ТЕКСТ 23
VERSO 23
Текст
Texto
раджах̣-саттвопабр̣м̇хита̄т
тамах̣-прадха̄нас тв абхавад
дравя-гя̄на-крия̄тмаках̣
rajaḥ-sattvopabṛṁhitāt
tamaḥ-pradhānas tv abhavad
dravya-jñāna-kriyātmakaḥ
Дума по дума
Sinônimos
махатах̣ – на махат-таттва; ту – но; викурва̄н̣а̄т – преобразени; раджах̣ – материалната гун̣а на страстта; саттва – гун̣ата на доброто; упабр̣м̇хита̄т – поради нарастване; тамах̣ – гун̣ата на тъмнината; прадха̄нах̣ – доминираща; ту – но; абхават – стана; дравя – материя; гя̄на – материално знание; крия̄-а̄тмаках̣ – предимно материални дейности.
mahataḥ — do mahat-tattva; tu — entretanto; vikurvāṇāt — sendo transformado; rajaḥ — o modo da paixão material; sattva — o modo da bondade; upabṛṁhitāt — porque se intensifica; tamaḥ — o modo da escuridão; pradhānaḥ — sendo proeminente; tu — mas; abhavat — ocorreu; dravya — matéria; jñāna — conhecimento material; kriyā-ātmakaḥ — atividades predominantemente materiais.
Превод
Tradução
Причина за материалните дейности е възбуждането на махат-таттва. Най-напред се трансформират гун̣ите на доброто и страстта, а след това под влияние на гун̣ата на невежеството се включват и материята, знанието за нея и различните действия на това материално знание.
O estado de agitação do mahat-tattva provoca as atividades materiais. Primeiramente, existe a transformação dos modos da bondade e da paixão e, mais tarde – devido ao modo da ignorância –, a matéria, o conhecimento sobre ela e as diferentes atividades do conhecimento material entram em cena.
Пояснение
Comentário
Всички материални творения дължат съществуването си в една или друга степен на действието на гун̣ата на страстта (раджас). Махат-таттва е принципът на материалното творение. Когато по волята на Върховния тя се възбуди, най-напред се изявяват гун̣ите на страстта и на доброто, а след това благодарение на разнообразните материални дейности започва да доминира страстта и живите същества затъват все по-дълбоко и по-дълбоко в невежество. Брахма̄ е олицетворение на гун̣ата на страстта, Виш̣н̣у – на гун̣ата на доброто, а Шива, бащата на материалните дейности – на гун̣ата на невежеството. Материалната природа се нарича майка, а основоположник на материалния живот е Шива, бащата. И така, всички материални съзидателни дейности на живите същества водят началото си от гун̣ата на страстта. С течение на времето в даден милениум се развиват постепенно различни гун̣и. Епохата на Кали (в която преобладава гун̣ата на страстта) се характеризира с различни материални дейности в името на развитието на човешката цивилизация и с това, че живите същества все повече и повече забравят истинската си същност – духовната природа. Когато развият макар и в нищожна степен качества от гун̣ата на доброто, те получават някаква представа за духовната природа, но поради господството на гун̣ата на страстта гун̣ата на доброто е непълноценна. И така, живите същества не могат да преодолеят ограниченията на материалните гун̣и, затова осъзнаването на Бога, който е отвъд всички гун̣и, става за тях много трудно, даже и ако с помощта на различни методи са постигнали гун̣ата на доброто. Казано с други думи, грубата материя е адхибхӯтам, поддържането ѝ е адхидаивам, а причината за материалните дейности се нарича адхя̄тмам. Тези три аспекта, намиращи израз под формата на природните богатства, тяхното системно попълване и използването им за създаването на различни материални неща за сетивно удоволствие на заблудените същества, са основа на дейността в материалния свят.
SIGNIFICADO—As criações materiais de todas as categorias devem-se basicamente ao desenvolvimento do modo da paixão (rajas). O mahat-tattva é o princípio da criação material, e, quando é agitado pela vontade do Supremo, primeiramente sobressaem os modos da paixão e da bondade, e depois o modo da paixão se torna proeminente, tendo sido gerado no decorrer do tempo pelas atividades materiais de diferentes variedades, e as entidades vivas, então, envolvem-se cada vez mais em ignorância. Brahmā é a representação do modo da paixão, e Viṣṇu é a representação do modo da bondade, enquanto o modo da ignorância é representado pelo senhor Śiva, o pai das atividades materiais. A natureza material é chamada de mãe, e o iniciador da vida material é o pai, o senhor Śiva. Portanto, o modo da paixão dá início a toda criação material empreendida pelas entidades vivas. Com o avanço da duração de vida em um milênio específico, os diferentes modos agem através de um desenvolvimento gradual. Na era de Kali (quando o modo da paixão é muito proeminente), ocorrem diferentes variedades de atividades materiais executadas em nome do avanço da civilização humana, e as entidades vivas se esquecem mais e mais de sua verdadeira identidade – a natureza espiritual. Através de um leve cultivo do modo da bondade, vislumbra-se a natureza espiritual, mas, devido à proeminência do modo da paixão, o modo da bondade fica adulterado. Por conseguinte, a pessoa não pode transcender os limites dos modos materiais, e, portanto, compreender o Senhor, que é sempre transcendental aos modos da natureza material, torna-se muito difícil para as entidades vivas, mesmo caso situadas no modo da bondade em proeminência através do cultivo de vários processos. Em outras palavras, as matérias grosseiras são adhibhūtam, sua manutenção é adhidaivam, e o iniciador das atividades materiais chama-se adhyātmam. No mundo material, esses três princípios atuam como aspectos proeminentes, a saber, como a matéria bruta, seu fornecimento regular, e seu uso em diferentes variedades de criações materiais para que as entidades confusas obtenham gozo dos sentidos.