TEKST 1

TEXT 1

Tekst

Texto

śrī-bhagavān uvāca
mayy āsakta-manāḥ pārtha
yogaṁ yuñjan mad-āśrayaḥ
asaṁśayaṁ samagraṁ māṁ
yathā jñāsyasi tac chṛṇu

Synonyms

Palabra por palabra

śrī-bhagavān uvāca – Najwyższy Pan rzekł; mayi – Mnie; āsakta-manāḥ – umysł przywiązany; pārtha – O synu Pṛthy; yogam – samorealizacja; yuñjan – praktykując; mat-āśrayaḥ – będąc świadomym Mnie (świadomość Kṛṣṇy); asaṁśayam – bez wątpienia; samagram – całkowicie; mām – Mnie; yathā – jak; jñāsyasi – możesz poznać; tat – to; śṛṇu – spróbuj wysłuchać.

śrī bhagavān uvāca — el Señor Supremo dijo; mayi — a Mí; āsakta-manāḥ — mente apegada; pārtha — ¡oh, hijo de Pṛthā!; yogam — autorrealización; yuñjan — practicando; mat-āśrayaḥ — con conciencia de Mí (conciencia de Kṛṣṇa); asaṁśayam — sin dudas; samagram — completamente; mām — Mí; yathā — cómo; jñāsyasi — puedes saber; tat — eso; śṛṇu — trata de oír.

Translation

Traducción

Najwyższa Osoba Boga rzekł: Posłuchaj teraz, o synu Pṛthy, jak przez praktykę yogi, w pełnej świadomości o Mnie, z umysłem przywiązanym do Mnie, możesz – uwolniwszy się od wątpliwości – poznać Mnie w pełni.

La Suprema Personalidad de Dios dijo: Ahora oye, ¡oh, hijo de Pṛthā!, cómo mediante la práctica del yoga con plena conciencia de Mí, con la mente apegada a Mí, podrás conocerme por completo, libre de dudas.

Purport

Significado

ZNACZENIE:

Siódmy Rozdział Bhagavad-gīty dokładnie opisuje naturę świadomości Kṛṣṇy. Kṛṣṇa jest pełen wszelkich bogactw, a z tego rozdziału możemy się dowiedzieć, w jaki sposób manifestuje On te Swoje bogactwa. Jest tu również mowa o czterech rodzajach ludzi szczęśliwych, którzy przywiązują się do Kṛṣṇy, oraz czterech rodzajach ludzi nieszczęśliwych, którzy nigdy nie wykazują zainteresowania Kṛṣṇą.

En este séptimo capítulo del Bhagavad-gītā se describe íntegramente la naturaleza del proceso de conciencia de Kṛṣṇa. Kṛṣṇa posee a plenitud todas las opulencias, y aquí se describe la manera en que Él las manifiesta. En este capítulo se describen también cuatro clases de personas afortunadas que se apegan a Kṛṣṇa y cuatro clases de personas desafortunadas que nunca se entregan a Él.

W pierwszych sześciu rozdziałach Bhagavad-gīty żywa istota została opisana jako niematerialna dusza, która poprzez różnego rodzaju yogi może wznieść się do poziomu samorealizacji. Koniec Szóstego Rozdziału wyraźnie mówi o tym, że ciągła koncentracja umysłu na Kṛṣṇie, albo innymi słowy świadomość Kṛṣṇy, jest najwyższą formą yogi. Tylko przez skoncentrowanie umysłu na Kṛṣṇie, a nie w żaden inny sposób, można całkowicie poznać Prawdę Absolutną. Realizacja bezosobowego brahma-jyoti albo zlokalizowanej Paramātmy nie jest doskonałą wiedzą o Prawdzie Absolutnej, gdyż jest to realizacja częściowa. Kompletną i naukową wiedzą jest Kṛṣṇa, i osobie świadomej Kṛṣṇy wszystko zostaje wyjawione. Kto jest w pełni świadomy Kṛṣṇy, ten wie, że Kṛṣṇa jest bez wątpienia ostateczną wiedzą. Różnego rodzaju yogi są tylko stopniami na ścieżce świadomości Kṛṣṇy. Kto bezpośrednio przyjmuje świadomość Kṛṣṇy, ten automatycznie i całkowicie poznaje brahma-jyoti i Paramātmę. Przez praktykę yogi świadomości Kṛṣṇy można poznać wszystko dokładnie, mianowicie Prawdę Absolutną, żywe istoty, materialną naturę i ich manifestacje, ze wszystkim co do nich przynależy.

En los primeros seis capítulos del Bhagavad-gītā, se ha descrito a la entidad viviente como alma espiritual no material, capaz de elevarse hasta la autorrealización por medio de diferentes tipos de yogas. Al final del sexto capítulo se dijo claramente que concentrar la mente en Kṛṣṇa de modo constante, o, en otras palabras, el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, es la forma más elevada de todos los yogas. Al uno concentrar la mente en Kṛṣṇa es capaz de conocer la Verdad Absoluta por completo, y ello no se puede lograr de ninguna otra manera. La comprensión del brahma-jyotir impersonal o del Paramātmā localizado no es conocimiento perfecto acerca de la Verdad Absoluta, porque es un conocimiento parcial. Kṛṣṇa es el conocimiento completo y científico, y a la persona consciente de Kṛṣṇa se le revela todo. Cuando uno tiene plena conciencia de Kṛṣṇa sabe sin lugar a dudas que Kṛṣṇa es el conocimiento máximo. Los diferentes tipos de yogas solo son puntos intermedios de la senda de conciencia de Kṛṣṇa. Aquel que emprende directamente el proceso de conciencia de Kṛṣṇa sabe automática y plenamente acerca del brahma-jyotir y de Paramātmā. Mediante la práctica del yoga de conciencia de Kṛṣṇa uno puede conocer todo a plenitud, es decir, la Verdad Absoluta, las entidades vivientes, la naturaleza material, y las manifestaciones de todo ello con sus enseres.

Należy zatem rozpocząć praktykę yogi tak jak poleca to ostatni werset Rozdziału Szóstego. Koncentracja umysłu na Kṛṣṇie, Najwyższym, możliwa jest przez pełnienie służby oddania w dziewięciu różnych formach, z których śravaṇam jest pierwszą i najważniejszą. Dlatego Pan mówi Arjunie: tac chṛṇu, czyli „Słuchaj ode Mnie”. Nikt nie może być większym od Kṛṣṇy autorytetem, a zatem przez słuchanie od Niego ma się największą okazję, aby stać się doskonałą, świadomą Kṛṣṇy osobą. Dlatego też należy uczyć się bezpośrednio od Kṛṣṇy albo od czystego wielbiciela Kṛṣṇy – a nie od naładowanego wiedzą akademicką parweniusza, nie będącego bhaktą.

Por lo tanto, uno debe comenzar la práctica del yoga tal como se indica en el último verso del sexto capítulo. Concentrar la mente en Kṛṣṇa, el Supremo, se logra por medio del servicio devocional prescrito de nueve diferentes formas, de las cuales śravaṇam es la primera y principal. El Señor le dice, por ende, a Arjuna: tac chṛṇu, «Óyeme». Nadie puede ser una autoridad superior a Kṛṣna, y, en consecuencia, por el hecho de oírlo a Él, uno recibe la mayor oportunidad de convertirse en una persona perfectamente consciente de Kṛṣṇa. Uno tiene, pues, que aprender con Kṛṣṇa directamente o con un devoto puro de Kṛṣṇa, y no con un advenedizo no devoto, envanecido de su educación académica.

Ten proces poznawania Kṛṣṇy, Najwyższej Osoby Boga, Prawdy Absolutnej, opisany jest w Śrīmad-Bhāgavatam, w Drugim Rozdziale Pierwszego Canto, w następujący sposób:

En el capítulo dos del Primer Canto del Śrīmad-Bhāgavatam, ese proceso mediante el cual se entiende a Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, la Verdad Absoluta, se describe de la siguiente manera:

śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ
puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ
hṛdy antaḥ-stho hy abhadrāṇi
vidhunoti suhṛt satām

naṣṭa-prāyeṣv abhadreṣu
nityaṁ bhāgavata-sevayā
bhagavaty uttama-śloke
bhaktir bhavati naiṣṭhikī

tadā rajas-tamo-bhāvāḥ
kāma-lobhādayaś ca ye
ceta etair anāviddhaṁ
sthitaṁ sattve prasīdati

evaṁ prasanna-manaso
bhagavad-bhakti-yogataḥ
bhagavat-tattva-vijñānaṁ
mukta-saṅgasya jāyate

bhidyate hṛdaya-granthiś
chidyante sarva-saṁśayāḥ
kṣīyante cāsya karmāṇi
dṛṣṭa evātmanīśvare

„Samo słuchanie o Kṛṣṇie z wedyjskiej literatury albo słuchanie bezpośrednio od Niego, poprzez Bhagavad-gītę, jest zajęciem chwalebnym. Kto bezustannie angażuje się w słuchanie o Nim, dla tego Pan Kṛṣṇa, który mieszka w każdym sercu, jest najlepszym przyjacielem i uwalnia On Swojego wielbiciela od wszelkich nieczystości. Dzięki temu, taki wielbiciel w naturalny sposób rozwija swoją uśpioną wiedzę transcendentalną. Im więcej słucha on o Kṛṣṇie z Bhāgavatam i od innych wielbicieli, tym bardziej umacnia się w swojej służbie oddania dla Pana. Przez rozwój osobisty służby oddania uwalnia się od ignorancji i pasji, a tym samym znika też pożądanie i skąpstwo. Kiedy znikają wszelkie nieczystości, kandydat pozostaje stale w czystej dobroci, zostaje ożywiony przez służbę oddania i doskonale rozumie naukę Boga. W ten sposób bhakti-yoga zrywa mocne więzi materialnych związków i umożliwia natychmiastowe osiągnięcie stanu asaṁśayaṁ samagram – zrozumienie Najwyższej Prawdy Absolutnej, Osoby Boga. (Bhāgavatam 1.2.17–21) Zatem naukę o Kṛṣṇie można zrozumieć tylko przez słuchanie od Kṛṣṇy albo Jego wielbiciela w świadomości Kṛṣṇy.

«Oír lo que las Escrituras védicas dicen de Kṛṣṇa u oírlo a Él directamente a través del Bhagavad-gītā, es en sí actividad virtuosa. Y para aquel que oye hablar de Kṛṣṇa, el Señor Kṛṣṇa, quien mora en el corazón de todos, actúa como un amigo bienqueriente, y purifica al devoto que siempre se dedica a oír hablar de Él. De ese modo, en el devoto se desarrolla en forma natural el conocimiento trascendental que tiene latente. A medida que él va oyendo más lo que el Bhāgavatam y los devotos hablan de Kṛṣṇa, se va estableciendo en el servicio devocional del Señor. Mediante el desarrollo del servicio devocional uno se libera de las modalidades de la pasión y la ignorancia, y de esa manera disminuyen la avaricia y las lujurias materiales. Cuando estas impurezas se limpian, el candidato permanece firme en su posición de bondad pura, se anima mediante el servicio devocional y entiende perfectamente la ciencia de Dios. El bhakti-yoga corta así el apretado nudo del afecto material, y le permite a uno llegar de inmediato a la etapa de asaṁśayaṁ samagram, la etapa en la que se entiende a la Suprema Verdad Absoluta, la Personalidad de Dios» (Bhāg. 1.2.17–21).

Por consiguiente, uno puede entender la ciencia de Kṛṣṇa solo si oye a Kṛṣṇa o a Su devoto consciente de Kṛṣṇa.