TEKST 2

TEXT 2

Tekst

bhavāpyayau hi bhūtānāṁ
śrutau vistaraśo mayā
tvattaḥ kamala-patrākṣa
māhātmyam api cāvyayam

Synonyms

bhava – pojawienie się; apyayau – zanikanie; hi – z pewnością; bhūtānām – wszystkich żywych istot; śrutau – usłyszałem; vistaraśaḥ – szczegółowo; mayā – przeze mnie; tvattaḥ – od Ciebie; kamala-patra-akṣa – O Lotosooki; māhātmyam – chwały; api – również; ca – i; avyayam – niewyczerpane.

bhava — fremkomst; apyayau — og forsvinden; hi — afgjort; bhūtānām — alle levende væseners; śrutau — er blevet hørt; vistaraśaḥ — i detaljer; mayā — af mig; tvattaḥ — fra Dig; kamala-patra-akṣa — O Du lotusøjede; māhātmyam — herligheder; api — også; ca — og; avyayam — de uudtømmelige.

Translation

O Lotosooki, usłyszałem od Ciebie w szczegółach o pojawianiu się i odchodzeniu każdej żywej istoty i uświadomiłem sobie Twoje niewyczerpujące się chwały.

O Du lotusøjede, jeg har hørt Dig udførligt forklare mig om alle levende væseners tilsynekomst og forsvinden og har forstået Din uudtømmelige pragt og Dine herligheder.

Purport

ZNACZENIE:

W wielkiej radości Arjuna nazywa tutaj Pana Kṛṣṇę „lotosookim” (oczy Kṛṣṇy przypominają bowiem płatki kwiatu lotosu). W ostatnim wersecie poprzedniego rozdziału Kṛṣṇa zapewnił go, ahaṁ kṛtsnasya jagataḥ prabhavaḥ pralayas tathā: „Ja jestem źródłem pojawiania się i znikania całej tej materialnej manifestacji”. Arjuna dowiedział się o tym szczegółowo od Samego Pana. Arjuna wie, iż Pan, będąc źródłem wszelkich przejawień i unicestwień, Sam nie ma z nimi nic wspólnego. Jak Pan stwierdził w Rozdziale Dziewiątym, jest On wszechprzenikający, a jednak nie jest wszędzie obecny osobiście. Jest to niepojęte bogactwo Kṛṣṇy, które Arjuna całkowicie zrozumiał, jak nas o tym zapewnił.

FORKLARING: I sin glæde kalder Arjuna Kṛṣṇa for “lotusøjet” (Kṛṣṇas øjne ser nøjagtigt ud som kronbladene på en lotusblomst), for i et tidligere kapitel (Bg. 7.6) forsikrede Kṛṣṇa ham, ahaṁ kṛtsnasya jagataḥ, prabhavaḥ pralayas tathā: “Jeg står bag hele denne materielle manifestations fremkomst og forsvinden.” Arjuna har hørt om dette i detaljer fra Herren. Desuden ved Arjuna, at selv om Kṛṣṇa er årsagen til al fremkomst og forsvinden, er Han alligevel hævet over dem. Som Herren bemærkede i kapitel 9 (vers 4), er Han altgennemtrængende, og alligevel er Han ikke personligt til stede overalt. Det er denne Kṛṣṇas ufattelige overdådighed, som Arjuna indrømmer at have forstået til bunds.