Śrīmad-bhāgavatam 8.13.2-3
Texto
ikṣvākur nabhagaś caiva
dhṛṣṭaḥ śaryātir eva ca
nariṣyanto ’tha nābhāgaḥ
saptamo diṣṭa ucyate
dhṛṣṭaḥ śaryātir eva ca
nariṣyanto ’tha nābhāgaḥ
saptamo diṣṭa ucyate
tarūṣaś ca pṛṣadhraś ca
daśamo vasumān smṛtaḥ
manor vaivasvatasyaite
daśa-putrāḥ parantapa
daśamo vasumān smṛtaḥ
manor vaivasvatasyaite
daśa-putrāḥ parantapa
Palabra por palabra
ikṣvākuḥ — Ikṣvāku; nabhagaḥ — Nabhaga; ca — también; eva — en verdad; dhṛṣṭaḥ — Dhṛṣṭa; śaryātiḥ — Śaryāti; eva — ciertamente; ca — también; nariṣyantaḥ — Nariṣyanta; atha — así como; nābhāgaḥ — Nābhāga; saptamaḥ — el séptimo; diṣṭaḥ — Diṣṭa; ucyate — así llamado; tarūṣaḥ ca — y Tarūṣa; pṛṣadhraḥ ca — y Pṛṣadhra; daśamaḥ — el décimo; vasumān — Vasumān; smṛtaḥ — conocido; manoḥ — de Manu; vaivasvatasya — de Vaivasvata; ete — todos estos; daśa-putrāḥ — diez hijos; parantapa — ¡oh, rey!
Traducción
¡Oh, rey Parīkṣit!, entre los diez hijos de Manu están Ikṣvāku, Nabhaga, Dhṛṣṭa, Śaryāti, Nariṣyanta y Nābhāga. El séptimo hijo se llamó Diṣṭa. Luego vienen Tarūṣa y Pṛṣadhra, y el décimo es Vasumān.