ТЕКСТ 9
TEKST 9
Текст
Tekst
эвам уктва̄ хр̣шӣкеш́ам̇
гуд̣а̄кеш́ах̣ парантапах̣
на йотсйа ити говиндам
уктва̄ тӯшн̣ӣм̇ бабхӯва ха
evam uktvā hṛṣīkeśaṁ
guḍākeśaḥ paran-tapaḥ
na yotsya iti govindam
uktvā tūṣṇīṁ babhūva ha
Пословный перевод
Synonyms
сан̃джайах̣ ува̄ча — Санджая сказал; эвам — это; уктва̄ — произнеся; хр̣шӣкеш́ам — Кришне, повелителю чувств; гуд̣а̄кеш́ах̣ — Арджуна, победитель невежества; парантапах̣ — покоритель врагов; на йотсйе — не буду сражаться; ити — это; говиндам — Кришне, который дарует наслаждение чувствам; уктва̄ — сказав; тӯшн̣ӣм — в молчание; бабхӯва — погрузился; ха — безусловно.
sañjayaḥ uvāca – Sañjaya rzekł; evam – w ten sposób; uktvā – mówiąc; hṛṣīkeśam – do Kṛṣṇy, pana zmysłów; guḍākeśaḥ – Arjuna, mistrz w ujarzmianiu ignorancji; param-tapaḥ – pogromca wroga; na yotsye – nie będę walczył; iti – w ten sposób; govindam – do Kṛṣṇy, dającego przyjemność zmysłom; uktvā – mówiąc; tūṣṇīm – cichy; babhūva – stał się; ha – z pewnością.
Перевод
Translation
Санджая продолжал: Произнеся эти обращенные к Кришне слова, Арджуна, покоритель врагов, промолвил: «Говинда, я не буду сражаться» — и умолк.
Sañjaya rzekł: Przemówiwszy w ten sposób, Arjuna, pogromca wroga, oznajmił Kṛṣṇie: „Govindo, nie będę walczył”, i uciszył się.
Комментарий
Purport
Дхритараштра, должно быть, возликовал, когда услышал, что Арджуна не собирается сражаться, что он хочет покинуть поле боя и жить подаянием. Однако Санджая поспешил разочаровать его, назвав Арджуну покорителем врагов (парантапах̣). Хотя Арджуна на какое-то время поддался горю, вызванному иллюзорной привязанностью к родным и близким, он тем не менее вручил себя Кришне, изначальному духовному учителю, став Его учеником. Это было залогом того, что очень скоро он избавится от ложной скорби и, обретя совершенное духовное знание, или сознание Кришны, непременно вступит в бой. Таким образом, радость Дхритараштры будет недолгой: получив от Кришны духовное знание, Арджуна будет сражаться до победного конца.
ZNACZENIE:
Dhṛtarāṣṭra musiał być bardzo zadowolony usłyszawszy, iż Arjuna nie będzie walczył i opuszcza pole walki z zamiarem zostania żebrakiem. Jednak Sañjaya ponownie rozczarował starego króla oznajmiając, iż Arjuna zdolny jest do zabicia swoich wrogów (paran-tapaḥ). Chociaż Arjuna był przez pewien czas przepełniony fałszywym smutkiem, na skutek swego przywiązania do rodziny – to jednak w końcu podporządkuje się Kṛṣṇie, najwyższemu mistrzowi duchowemu, jako Jego uczeń. A oznacza to, że wkrótce powinien uwolnić się od fałszywej rozpaczy, wypływającej z uczuć rodzinnych i zostać oświeconym doskonałą wiedzą o samorealizacji, czyli świadomością Kṛṣṇy. Zatem z pewnością będzie walczył. Tak więc radość Dhṛtarāṣṭry zostanie wkrótce rozwiana, jako że Arjuna dostąpi oświecenia za przyczyną Kṛṣṇy i będzie walczył do końca.