ZNACZENIE:
 
Czciciele półbogów określeni zostali jako osoby mniej inteligentne. Ten werset podobnie określa impersonalistów. Pan Kṛṣṇa rozmawia tutaj z Arjuną w Swojej osobowej formie, a jednak – z powodu niewiedzy – impersonaliści sprzeczają się, że Najwyższy Pan ostatecznie nie posiada formy. Yāmunācārya, wielki wielbiciel Pana pochodzący z sukcesji uczniów wywodzącej się od Rāmānujācāryi, napisał w związku z tym dwa bardzo istotne wersety. Mówi on:

Mój drogi Panie, tacy wielbiciele jak Vyāsadeva i Nārada wiedzą, że to Ty jesteś Osobą Boga. Studiując literaturę wedyjską można dowiedzieć się o Twoich cechach, Twojej formie, czynach, i w ten sposób można zrozumieć, iż jesteś Najwyższą Osobą Boga. Pojąć Ciebie nie mogą jednak osoby będące w pasji i niewiedzy, demony i niewielbiciele. Takie osoby nie są w stanie Ciebie zrozumieć. Mimo iż mogą być ekspertami w dyskusjach na tematy Vedānty i Upaniṣadów oraz innej literatury wedyjskiej, to jednak niemożliwe jest dla nich zrozumienie Osoby Boga”.(Stotra-ratna 12)

W Brahma-saṁhicie jest powiedziane, że Osoby Boga nie można poznać jedynie przez studiowanie Vedānty. Osobę Najwyższego można zrozumieć tylko dzięki łasce Najwyższego Pana. Dlatego werset ten wyraźnie mówi, że mało inteligentni są nie tylko czciciele półbogów, ale również ci niewielbiciele, którzy zajmują się spekulacjami na temat literatury wedyjskiej i studiowaniem Vedānty bez prawdziwej świadomości Kṛṣṇy. Dla nich niemożliwym jest zrozumienie osobowej natury Boga. Osoby, które ulegają wrażeniu, że prawda Absolutna jest nieosobowa, określone zostały jako abuddhayaḥ, czyli ci, którzy nie znają ostatecznej postaci Prawdy Absolutnej. Śrīmad-Bhāgavatam oznajmia, że najwyższa realizacja rozpoczyna się od bezosobowego Brahmana, następnie wznosi się do zlokalizowanej Nadduszy – lecz ostatnim słowem w Prawdzie Absolutnej jest Osoba Boga. Współcześni impersonaliści są jeszcze mniej inteligentni, gdyż nie biorą przykładu nawet ze swojego wielkiego poprzednika – Śaṅkarācāryi, który wyraźnie oznajmił, że Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga. Nie znając Najwyższej Osoby Boga, impersonaliści uważają, że Kṛṣṇa jest jedynie synem Devakī i Vasudevy albo księciem, czy też potężną żywą istotą. Taka postawa została również potępiona w Bhagavad-gīcie (9.11). Avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: „Tylko głupcy uważają Mnie za zwykłą osobę”.

Faktem jest, że nikt nie może zrozumieć Kṛṣṇy bez pełnienia służby oddania i bez rozwinięcia w sobie świadomości Kṛṣṇy. Potwierdza to Bhāgavatam (10.14.29):

„Mój Panie, wielkość Twojej osobowości może zrozumieć ten, kto otrzymał choćby ślad łaski Twoich lotosowych stóp. Ale ci, którzy w celu poznania Najwyższej Osoby Boga oddają się spekulacjom, nie są w stanie Cię poznać, nawet gdyby studiowali Vedy przez wiele, wiele, lat”. Nie można zrozumieć ani Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy, ani Jego form, cech, imienia, jedynie na drodze spekulacji umysłowych, bądź dyskusji nad literaturą wedyjską. Należy zrozumieć Go poprzez pełnienie służby oddania. Tylko wtedy, kiedy jest się całkowicie zaangażowanym w świadomość Kṛṣṇy, zaczynając od intonowania mahā-mantry – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare – można zrozumieć Najwyższą Osobę Boga. Nie będący wielbicielami impersonaliści sądzą, że ciało Kṛṣṇy stworzone jest z tej materialnej natury i że wszystkie Jego czyny, Jego forma, i wszystko z Nim związane jest māyą. Tacy impersonaliści znani są jako Māyāvādī. Nie znają oni ostatecznej prawdy.

Werset dwudziesty oznajmia wyraźnie: (kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante ’nya-devatāḥ). „Różnym półbogom podporządkowują się ci, którzy oślepieni są przez pożądliwe pragnienia”. Jest to uznanym faktem, że oprócz Najwyższej Osoby Boga istnieją półbogowie, którzy mają swoje planety. Swoją planetę posiada również Pan. Jak oznajmia to dwudziesty trzeci werset, devān deva-yajo yānti mad-bhaktā yānti mām api: czciciele półbogów udają się na planety odpowiednich półbogów, a ci, którzy są wielbicielami Pana Kṛṣṇy, osiągają planetę Kṛṣṇalokę. Mimo iż zostało to wyraźnie oznajmione, niemądrzy impersonaliści nadal twierdzą, że Pan jest bezpostaciowy, a Jego formy są oszustwem. Czyż z nauk Gīty wynika, że półbogowie i ich siedziby są czymś bezosobowym? Stanowczo nie. Ani półbogowie, ani Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba Boga, nie są bezosobowi. Wszyscy oni są osobami. Pan Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga i posiada On Swoją własną planetę, i swoje planety mają też półbogowie.

Zatem monistyczne twierdzenie, że ostateczna prawda jest pozbawiona formy, i że ta forma jest czymś narzuconym, nie jest zgodne z prawdą. Werset ten mówi dobitnie, że forma ta nie jest wymysłem. Z Bhagavad-gīty możemy się dowiedzieć, że zarówno półbogowie, jak i Najwyższy Pan posiadają formę, i że Pan Kṛṣṇa jest sac-cid-ānanda, wieczną i pełną szczęścia wiedzą. Vedy również potwierdzają, że Najwyższa Prawda Absolutna jest, vijñānam ānandaṁ brahma (Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad 3.9.28), czyli, że jest On zbiornikiem nieograniczonych pomyślnych cech, ananta-kalyāna-guṇātmako ’sau (Viṣṇu Purāṇa 6.5.84). A w Gīcie Pan mówi, że chociaż jest On aja (nienarodzony), to jednak przychodzi. Są to fakty, które powinniśmy zrozumieć czytając Bhagavad-gītę. Nie możemy więc zrozumieć jak Najwyższa Osoba Boga może być bezosobowy; z punktu Gīty, teoria wymyślona przez impersonalistycznych monistów jest z gruntu fałszywa. Gītā oznajmia bardzo wyraźnie, że Najwyższa Prawda Absolutna, Pan Kṛṣṇa, posiada zarówno formę, jak i osobowość.