiadają ciała materialne, które zmieniają się tak długo, dopóki żywa istota jest uwarunkowana. Przyczyną zmiany ciała jest kontakt z materią; materia zmienia się, więc również żywa istota zdaje się zmieniać. Ale ciała w świecie duchowym nie są zbudowane z materii, dlatego nie podlegają żadnym zmianom. W świecie materialnym żywa istota przechodzi sześć zmian – rodzi się, rośnie, trwa przez pewien czas, daje narodziny potomstwu, następnie słabnie i w końcu ginie. Na tym polegają zmiany ciała materialnego. Lecz w świecie duchowym ciało nie podlega żadnym zmianom. Nie ma tam narodzin, starości ani śmierci. Wszyscy istnieją tam w jedności. Kṣaraḥ sarvāṇi bhūtāni: każda żywa istota, która weszła w kontakt z materią, począwszy od pierwszej stworzonej żywej istoty, Brahmy, aż do maleńkiej mrówki, zmienia swoje ciało. Zatem wszystkie one są omylne. W świecie duchowym jednakże są one wyzwolone w jedności.