STIH 73

VERSO 73

Tekst

Texto

arjuna uvāca
naṣṭo mohaḥ smṛtir labdhā
tvat-prasādān mayācyuta
sthito ’smi gata-sandehaḥ
kariṣye vacanaṁ tava

Synonyms

Sinônimos

arjunaḥ uvāca – Arjuna reče; naṣṭaḥ – raspršena; mohaḥ – iluzija; smṛtiḥ – pamćenje; labdhā – vratilo se; tvat-prasādāt – Tvojom milošću; mayā – meni; acyuta – o nepogrešivi Kṛṣṇa; sthitaḥ – nalazi se; asmi – ja sam; gata – uklonio; sandehaḥ – sve sumnje; kariṣye – izvršit ću; vacanam – naredbu; tava – Tvoju.

arjunaḥ uvāca — Arjuna disse; naṣṭaḥ — dissipada; mohaḥ — ilusão; smṛtiḥ — memória; labdhā — recuperada; tvat-prasādāt — por Sua misericórdia; mayā — por mim; acyuta — ó infalível Kṛṣṇa; sthitaḥ — situado; asmi — estou; gata — removidas; sandehaḥ — todas as dúvidas; kariṣye — executarei; vacanam — ordem; tava — Sua.

Translation

Tradução

Arjuna reče: Dragi moj Kṛṣṇa, o nepogrešivi, moja je iluzija sada nestala. Tvojom milošću vratilo mi se pamćenje. Sada sam nepokolebljiv i oslobođen sumnje, spreman da postupim po Tvojim uputama.

Arjuna disse: Meu querido Kṛṣṇa, ó pessoa infalível, agora minha ilusão se foi. Por Sua misericórdia, recuperei minha memória. Agora me sinto firme e não tenho dúvidas e estou preparado para agir segundo Suas instruções.

Purport

Comentário

SMISAO: Živo biće, koje predstavlja Arjuna, u svom prirodnom položaju mora izvršavati naredbe Svevišnjega Gospodina. Ono je stvoreno za samoovladanost. Śrī Caitanya Mahāprabhu je rekao da je živo biće u svom pravom položaju vječni sluga Svevišnjega Gospodina. Kad zaboravi to načelo biva uvjetovano materijalnom prirodom, ali služenjem Svevišnjeg Gospodina postaje oslobođeni sluga Boga. Živo je biće u svom prirodnom položaju sluga; mora služiti ili iluzornu māyu ili Svevišnjeg Gospodina. Ako služi Svevišnjega Gospodina, utemeljeno je u svom prirodnom položaju, ali ako želi služiti iluzornu vanjsku energiju, sigurno će biti zarobljeno. Pod utjecajem iluzije živo biće služi u materijalnom svijetu. Premda je vezano svojom požudom i željama, smatra sebe gospodarem svijeta. To se naziva iluzijom. Kad postane oslobođeno, njegova iluzija biva raspršena i ono se dobrovoljno predaje Svevišnjem, djelujući u skladu s Njegovim željama. Posljednja iluzija, posljednja zamka koju māyā postavlja živom biću je zamisao da je Bog. Živo biće misli da više nije uvjetovana duša, već Bog. Toliko je neinteligentno da ne misli: „Ako sam Bog, kako onda mogu sumnjati?" O tome ne razmišlja. To je posljednja zamka iluzije. Ustvari, osloboditi se iluzorne energije znači shvatiti Kṛṣṇu, Svevišnju Božansku Osobu, i postupati po Njegovoj naredbi.

Em sua posição constitucional, a entidade viva, representada por Arjuna, tem que agir conforme a ordem do Senhor Supremo. Ela precisa desenvolver autodisciplina. Śrī Caitanya Mahāprabhu diz que a verdadeira posição do ser vivo é prestar serviço ao Senhor Supremo eternamente. Esquecendo-se deste princípio, ele se condiciona à natureza material, mas servindo ao Senhor Supremo ele se torna o servo puro de Deus. Em sua posição constitucional, a entidade viva é um servo; ela tem que servir ou à māyā ilusória ou ao Senhor Supremo. Se presta serviço ao Senhor Supremo, ela está em sua condição normal, mas se preferir servir à energia ilusória e externa, então com certeza estará no cativeiro. Em ilusão, a entidade viva está servindo neste mundo material. Embora atada à sua luxúria e desejos, ela se julga o senhor do mundo. Isto se chama ilusão. Quando a pessoa se libera, sua ilusão acaba, e ela se rende voluntariamente ao Supremo para agir conforme os desejos dEle. A maior ilusão, a maior armadilha de māyā para apanhar a entidade viva, é propor que ela seja Deus. A entidade viva pensa que deixou de ser uma alma condicionada, que agora ela é Deus. Ela é tão sem inteligência que não pensa que, se fosse mesmo Deus, como poderia então estar com dúvidas? Ela não pondera isto. Portanto, esta é a última armadilha da ilusão. Na verdade, ficar livre da energia ilusória é entender Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus, e concordar em agir segundo Sua ordem.

U ovom je stihu veoma značajna riječ moha. Moha se odnosi na ono što je suprotno znanju. Pravo je znanje shvaćanje da je svako živo biće Gospodinov vječni sluga, ali umjesto da smatra sebe vječnim slugom Gospodina, živo biće misli da nije sluga, već gospodar materijalnog svijeta, jer želi vladati materijalnom prirodom. To je njegova iluzija. Ta se iluzija može nadići milošću Gospodina ili čistog bhakte. Kada iluzija nestane, osoba pristaje djelovati u svjesnosti Kṛṣṇe.

Neste verso, a palavra moha é muito importante. Moha refere-se àquilo que se opõe ao conhecimento. De fato, o verdadeiro conhecimento é a compreensão de que cada ser vivo é um servo eterno do Senhor, mas em vez de aceitar esta posição, a entidade viva pensa que não é servo, mas que é o dono deste mundo material, pois ela quer assenhorear-se da natureza material. Esta é a sua ilusão. Esta ilusão pode ser eliminada pela misericórdia do Senhor ou pela misericórdia do devoto puro. Quando esta ilusão acaba, ela passa a agir em consciência de Kṛṣṇa.

Biti svjestan Kṛṣṇe znači djelovati po Kṛṣṇinoj naredbi. Uvjetovana duša, opčinjena vanjskom materijalnom energijom, ne zna da je Svevišnji Gospodin gospodar koji je pun znanja i vlasnik svega. Gospodin može dati Svojim bhaktama sve što poželi; prijatelj je svakog živog bića i osobito je naklonjen Svome bhakti. On je upravitelj materijalne prirode i svih živih bića. Također je upravitelj neiscrpnog vremena i posjeduje sva obilja i sve moći. Svevišnja Božanska Osoba može dati bhakti čak i samu Sebe. Osoba koja ne poznaje Gospodina opčinjena je iluzijom. Takva osoba ne postaje bhakta, već sluga māye. Međutim, kad je čuo Bhagavad-gītu od Svevišnje Božanske Osobe, Arjuna se oslobodio sve iluzije. Shvatio je da Kṛṣṇa nije samo njegov prijatelj, već Svevišnja Božanska Osoba. Tako je istinski shvatio Kṛṣṇu. Proučavati Bhagavad-gītu znači istinski shvatiti Kṛṣṇu. Onaj tko posjeduje potpuno znanje prirodno se predaje Kṛṣṇi. Kada je Arjuna shvatio da je Kṛṣṇin plan bio smanjivanje nepotrebnog porasta stanovništva, pristao je da se bori po Kṛṣṇinoj želji. Ponovno je uzeo svoje oružje – luk i strijele – kako bi se borio po naredbi Svevišnje Božanske Osobe.

Consciência de Kṛṣṇa é agir segundo a ordem de Kṛṣṇa. A alma condicionada, iludida pela energia material externa, não sabe que o Senhor Supremo é o senhor que é pleno em conhecimento e proprietário de tudo. Tudo o que Ele deseja Ele pode conceder a Seus devotos; Ele é amigo de todos e está especialmente inclinado a satisfazer Seu devoto. Ele é o controlador desta natureza material e de todas as entidades vivas. Ele é também o controlador do tempo inesgotável e é pleno em todas as opulências e todas as potências. A Suprema Personalidade de Deus pode até mesmo Se entregar ao devoto. Aquele que não O conhece está sob o encanto da ilusão e não se torna um devoto, tornando-se assim um servo de māyā. Arjuna, entretanto, após ouvir a Suprema Personalidade de Deus falar o Bhagavad-gītā, livrou-se de toda a ilusão. Ele pôde compreender que Kṛṣṇa era não só seu amigo, mas a Suprema Personalidade de Deus. E ele realmente compreendeu Kṛṣṇa. Logo, estudar o Bhagavad-gītā é passar a desenvolver verdadeira compreensão sobre Kṛṣṇa. Quando se está em pleno conhecimento, é natural a rendição a Kṛṣṇa. Ao compreender que o plano de Kṛṣṇa consistia em impedir que a população aumentasse desnecessariamente, Arjuna concordou em lutar segundo o desejo de Kṛṣṇa. Ele pegou suas armas de volta — suas flechas e arco — para lutar sob a ordem da Suprema Personalidade de Deus.