Text 1
VERSO 1
Devanagari
Devanagari
रजस्तम:स्वभावस्य ब्रह्मन् वृत्रस्य पाप्मन: ।
नारायणे भगवति कथमासीद् दृढा मति: ॥ १ ॥
Text
Texto
rajas-tamaḥ-svabhāvasya
brahman vṛtrasya pāpmanaḥ
nārāyaṇe bhagavati
katham āsīd dṛḍhā matiḥ
rajas-tamaḥ-svabhāvasya
brahman vṛtrasya pāpmanaḥ
nārāyaṇe bhagavati
katham āsīd dṛḍhā matiḥ
Synonyms
Sinônimos
śrī-parīkṣit uvāca — King Parīkṣit inquired; rajaḥ — of the mode of passion; tamaḥ — and of the mode of ignorance; sva-bhāvasya — having a nature; brahman — O learned brāhmaṇa; vṛtrasya — of Vṛtrāsura; pāpmanaḥ — who was supposedly sinful; nārāyaṇe — in Lord Nārāyaṇa; bhagavati — the Supreme Personality of Godhead; katham — how; āsīt — was there; dṛḍhā — very strong; matiḥ — consciousness.
śrī-parīkṣit uvāca — o rei Parīkṣit perguntou; rajaḥ — do modo da paixão; tamaḥ — e do modo da ignorância; sva-bhāvasya — tendo uma natureza; brahman — ó brāhmaṇa erudito; vṛtrasya — de Vṛtrāsura; pāpmanaḥ — que era supostamente pecaminoso; nārāyaṇe — no Senhor Nārāyaṇa; bhagavati — a Suprema Personalidade de Deus; katham — como; āsīt — estabeleceu; dṛḍhā — fortíssima; matiḥ — consciência.
Translation
Tradução
King Parīkṣit inquired from Śukadeva Gosvāmī: O learned brāhmaṇa, demons are generally sinful, being obsessed with the modes of passion and ignorance. How, then, could Vṛtrāsura have attained such exalted love for the Supreme Personality of Godhead, Nārāyaṇa?
O rei Parīkṣit perguntou a Śukadeva Gosvāmī: Ó brāhmaṇa erudito, de um modo geral, os demônios são pecaminosos e estão obcecados pelos modos da paixão e da ignorância. Como, então, Vṛtrāsura pôde alcançar tão elevado amor a Nārāyaṇa, a Suprema Personalidade de Deus?
Purport
Comentário
In this material world, everyone is obsessed with the modes of passion and ignorance. However, unless one conquers these modes and comes to the platform of goodness, there is no chance of one’s becoming a pure devotee. This is confirmed by Lord Kṛṣṇa Himself in Bhagavad-gītā (7.28):
SIGNIFICADO—Neste mundo material, todos estão obcecados pelos modos da paixão e da ignorância. Entretanto, a menos que alguém sobrepuje esses modos e chegue à plataforma de bondade, não há possibilidade de ele se tornar um devoto puro. O próprio Senhor Kṛṣṇa confirma isso na Bhagavad-gītā (7.28):
janānāṁ puṇya-karmaṇām
te dvandva-moha-nirmuktā
bhajante māṁ dṛḍha-vratāḥ
janānāṁ puṇya-karmaṇām
te dvandva-moha-nirmuktā
bhajante māṁ dṛḍha-vratāḥ
“Persons who have acted piously in previous lives and in this life, whose sinful actions are completely eradicated and who are freed from the duality of delusion, engage themselves in My service with determination.” Since Vṛtrāsura was among the demons, Mahārāja Parīkṣit wondered how it was possible for him to have become such an exalted devotee.
“Aqueles que agiram piedosamente tanto nesta vida quanto em vidas passadas, e cujas ações pecaminosas se erradicaram por completo, livram-se da ilusão manifesta sob a forma das dualidades, e se ocupam em servir-Me com determinação.” Uma vez que Vṛtrāsura pertencia à sociedade dos demônios, Mahārāja Parīkṣit se colocou a pensar como lhe foi possível se tornar um devoto tão grandioso.