TEKST 2

TEXT 2

Tekst

Text

bhavāpyayau hi bhūtānāṁ
śrutau vistaraśo mayā
tvattaḥ kamala-patrākṣa
māhātmyam api cāvyayam

Synonyms

bhava – pojawienie się; apyayau – zanikanie; hi – z pewnością; bhūtānām – wszystkich żywych istot; śrutau – usłyszałem; vistaraśaḥ – szczegółowo; mayā – przeze mnie; tvattaḥ – od Ciebie; kamala-patra-akṣa – O Lotosooki; māhātmyam – chwały; api – również; ca – i; avyayam – niewyczerpane.

bhava — appearance; apyayau — disappearance; hi — certainly; bhūtānām — of all living entities; śrutau — have been heard; vistaraśaḥ — in detail; mayā — by me; tvattaḥ — from You; kamala-patra-akṣa — O lotus-eyed one; māhātmyam — glories; api — also; ca — and; avyayam — inexhaustible.

Translation

O Lotosooki, usłyszałem od Ciebie w szczegółach o pojawianiu się i odchodzeniu każdej żywej istoty i uświadomiłem sobie Twoje niewyczerpujące się chwały.

O lotus-eyed one, I have heard from You in detail about the appearance and disappearance of every living entity and have realized Your inexhaustible glories.

Purport

ZNACZENIE:

W wielkiej radości Arjuna nazywa tutaj Pana Kṛṣṇę „lotosookim” (oczy Kṛṣṇy przypominają bowiem płatki kwiatu lotosu). W ostatnim wersecie poprzedniego rozdziału Kṛṣṇa zapewnił go, ahaṁ kṛtsnasya jagataḥ prabhavaḥ pralayas tathā: „Ja jestem źródłem pojawiania się i znikania całej tej materialnej manifestacji”. Arjuna dowiedział się o tym szczegółowo od Samego Pana. Arjuna wie, iż Pan, będąc źródłem wszelkich przejawień i unicestwień, Sam nie ma z nimi nic wspólnego. Jak Pan stwierdził w Rozdziale Dziewiątym, jest On wszechprzenikający, a jednak nie jest wszędzie obecny osobiście. Jest to niepojęte bogactwo Kṛṣṇy, które Arjuna całkowicie zrozumiał, jak nas o tym zapewnił.

Arjuna addresses Lord Kṛṣṇa as “lotus-eyed” (Kṛṣṇa’s eyes appear just like the petals of a lotus flower) out of his joy, for Kṛṣṇa has assured him, in a previous chapter, ahaṁ kṛtsnasya jagataḥ prabhavaḥ pralayas tathā: “I am the source of the appearance and disappearance of this entire material manifestation.” Arjuna has heard of this from the Lord in detail. Arjuna further knows that in spite of His being the source of all appearances and disappearances, He is aloof from them. As the Lord has said in the Ninth Chapter, He is all-pervading, yet He is not personally present everywhere. That is the inconceivable opulence of Kṛṣṇa which Arjuna admits that he has thoroughly understood.