TEKST 44

VERSO 44

Tekst

Texto

pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ
jijñāsur api yogasya
śabda-brahmātivartate

Synonyms

Sinônimos

pūrva – poprzednia; abhyāsena – przez praktykę; tena – przez tę; eva – z pewnością; hriyate – jest przyciągany; hi – niewątpliwie; avaśaḥ – automatycznie; api – również; saḥ – on; jijñāsuḥ – pragnący wiedzieć; api – nawet; yogasya – o yodze; śabda-brahma – nakazy pism świętych dotyczące rytuałów; ativartate – przekracza.

pūrva — anterior; abhyāsena — pela prática; tena — por esta; eva — decerto; hriyate — é atraído; hi — com certeza; avaśaḥ — automaticamente; api — também; saḥ — ele; jijñāsuḥ — desejando saber; api — mesmo; yogasya — sobre yoga; śabda-brahma — princípios ritualísticos das escrituras; ativartate — transcende.

Translation

Tradução

Dzięki boskiej świadomości swojego poprzedniego życia automatycznie zostaje on przyciągany przez zasady yogi – nawet ich nie szukając. Taki dociekliwy transcendentalista stoi zawsze ponad rytualistycznymi zasadami pism świętych.

Em virtude da consciência divina de sua vida anterior, ele automaticamente se sente atraído aos princípios ióguicos — mesmo sem buscá-los. Tal transcendentalista inquisitivo está sempre acima dos princípios ritualísticos das escrituras.

Purport

Comentário

ZNACZENIE:

Zaawansowani yogīni nie są zbytnio zainteresowani rytuałami pism świętych, ale automatycznie przyciągani są przez zasady yogi, które mogą pomóc im wznieść się do pełnej świadomości Kṛṣṇy, najwyższej doskonałości yogi. Takie lekceważenie rytuałów wedyjskich przez zaawansowanych transcendentalistów Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) tłumaczy w następujący sposób:

Os yogīs avançados não sentem muita atração pelos rituais das escrituras, mas são automaticamente atraídos aos princípios da yoga, que podem elevá-los à completa consciência de Kṛṣṇa, a perfeição máxima da yoga. O Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) explica da seguinte maneira esse desinteresse que os transcendentalistas adiantados sentem pelos rituais védicos:

aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te

„O mój Panie! Bardzo zaawansowane w życiu duchowym są osoby, które intonują Twoje święte imiona, nawet jeśli przyszły na świat w rodzinach, które żywią się psami. Z pewnością praktykowały one wszystkie rodzaje wyrzeczeń i spełniały wszelkie ofiary, kąpały się we wszystkich świętych miejscach i skończyły wszystkie studia nad pismami świętymi”.

“Ó meu Senhor! As pessoas que cantam os santos nomes de Vossa Onipotência são muitíssimo avançadas na vida espiritual, mesmo que tenham nascido em famílias de comedores de cães. Essas pessoas sem dúvida executaram todos os tipos de austeridades e sacrifícios, banharam-se em todos os lugares sagrados e concluíram todos os estudos das escrituras.”

Słynny przykład tego dał Pan Caitanya, który przyjął Ṭhākura Haridāsę za jednego ze Swoich najbliższych uczniów. Chociaż Ṭhākura Haridāsa przyszedł na świat w rodzinie muzułmańskiej, Pan Caitanya podniósł go do godności nāmācāryi, dzięki temu, że ściśle przestrzegał on zasady intonowania trzystu tysięcy świętych imion Pana dziennie: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. I ponieważ intonował święte imiona Pana bezustannie, należy rozumieć, że w swoim poprzednim życiu musiał przejść przez wszystkie rytualistyczne nauki Ved, znane jako śabda-brahma. Jeśli nie jest się oczyszczonym, nie można przyjąć zasad świadomości Kṛṣṇy ani intonować świętego imienia Pana – Hare Kṛṣṇa.

Um exemplo famoso que confirma isso foi apresentado pelo Senhor Caitanya, que aceitou µhākura Haridāsa como um de Seus discípulos mais importantes. Embora tivesse nascido em família muçulmana, µhākura Haridāsa foi elevado ao posto de nāmācārya pelo Senhor Caitanya devido ao fato de que ele seguia rigidamente o seguinte princípio: cantar todos os dias trezentos mil santos nomes do Senhor — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare, Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. E porque cantava constantemente o santo nome do Senhor, compreende-se que em sua vida anterior ele deve ter-se submetido a todos os métodos ritualísticos dos Vedas, conhecidos como śabda-brahma. A não ser que se esteja purificado, não é possível adotar os princípios da consciência de Kṛṣṇa ou ocupar-se no canto do santo nome do Senhor, Hare Kṛṣṇa.