TEKST 28

TEXT 28

Tekst

vedeṣu yajñeṣu tapaḥsu caiva
dāneṣu yat puṇya-phalaṁ pradiṣṭam
atyeti tat sarvam idaṁ viditvā
yogī paraṁ sthānam upaiti cādyam

Synonyms

vedeṣu – w studiowaniu Ved; yajñeṣu – w spełnianiu yajñi, ofiar; tapaḥsu – praktykując różnego rodzaju wyrzeczenia; ca – również; eva – z pewnością; dāneṣu – w rozdawaniu jałmużny; yat – ten, który; puṇya-phalam – efekt pobożnego postępowania; pradiṣṭam – wskazany; atyeti – przechodzi; tat sarvam – wszyscy ci; idam – to; viditvā – wiedząc; yogī – wielbiciel; param – najwyższa; sthānam – siedziba; upaiti – osiąga; ca – również; ādyam – oryginalny.

vedeṣu — „Vedade" uurimises; yajñeṣu — yajña ehk ohverduse sooritamises; tapaḥsu — erinevate askeeside sooritamises; ca — samuti; eva — kindlasti; dāneṣu — heategevuses; yat — see, mis; puṇya-phalam — jumalakartliku töö resultaati; pradiṣṭam — näidatud; atyeti — ületab; tat sarvam — kõiki neid; idam — seda; viditvā — teades; yogī — pühendunu; param — kõrgeima; sthānam — elupaiga; upaiti — saavutab; ca — samuti; ādyam — algse.

Translation

Kto przyjmuje ścieżkę służby oddania, ten nie jest wcale pozbawiony rezultatów pochodzących ze studiowania Ved, praktykowania surowych wyrzeczeń, rozdawania jałmużny, czy też uprawiania filozofii i pracy dla korzyści. Wszystko to osiąga jedynie dzięki pełnieniu służby oddania i w końcu udaje się do najwyższej, wiecznej siedziby.

Inimene, kes võtab omaks pühendunud teenimise tee, ei jää ilma resultaatidest, mida saadakse „Vedade" uurimisest, askeeside ja ohverduste sooritamisest, heategevusest, filosofeerimisest või karmalisest tegevusest. Teenides pühendunult Jumalat, saavutab ta kõikide loetletud tegevuste resultaadid, ning jõuab lõpuks kõrgeimasse igavesse elupaika.

Purport

ZNACZENIE:

Werset ten jest podsumowaniem Rozdziału Siódmego i Ósmego, szczególnie jeśli chodzi o świadomość Kṛṣṇy i służbę oddania. Vedy należy studiować pod kierunkiem mistrza duchowego i, żyjąc pod jego opieką, praktykować wiele wyrzeczeń. Brahmacārīn ma mieszkać w domu mistrza duchowego i jako jego sługa, musi chodzić od drzwi do drzwi żebrząc, a następnie oddawać wszystko mistrzowi duchowemu. Przyjmuje pokarm tylko z polecenia mistrza duchowego, a jeśli ten nie zawoła go któregoś dnia na posiłek, wtedy pości. Są to niektóre z zasad wedyjskich odnoszących się do brahmacaryi.

See värss on seitsmenda ja kaheksanda peatüki kokkuvõte, mis käsitleb iseäranis Kṛṣṇa teadvust ja Kṛṣṇa pühendunud teenimist. „Vedasid" tuleb uurida vaimse õpetaja juhtimise all ning tema hoole all elades peab õpilane läbi tegema palju askeese. Brahmacārī peab elama vaimse õpetaja kodus kui teener, ta peab käima ukselt uksele, paludes almust, ning tooma selle vaimsele õpetajale. Ta sööb ainult õpetaja korraldusel, ning kui õpetaja teda sööma ei kutsu, siis peab õpilane sel päeval paastuma. Need on mõningad vedalikud printsiibid, mida brahmacārī peab järgima.

Studiując Vedy pod kierunkiem mistrza duchowego przez okres trwający od lat pięciu do dwudziestu, może stać się on człowiekiem doskonałego charakteru. Ved nie należy studiować w celu rekreacji, jak jest to w zwyczaju fotelowych spekulantów, lecz dla uformowania charakteru. Po takim przeszkoleniu brahmacārīn może ożenić się i zacząć życie rodzinne. Żyjąc w małżeństwie, nadal musi spełniać wiele ofiar i walczyć o dalsze oświecenie. Musi również rozdawać jałmużnę, odpowiednio do kraju, czasu i osoby, zdając sobie sprawę z różnicy pomiędzy dobroczynnością w dobroci, pasji i ignorancji, tak jak opisane zostały one w Bhagavad-gīcie. Po porzuceniu życia rodzinnego i przyjęciu porządku zwanego vānaprastha, oddaje się surowym pokutom, na przykład zamieszkuje w lesie, nosi odzienie z kory, nie goli się itd. Przez pełnienie tych czterech porządków (brahmacarya, gṛhastha, vānaprastha i w końcu sannyāsa) można osiągnąć doskonałość życia. Niektórzy zostają ostatecznie promowani do królestw niebiańskich (planety w wyższym systemie planetarnym), a jeśli zostają jeszcze bardziej oświeceni, osiągają wyzwolenie w niebie duchowym, czy to w bezosobowym brahma-jyoti, czy też na planetach Vaikuṇṭha albo Kṛṣṇaloce. Taką ścieżkę przedstawia literatura wedyjska.

Pärast viiendast eluaastast kahekümnendani kestvat „Vedade" uurimist õpetaja juhendamise all võib õpilasest saada täiuslike omadustega inimene. „Vedade" uurimine ei ole mõeldud „tugitoolispekulantide" meelelahutuseks, vaid iseloomu kasvatamiseks. Pärast sellist praktikat on brahmacārīl lubatud abielluda ning alustada perekondlikku elu. Pereinimesena peab ta edasise valgustumise nimel sooritama mitmeid ohverdusi. Samuti peab ta andma annetusi, vastavalt ajale, kohale ja annetuste saajale, tehes vahet „Bhagavad-gītās" kirjeldatud vooruse, kire või teadmatuse guṇa alla kuuluva heategevuse vahel. Perekondlikust elust tagasi tõmbudes ja võttes omaks vānaprastha elukorralduse, teeb ta läbi raskeid askeese, elades metsades, riietudes puukoorde, ajamata habet jne. Järgides brahmacarya, perekondliku inimese, vānaprastha ja lõpuks sannyāsa elukorraldust, tõuseb inimene elu täiuslikkuseni. Mõned inimesed tõusevad seejärel taevalikele planeetidele või kui nad on veelgi kaugemale arenenud, vabanevad nad vaimsesse taevasse – kas siis impersonaalsesse brahmajyotisse, Vaikuṇṭha planeetidele või Kṛṣṇalokale. Selline on vedakirjanduse poolt näidatud tee.

Jednakże piękno świadomości Kṛṣṇy polega na tym, że angażując się w służbę oddania można od razu przekroczyć wszystkie rytuały odnoszące się do różnych porządków życia.

Kṛṣṇa teadvuse suurepärasus seisneb ometigi selles, et selle abil võib inimene, Jumalat pühendunult teenides, kõikide erinevate elukorralduste rituaalidest kohe kõrgemale tõusta.

Słowa idaṁ viditvā oznaczają, że należy poznać instrukcje Śrī Kṛṣṇy dane w tym i w Siódmym Rozdziale Bhagavad-gīty. Należy próbować zrozumieć je nie przez studia akademickie czy umysłowe spekulacje, lecz przez słuchanie ich w towarzystwie wielbicieli. Istota Bhagavad-gīty zawiera się w rozdziałach od Szóstego do Dwunastego. Pierwsze sześć i ostatnie sześć rozdziałów Bhagavad-gīty są niczym osłona sześciu rozdziałów środkowych, które są szczególnie chronione przez Pana. Jeśli ktoś jest na tyle szczęśliwym, aby zrozumieć Gītę – szczególnie te sześć środkowych rozdziałów – w obcowaniu z wielbicielami, wtedy jego życie natychmiast staje się chwalebne, bez praktykowania jakichkolwiek pokut, ofiar, dobroczynności, spekulacji itd., gdyż rezultaty wszystkich tych czynności można osiągnąć po prostu przez świadomość Kṛṣṇy.

Sõnad idaṁ viditvā viitavad sellele, et lugeja peab püüdma mõista Śrī Kṛṣṇa poolt „Bhagavad-gītā" käesolevas ja seitsmendas peatükis antud juhendusi. Neid tuleb püüda mõista mitte ilmaliku õpetatuse või mõttespekulatsioonide abil, vaid kuulates neid pühendunute keskel. „Bhagavad- gītā" tuum peitub peatükkides seitsmendast kaheteistkümnendani (kaheteistkümnes kaasa arvatud). Esimesed kuus ja viimased kuus peatükki on kui ümbris keskmisele kuuele peatükile, mis viibivad Jumala erilise kaitse all. Kui inimene on sedavõrd õnnelik, et suudab pühendunutega suhtlemise abil mõista „Bhagavad-gītāt", eriti neid kuut keskmist peatükki, siis omandab ta elu koheselt suurema mõtte kui see oleks omandanud kõikide askeeside, ohverduste, heategevuste, spekulatsioonide jne läbi, sest kõikide nende tegevuste tulemused on saavutatavad lihtsalt Kṛṣṇa teadvust arendades.

Ten, kto ma odrobinę wiary w Bhagavad-gītę, powinien poznać ją od wielbiciela, gdyż, jak to zostało powiedziane na początku Rozdziału Czwartego, tylko bhaktowie mogą zrozumieć Bhagavad-gītę; poza tym nikt nie może doskonale zrozumieć jej celu. Zatem należy poznawać ją od wielbicieli Kṛṣṇy, a nie od umysłowych spekulantów. To jest oznaką wiary. Kiedy ktoś poszukuje bhakty i ostatecznie osiąga jego towarzystwo, wówczas może rzeczywiście zacząć studiować i rozumieć Bhagavad-gītę. Dzięki postępowi uczynionemu w towarzystwie bhaktów dana osoba zostaje zaangażowana w służbę oddania, i przez pełnienie tej służby rozpraszają się jej wszelkie wątpliwości względem Kṛṣṇy, czyli Boga, czynności Kṛṣṇy, Jego formy, rozrywek, imienia i innych cech. Kiedy te wszystkie wątpliwości zostaną rozwiane, wówczas umacnia się ona w swoich studiach. Wtedy zaczyna czerpać niezwykłą przyjemność ze studiowania Bhagavad-gīty i osiąga stan, w którym bezustannie czuje się świadomą Kṛṣṇy. W tym zaawansowanym stanie rozwija pełną miłość do Kṛṣṇy. Ten stan najwyższej doskonałości życia umożliwia bhakcie przeniesienie się do siedziby Kṛṣṇy w niebie duchowym, na Golokę Vṛndāvanę, gdzie osiąga on wieczne szczęście.

See, kelle usk „Bhagavad-gītāsse" on nõrk, peaks õppima „Bhagavad- gītāt" pühendunult, sest neljanda peatüki alguses öeldakse selgelt, et „Bhagavad-gītāt" suudavad mõista üksnes pühendunud. Keegi teine selle teose tähendust täielikult mõista ei suuda. Seepärast peab inimene õppima „Bhagavad-gītāt" Kṛṣṇa pühendunutelt, mitte spekulantidelt. See on märk usust. Kui inimene tahab suhelda pühendunutega ning lõpuks talle see võimalus avaneb, siis alles seejärel hakkab ta tegelikult „Bhagavad-gītāt" uurima ja mõistma. Pühendunutega suhtlemisest edasi arenedes rakendab inimene end pühendunud teenimisse. See hajutab kõik tema kahtlused Kṛṣṇast ehk Jumalast, Kṛṣṇa tegudest, kehast, mängudest, nimest, omadustest jne. Kui kõik need kahtlused on täielikult kadunud, võib inimene tõsiselt „Śrīmad Bhagavad-gītāt" uurima hakata. Ta hakkab selle teose uurimist nautima ning saavutab pideva Kṛṣṇa teadvuse. Veelgi edasi arenedes armub ta täielikult Kṛṣṇasse. See elu kõrgeim täiuslikkuse tasand võimaldab pühendunul tõusta Kṛṣṇa elupaika vaimses taevas, Goloka Vṛndāvaṇale, kus ta saab elada igavesti õnnelikult.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Ósmego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o osiąganiu Najwyższego.

Selliselt lõpevad Bhaktivedanta selgitused „Śrīmad Bhagavad-gītā" kaheksandale peatükile, mis käsitlesid Kõrgeimani jõudmist.