TEKST 24

TEXT 24

Tekst

Text

avyaktaṁ vyaktim āpannaṁ
manyante mām abuddhayaḥ
paraṁ bhāvam ajānanto
mamāvyayam anuttamam

Synonyms

avyaktam – niezamanifestowany; vyaktim – osobowość; āpannam – otrzymałem; manyante – myślą; mām – Mnie; abuddhayaḥ – osoby mniej inteligentne; param – najwyższy; bhāvam – istnienie; ajānantaḥ – nie znając; mama – Mojej; avyayam – niezniszczalnej; anuttamam – najwspanialszej.

avyaktam — nonmanifested; vyaktim — personality; āpannam — achieved; manyante — think; mām — Me; abuddhayaḥ — less intelligent persons; param — supreme; bhāvam — existence; ajānantaḥ — without knowing; mama — My; avyayam — imperishable; anuttamam — the finest.

Translation

Nieinteligentni, nie znający Mnie doskonale myślą, iż Ja, Najwyższa Osoba Boga, Kṛṣṇa, byłem wcześniej bezosobowym i teraz przyjąłem tę formę i osobowość. Z powodu ubogiego zasobu wiedzy nie znają Mojej wyższej, niezmiennej i doskonałej natury.

Unintelligent men, who do not know Me perfectly, think that I, the Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa, was impersonal before and have now assumed this personality. Due to their small knowledge, they do not know My higher nature, which is imperishable and supreme.

Purport

ZNACZENIE:

Czciciele półbogów określeni zostali jako osoby mniej inteligentne. Ten werset podobnie określa impersonalistów. Pan Kṛṣṇa rozmawia tutaj z Arjuną w Swojej osobowej formie, a jednak – z powodu niewiedzy – impersonaliści sprzeczają się, że Najwyższy Pan ostatecznie nie posiada formy. Yāmunācārya, wielki wielbiciel Pana pochodzący z sukcesji uczniów wywodzącej się od Rāmānujācāryi, napisał w związku z tym dwa bardzo istotne wersety. Mówi on:

Those who are worshipers of demigods have been described as less intelligent persons, and here the impersonalists are similarly described. Lord Kṛṣṇa in His personal form is here speaking before Arjuna, and still, due to ignorance, impersonalists argue that the Supreme Lord ultimately has no form. Yāmunācārya, a great devotee of the Lord in the disciplic succession of Rāmānujācārya, has written a very appropriate verse in this connection. He says,

tvāṁ śīla-rūpa-caritaiḥ parama-prakṛṣṭaiḥ
sattvena sāttvikatayā prabalaiś ca śāstraiḥ
prakhyāta-daiva-paramārtha-vidāṁ mataiś ca
naivāsura-prakṛtayaḥ prabhavanti boddhum

Mój drogi Panie, tacy wielbiciele jak Vyāsadeva i Nārada wiedzą, że to Ty jesteś Osobą Boga. Studiując literaturę wedyjską można dowiedzieć się o Twoich cechach, Twojej formie, czynach, i w ten sposób można zrozumieć, iż jesteś Najwyższą Osobą Boga. Pojąć Ciebie nie mogą jednak osoby będące w pasji i niewiedzy, demony i niewielbiciele. Takie osoby nie są w stanie Ciebie zrozumieć. Mimo iż mogą być ekspertami w dyskusjach na tematy Vedānty i Upaniṣadów oraz innej literatury wedyjskiej, to jednak niemożliwe jest dla nich zrozumienie Osoby Boga”.(Stotra-ratna 12)

“My dear Lord, devotees like Vyāsadeva and Nārada know You to be the Personality of Godhead. By understanding different Vedic literatures, one can come to know Your characteristics, Your form and Your activities, and one can thus understand that You are the Supreme Personality of Godhead. But those who are in the modes of passion and ignorance, the demons, the nondevotees, cannot understand You. They are unable to understand You. However expert such nondevotees may be in discussing Vedānta and the Upaniṣads and other Vedic literatures, it is not possible for them to understand the Personality of Godhead.” (Stotra-ratna 12)

W Brahma-saṁhicie jest powiedziane, że Osoby Boga nie można poznać jedynie przez studiowanie Vedānty. Osobę Najwyższego można zrozumieć tylko dzięki łasce Najwyższego Pana. Dlatego werset ten wyraźnie mówi, że mało inteligentni są nie tylko czciciele półbogów, ale również ci niewielbiciele, którzy zajmują się spekulacjami na temat literatury wedyjskiej i studiowaniem Vedānty bez prawdziwej świadomości Kṛṣṇy. Dla nich niemożliwym jest zrozumienie osobowej natury Boga. Osoby, które ulegają wrażeniu, że prawda Absolutna jest nieosobowa, określone zostały jako abuddhayaḥ, czyli ci, którzy nie znają ostatecznej postaci Prawdy Absolutnej. Śrīmad-Bhāgavatam oznajmia, że najwyższa realizacja rozpoczyna się od bezosobowego Brahmana, następnie wznosi się do zlokalizowanej Nadduszy – lecz ostatnim słowem w Prawdzie Absolutnej jest Osoba Boga. Współcześni impersonaliści są jeszcze mniej inteligentni, gdyż nie biorą przykładu nawet ze swojego wielkiego poprzednika – Śaṅkarācāryi, który wyraźnie oznajmił, że Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga. Nie znając Najwyższej Osoby Boga, impersonaliści uważają, że Kṛṣṇa jest jedynie synem Devakī i Vasudevy albo księciem, czy też potężną żywą istotą. Taka postawa została również potępiona w Bhagavad-gīcie (9.11). Avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: „Tylko głupcy uważają Mnie za zwykłą osobę”.

In the Brahma-saṁhitā it is stated that the Personality of Godhead cannot be understood simply by study of the Vedānta literature. Only by the mercy of the Supreme Lord can the Personality of the Supreme be known. Therefore in this verse it is clearly stated that not only are the worshipers of the demigods less intelligent, but those nondevotees who are engaged in Vedānta and speculation on Vedic literature without any tinge of true Kṛṣṇa consciousness are also less intelligent, and for them it is not possible to understand God’s personal nature. Persons who are under the impression that the Absolute Truth is impersonal are described as abuddhayaḥ, which means those who do not know the ultimate feature of the Absolute Truth. In the Śrīmad-Bhāgavatam it is stated that supreme realization begins from the impersonal Brahman and then rises to the localized Supersoul – but the ultimate word in the Absolute Truth is the Personality of Godhead. Modern impersonalists are still less intelligent, for they do not even follow their great predecessor Śaṅkarācārya, who has specifically stated that Kṛṣṇa is the Supreme Personality of Godhead. Impersonalists, therefore, not knowing the Supreme Truth, think Kṛṣṇa to be only the son of Devakī and Vasudeva, or a prince, or a powerful living entity. This is also condemned in the Bhagavad-gītā (9.11). Avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: “Only the fools regard Me as an ordinary person.”

Faktem jest, że nikt nie może zrozumieć Kṛṣṇy bez pełnienia służby oddania i bez rozwinięcia w sobie świadomości Kṛṣṇy. Potwierdza to Bhāgavatam (10.14.29):

The fact is that no one can understand Kṛṣṇa without rendering devotional service and without developing Kṛṣṇa consciousness. The Bhāgavatam (10.14.29) confirms this:

athāpi te deva padāmbuja-dvaya-
prasāda-leśānugṛhīta eva hi
jānāti tattvaṁ bhagavan-mahimno
na cānya eko ’pi ciraṁ vicinvan

„Mój Panie, wielkość Twojej osobowości może zrozumieć ten, kto otrzymał choćby ślad łaski Twoich lotosowych stóp. Ale ci, którzy w celu poznania Najwyższej Osoby Boga oddają się spekulacjom, nie są w stanie Cię poznać, nawet gdyby studiowali Vedy przez wiele, wiele, lat”. Nie można zrozumieć ani Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy, ani Jego form, cech, imienia, jedynie na drodze spekulacji umysłowych, bądź dyskusji nad literaturą wedyjską. Należy zrozumieć Go poprzez pełnienie służby oddania. Tylko wtedy, kiedy jest się całkowicie zaangażowanym w świadomość Kṛṣṇy, zaczynając od intonowania mahā-mantry – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare – można zrozumieć Najwyższą Osobę Boga. Nie będący wielbicielami impersonaliści sądzą, że ciało Kṛṣṇy stworzone jest z tej materialnej natury i że wszystkie Jego czyny, Jego forma, i wszystko z Nim związane jest māyą. Tacy impersonaliści znani są jako Māyāvādī. Nie znają oni ostatecznej prawdy.

“My Lord, if one is favored by even a slight trace of the mercy of Your lotus feet, he can understand the greatness of Your personality. But those who speculate to understand the Supreme Personality of Godhead are unable to know You, even though they continue to study the Vedas for many years.” One cannot understand the Supreme Personality of Godhead, Kṛṣṇa, or His form, quality or name simply by mental speculation or by discussing Vedic literature. One must understand Him by devotional service. When one is fully engaged in Kṛṣṇa consciousness, beginning by chanting the mahā-mantra – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare – then only can one understand the Supreme Personality of Godhead. Nondevotee impersonalists think that Kṛṣṇa has a body made of this material nature and that all His activities, His form and everything are māyā. These impersonalists are known as Māyāvādīs. They do not know the ultimate truth.

Werset dwudziesty oznajmia wyraźnie: (kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante ’nya-devatāḥ). „Różnym półbogom podporządkowują się ci, którzy oślepieni są przez pożądliwe pragnienia”. Jest to uznanym faktem, że oprócz Najwyższej Osoby Boga istnieją półbogowie, którzy mają swoje planety. Swoją planetę posiada również Pan. Jak oznajmia to dwudziesty trzeci werset, devān deva-yajo yānti mad-bhaktā yānti mām api: czciciele półbogów udają się na planety odpowiednich półbogów, a ci, którzy są wielbicielami Pana Kṛṣṇy, osiągają planetę Kṛṣṇalokę. Mimo iż zostało to wyraźnie oznajmione, niemądrzy impersonaliści nadal twierdzą, że Pan jest bezpostaciowy, a Jego formy są oszustwem. Czyż z nauk Gīty wynika, że półbogowie i ich siedziby są czymś bezosobowym? Stanowczo nie. Ani półbogowie, ani Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba Boga, nie są bezosobowi. Wszyscy oni są osobami. Pan Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga i posiada On Swoją własną planetę, i swoje planety mają też półbogowie.

The twentieth verse clearly states, kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante ’nya-devatāḥ: “Those who are blinded by lusty desires surrender unto the different demigods.” It is accepted that besides the Supreme Personality of Godhead, there are demigods who have their different planets, and the Lord also has a planet. As stated in the twenty-third verse, devān deva-yajo yānti mad-bhaktā yānti mām api: the worshipers of the demigods go to the different planets of the demigods, and those who are devotees of Lord Kṛṣṇa go to the Kṛṣṇaloka planet. Although this is clearly stated, the foolish impersonalists still maintain that the Lord is formless and that these forms are impositions. From the study of the Gītā does it appear that the demigods and their abodes are impersonal? Clearly, neither the demigods nor Kṛṣṇa, the Supreme Personality of Godhead, are impersonal. They are all persons; Lord Kṛṣṇa is the Supreme Personality of Godhead, and He has His own planet, and the demigods have theirs.

Zatem monistyczne twierdzenie, że ostateczna prawda jest pozbawiona formy, i że ta forma jest czymś narzuconym, nie jest zgodne z prawdą. Werset ten mówi dobitnie, że forma ta nie jest wymysłem. Z Bhagavad-gīty możemy się dowiedzieć, że zarówno półbogowie, jak i Najwyższy Pan posiadają formę, i że Pan Kṛṣṇa jest sac-cid-ānanda, wieczną i pełną szczęścia wiedzą. Vedy również potwierdzają, że Najwyższa Prawda Absolutna jest, vijñānam ānandaṁ brahma (Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad 3.9.28), czyli, że jest On zbiornikiem nieograniczonych pomyślnych cech, ananta-kalyāna-guṇātmako ’sau (Viṣṇu Purāṇa 6.5.84). A w Gīcie Pan mówi, że chociaż jest On aja (nienarodzony), to jednak przychodzi. Są to fakty, które powinniśmy zrozumieć czytając Bhagavad-gītę. Nie możemy więc zrozumieć jak Najwyższa Osoba Boga może być bezosobowy; z punktu Gīty, teoria wymyślona przez impersonalistycznych monistów jest z gruntu fałszywa. Gītā oznajmia bardzo wyraźnie, że Najwyższa Prawda Absolutna, Pan Kṛṣṇa, posiada zarówno formę, jak i osobowość.

Therefore the monistic contention that ultimate truth is formless and that form is imposed does not hold true. It is clearly stated here that it is not imposed. From the Bhagavad-gītā we can clearly understand that the forms of the demigods and the form of the Supreme Lord are simultaneously existing and that Lord Kṛṣṇa is sac-cid-ānanda, eternal blissful knowledge. The Vedic literature confirms that the Supreme Absolute Truth is knowledge and blissful pleasure, vijñānam ānandam brahma (Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad 3.9.28), and that He is the reservoir of unlimited auspicious qualities, ananta-kalyāna-guṇātmako ’sau (Viṣṇu Purāṇa 6.5.84). And in the Gītā the Lord says that although He is aja (unborn), He still appears. These are the facts that we should understand from the Bhagavad-gītā. We cannot understand how the Supreme Personality of Godhead can be impersonal; the imposition theory of the impersonalist monist is false as far as the statements of the Gītā are concerned. It is clear herein that the Supreme Absolute Truth, Lord Kṛṣṇa, has both form and personality.