TEKST 44

TEXT 44

Tekst

Text

pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ
jijñāsur api yogasya
śabda-brahmātivartate

Synonyms

pūrva – poprzednia; abhyāsena – przez praktykę; tena – przez tę; eva – z pewnością; hriyate – jest przyciągany; hi – niewątpliwie; avaśaḥ – automatycznie; api – również; saḥ – on; jijñāsuḥ – pragnący wiedzieć; api – nawet; yogasya – o yodze; śabda-brahma – nakazy pism świętych dotyczące rytuałów; ativartate – przekracza.

pūrva — previous; abhyāsena — by practice; tena — by that; eva — certainly; hriyate — is attracted; hi — surely; avaśaḥ — automatically; api — also; saḥ — he; jijñāsuḥ — inquisitive; api — even; yogasya — about yoga; śabda-brahma — ritualistic principles of scriptures; ativartate — transcends.

Translation

Dzięki boskiej świadomości swojego poprzedniego życia automatycznie zostaje on przyciągany przez zasady yogi – nawet ich nie szukając. Taki dociekliwy transcendentalista stoi zawsze ponad rytualistycznymi zasadami pism świętych.

By virtue of the divine consciousness of his previous life, he automatically becomes attracted to the yogic principles – even without seeking them. Such an inquisitive transcendentalist stands always above the ritualistic principles of the scriptures.

Purport

ZNACZENIE:

Zaawansowani yogīni nie są zbytnio zainteresowani rytuałami pism świętych, ale automatycznie przyciągani są przez zasady yogi, które mogą pomóc im wznieść się do pełnej świadomości Kṛṣṇy, najwyższej doskonałości yogi. Takie lekceważenie rytuałów wedyjskich przez zaawansowanych transcendentalistów Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) tłumaczy w następujący sposób:

Advanced yogīs are not very much attracted to the rituals of the scriptures, but they automatically become attracted to the yoga principles, which can elevate them to complete Kṛṣṇa consciousness, the highest yoga perfection. In the Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7), such disregard of Vedic rituals by the advanced transcendentalists is explained as follows:

aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te

„O mój Panie! Bardzo zaawansowane w życiu duchowym są osoby, które intonują Twoje święte imiona, nawet jeśli przyszły na świat w rodzinach, które żywią się psami. Z pewnością praktykowały one wszystkie rodzaje wyrzeczeń i spełniały wszelkie ofiary, kąpały się we wszystkich świętych miejscach i skończyły wszystkie studia nad pismami świętymi”.

“O my Lord! Persons who chant the holy names of Your Lordship are far, far advanced in spiritual life, even if born in families of dog-eaters. Such chanters have undoubtedly performed all kinds of austerities and sacrifices, bathed in all sacred places and finished all scriptural studies.”

Słynny przykład tego dał Pan Caitanya, który przyjął Ṭhākura Haridāsę za jednego ze Swoich najbliższych uczniów. Chociaż Ṭhākura Haridāsa przyszedł na świat w rodzinie muzułmańskiej, Pan Caitanya podniósł go do godności nāmācāryi, dzięki temu, że ściśle przestrzegał on zasady intonowania trzystu tysięcy świętych imion Pana dziennie: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. I ponieważ intonował święte imiona Pana bezustannie, należy rozumieć, że w swoim poprzednim życiu musiał przejść przez wszystkie rytualistyczne nauki Ved, znane jako śabda-brahma. Jeśli nie jest się oczyszczonym, nie można przyjąć zasad świadomości Kṛṣṇy ani intonować świętego imienia Pana – Hare Kṛṣṇa.

The famous example of this was presented by Lord Caitanya, who accepted Ṭhākura Haridāsa as one of His most important disciples. Although Ṭhākura Haridāsa happened to take his birth in a Muslim family, he was elevated to the post of nāmācārya by Lord Caitanya due to his rigidly attended principle of chanting three hundred thousand holy names of the Lord daily: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. And because he chanted the holy name of the Lord constantly, it is understood that in his previous life he must have passed through all the ritualistic methods of the Vedas, known as śabda-brahma. Unless, therefore, one is purified, one cannot take to the principles of Kṛṣṇa consciousness or become engaged in chanting the holy name of the Lord, Hare Kṛṣṇa.