Skip to main content

CC Antya-līlā 5.112

Texto

vikaca-kamala-netre śrī-jagannātha-saṁjñe
kanaka-rucir ihātmany ātmatāṁ yaḥ prapannaḥ
prakṛti-jaḍam aśeṣaṁ cetayann āvirāsīt
sa diśatu tava bhavyaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaḥ

Palabra por palabra

vikaca — muy abiertos; kamala-netre — cuyos ojos; śrī-jagannātha-saṁjñe — llamado Śrī Jagannātha; kanaka-ruciḥ — que tiene la tez dorada; iha — aquí, en Jagannātha Purī; ātmani — en el cuerpo; ātmatām — el estado de ser el yo; yaḥ — quien; prapannaḥ — ha obtenido; prakṛti — la materia; jaḍam — inerte; aśeṣam — ilimitadamente; cetayan — animando; āvirāsīt — ha aparecido; saḥ — Él; diśatu — que conceda; tava — a vosotros; bhavyam — buena fortuna; kṛṣṇa-caitanya-devaḥ — el Señor Śrī Caitanya Mahāprabhu, conocido con el nombre de Kṛṣṇa Caitanya.

Traducción

«La Suprema Personalidad de Dios ha adquirido una tez dorada y se ha convertido en el alma del cuerpo del Señor Jagannātha, cuyos ojos de loto florecen muy abiertos. De ese modo ha aparecido en Jagannātha Purī y ha dado vida a la materia inerte. Que ese Señor, Śrī Kṛṣṇa Caitanyadeva, os conceda toda buena fortuna.»