TEKST 44

TEXT 44

Tekst

Texte

pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ
jijñāsur api yogasya
śabda-brahmātivartate

Synonyms

pūrva – poprzednia; abhyāsena – przez praktykę; tena – przez tę; eva – z pewnością; hriyate – jest przyciągany; hi – niewątpliwie; avaśaḥ – automatycznie; api – również; saḥ – on; jijñāsuḥ – pragnący wiedzieć; api – nawet; yogasya – o yodze; śabda-brahma – nakazy pism świętych dotyczące rytuałów; ativartate – przekracza.

pūrva: précédente; abhyāsena: par cette pratique; tena: par cela; eva: certes; hriyate: est attiré; hi: sûrement; avaśaḥ: automatiquement; api: aussi; saḥ: il; jijñāsuḥ: désireux de connaître; api: même; yogasya: le yoga; śabda-brahma: les principes rituels des Écritures; ativartate: transcende.

Translation

Dzięki boskiej świadomości swojego poprzedniego życia automatycznie zostaje on przyciągany przez zasady yogi – nawet ich nie szukając. Taki dociekliwy transcendentalista stoi zawsze ponad rytualistycznymi zasadami pism świętych.

En vertu de la conscience divine acquise dans sa vie passée, il est tout naturellement porté vers la pratique du yoga, même à son insu. Un tel spiritualiste transcende déjà tous les principes rituels des Écritures.

Purport

ZNACZENIE:

Zaawansowani yogīni nie są zbytnio zainteresowani rytuałami pism świętych, ale automatycznie przyciągani są przez zasady yogi, które mogą pomóc im wznieść się do pełnej świadomości Kṛṣṇy, najwyższej doskonałości yogi. Takie lekceważenie rytuałów wedyjskich przez zaawansowanych transcendentalistów Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) tłumaczy w następujący sposób:

Les yogīs avancés se désintéressent des rites mentionnés dans les Écritures et sont tout naturellement attirés par les principes du yoga, qui peuvent les mener à la perfection du yoga – la conscience de Kṛṣṇa. Le Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) explique cela:

aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te

„O mój Panie! Bardzo zaawansowane w życiu duchowym są osoby, które intonują Twoje święte imiona, nawet jeśli przyszły na świat w rodzinach, które żywią się psami. Z pewnością praktykowały one wszystkie rodzaje wyrzeczeń i spełniały wszelkie ofiary, kąpały się we wszystkich świętych miejscach i skończyły wszystkie studia nad pismami świętymi”.

« Ô Seigneur, même s’ils sont nés dans des familles de mangeurs de chien, ceux qui chantent Tes saints noms sont extrêmement élevés dans la vie spirituelle. Car pour pouvoir ainsi chanter Tes noms, ils ont dû mener maintes ascèses, faire d’innombrables oblations, se baigner dans tous les lieux sacrés et étudier toutes les Écritures. »

Słynny przykład tego dał Pan Caitanya, który przyjął Ṭhākura Haridāsę za jednego ze Swoich najbliższych uczniów. Chociaż Ṭhākura Haridāsa przyszedł na świat w rodzinie muzułmańskiej, Pan Caitanya podniósł go do godności nāmācāryi, dzięki temu, że ściśle przestrzegał on zasady intonowania trzystu tysięcy świętych imion Pana dziennie: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. I ponieważ intonował święte imiona Pana bezustannie, należy rozumieć, że w swoim poprzednim życiu musiał przejść przez wszystkie rytualistyczne nauki Ved, znane jako śabda-brahma. Jeśli nie jest się oczyszczonym, nie można przyjąć zasad świadomości Kṛṣṇy ani intonować świętego imienia Pana – Hare Kṛṣṇa.

Śrī Caitanya illustra parfaitement cela lorsqu’Il fit d’Haridāsa Ṭhākura, pourtant d’ascendance musulmane, l’un de Ses principaux disciples. Parce qu’il avait été fidèle à son vœu de prononcer chaque jour 300000 noms du Seigneur en récitant: Hare Kṛṣṇa Hare Kṛṣṇa Kṛṣṇa Kṛṣṇa Hare Hare / Hare Rāma Hare Rāma Rāma Rāma Hare Hare, le Seigneur en fit le nāmācārya (l’ācārya du saint nom). Qu’il ait pu ainsi réciter constamment le nom du Seigneur indique qu’il avait, dans sa vie précédente, accompli tous les rites des Védas (śabda-brahma). Car à moins de s’être purifié, on ne peut ni suivre les principes de la conscience de Kṛṣṇa, ni chanter Hare Kṛṣṇa, le saint nom du Seigneur.