TEKST 17
TEXT 17
Tekst
Verš
vibhaktam iva ca sthitam
bhūta-bhartṛ ca taj jñeyaṁ
grasiṣṇu prabhaviṣṇu ca
vibhaktam iva ca sthitam
bhūta-bhartṛ ca taj jñeyaṁ
grasiṣṇu prabhaviṣṇu ca
Synonyms
Synonyma
avibhaktam – bez podziału; ca – również; bhūteṣu – w każdej żywej istocie; vibhaktam – podzielony; iva – jak gdyby; ca – również; sthitam – usytuowany; bhūta-bhartṛ – utrzymujący wszystkie żywe istoty; ca – również; tat – to; jñeyam – należy zrozumieć; grasiṣṇu – pochłaniając; prabhaviṣṇu – rozwijając; ca – również.
avibhaktam — nerozdělená; ca — také; bhūteṣu — ve všech živých bytostech; vibhaktam — rozdělená; iva — jako by; ca — také; sthitam — setrvávající; bhūta-bhartṛ — udržující při životě všechny živé bytosti; ca — také; tat — ta; jñeyam — má být chápáno; grasiṣṇu — pohlcující; prabhaviṣṇu — projevující; ca — také.
Translation
Překlad
Mimo iż zdaje się On być (Dusza Najwyższa) podzielonym pomiędzy wszystkie istoty, nigdy nie ulega podziałowi, zawsze jednym będąc. Chociaż utrzymuje każdą żywą istotę, to wiedz, że On wytwarza wszystko i wszystko pochłania.
Přestože se zdá, že Nadduše se dělí mezi všechny bytosti, není nikdy rozdělena. Je jedna jediná. Ačkoliv udržuje při životě všechny živé bytosti, je třeba vědět, že je zároveň také pohlcuje i projevuje.
Purport
Význam
ZNACZENIE:
Pan usytuowany jest w każdym sercu jako Dusza Najwyższa. Czy to znaczy, że rozdzielił się On na części? Nie. W rzeczywistości jest On jednym. Często podawany jest przykład słońca: słońce w południe usytuowane jest w swoim miejscu. Jeśli jednak udamy się pięć tysięcy mil w każdym kierunku i zapytamy: „Gdzie jest słońce?”, każdy odpowie, że świeci ono nad jego głową. Literatura wedyjska podaje ten przykład aby wykazać, że chociaż jest On niepodzielny, to zdaje się być rozdzielonym. Również powiedziane jest w literaturze wedyjskiej, że Viṣṇu, mimo iż jeden, dzięki Swojej wszechmocy obecny jest wszędzie. Tak jak słońce, które dla różnych osób zdaje się być w różnych miejscach. I chociaż Najwyższy Pan jest żywicielem i obrońcą każdej żywej istoty, to w czasie unicestwienia pochłania On wszystko. Potwierdza to Rozdział Jedenasty, kiedy Pan mówi, że przyszedł, aby zniszczyć wszystkich wojowników zgromadzonych na polu Kurukṣetra. Wspomina też o tym, że pochłania również wszystko jako czas. Jest On tym, który unicestwia i zabija wszystko. W czasie stworzenia rozwija wszystko od stanu początkowego, a w czasie unicestwienia wszystko pochłania. Fakt ten potwierdzają hymny wedyjskie, że jest On źródłem wszystkich żywych istot i spoczynkiem wszystkiego. Po stworzeniu wszystko utrzymywane jest dzięki Jego wszechmocy, a po unicestwieniu wszystko z powrotem wraca do Niego, by w Nim znaleźć spoczynek. A oto potwierdzenie hymnów wedyjskich. Yato vā imāni bhūtāni jāyante yena jātāni jīvanti yat prayanty abhisaṁ viśanti tad brahma tad vijijñāsasva (Taittirīya Upaniṣad 3.1).
Pán v podobě Nadduše dlí v srdcích všech. Znamená to, že se rozdělil? Ne, je jeden jediný. Pro lepší pochopení je dán příklad slunce: Když je v zenitu, nachází se na obloze vysoko nad námi. Jestliže se ale přesuneme o pět tisíc kilometrů dál kterýmkoliv směrem a zeptáme se, kde je slunce, každý odpoví, že mu svítí přímo nad hlavou. Tento příklad je ve védské literatuře proto, aby ukázal, že Pán je na mnoha místech zároveň, jako by byl rozdělen, a přitom zůstává nerozdělen. Také se tam dočteme, že jeden jediný Viṣṇu je díky své všemocnosti všude, stejně jako se slunce různým lidem zdá být na různých místech. A přestože Nejvyšší Pán udržuje při životě všechny živé bytosti, v době zničení vše pohltí. V jedenácté kapitole to sám potvrdil prohlášením, že přišel, aby pohltil všechny bojovníky shromážděné na Kurukṣetře. Rovněž uvedl, že ničí také v podobě času. Je zhoubou, hubitelem všech bytostí. Když nastane stvoření, sám všechny projevuje a v době zničení je pohlcuje. Védské hymny dokládají, že je původem a místem spočinutí všech živých bytostí. Po stvoření vše spočívá ve sféře Jeho všemohoucnosti a po zničení vše znovu spočine v Něm. Toto jsou svědectví védských hymnů — yato vā imāni bhūtāni jāyante yena jātāni jīvanti yat prayanty abhisaṁ-viśanti tad brahma tad vijijñāsasva. (Taittirīya Upaniṣad 3.1)