Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 7.14.12

Texto

jahyād yad-arthe svān prāṇān
hanyād vā pitaraṁ gurum
tasyāṁ svatvaṁ striyāṁ jahyād
yas tena hy ajito jitaḥ

Palabra por palabra

jahyāt — se puede abandonar; yat-arthe — de quien; svān — propia; prāṇān — vida; hanyāt — se puede matar; — o; pitaram — al padre; gurum — al educador o maestro espiritual; tasyām — a ella; svatvam — propiedad; striyām — a la esposa; jahyāt — se debe abandonar; yaḥ — aquel que (la Suprema Personalidad de Dios); tena — por él; hi — en verdad; ajitaḥ — no puede ser conquistado; jitaḥ — conquistado.

Traducción

El sentimiento de posesión por la esposa es tan fuerte que los hombres a veces se suicidan por ella, o matan a otros, y aun a sus propios familiares, a su maestro espiritual o a sus educadores. Por esa razón, quien puede abandonar ese apego por la esposa conquista a la Suprema Personalidad de Dios, que nunca es conquistado por nadie.

Significado

Todo esposo está demasiado apegado a su mujer. Por lo tanto, abandonar ese vínculo con la esposa es extremadamente difícil; sin embargo, el devoto que, de alguna manera, logra abandonarlo para entregarse al servicio de la Suprema Personalidad de Dios, verá que el Señor mismo, aunque no puede ser conquistado por nadie, accede en gran medida a someterse a su voluntad. ¿Existe algo que esté fuera del alcance del devoto que ha complacido al Señor? ¿Hay alguna razón para no abandonar el cariño de la esposa y los hijos y refugiarse en la Suprema Personalidad de Dios? ¿Qué se pierde al perder algo material? Vida familiar significa apego por la esposa, mientras que sannyāsa significa desapego de la esposa y apego a Kṛṣṇa.